แสงดาวจึงหยุดลงทันที หันกลับมามองที่เธอ
นั่นคือแววตาสีหน้าแบบไหนกัน รอบๆไม่มีแม้แต่สีเลือด ใบหน้าเรียวของหญิงสาวซีดเซียวเหมือนคนตาย ด้วยเหตุนี้ดวงตาสีเลือดคู่นั้นของเธอ จึงเปลี่ยนเป็นน่ากลัวยิ่งกว่าเดิม
เหมือนกับเติมเต็มไปด้วยน้ำเลือด แม้แต่นัยน์ตาตรงกลาง ก็ยังถูกย้อมเป็นสีแดงสด
แสงดาวกลั้นหายใจไปชั่วขณะ
“ไม่ ไม่ได้เป็นแบบนี้ ฉันไม่ได้ตาบอด ไม่มีทาง คุณอย่าถ่ายให้เขาดู อย่าถ่ายนะ ฉันสามารถรักษาตัวเองให้หายได้ คุณอย่าเอาเรื่องของฉันในตอนนี้ไปบอกเขา รอให้ฉันรักษาหายก่อนค่อยว่ากัน……”
สองมือของเส้นหมี่โบกไปมากลางอากาศ เพราะว่าสิ้นหวัง เพราะว่าหวาดกลัว เธอในตอนนี้ ไม่ว่ามองยังไงก็เหมือนคนบ้า
สุดท้ายแล้ว มือของเธอ มือสั่นๆคลำหาบางอย่างบนร่างกาย เธออยากจะเอาเข็มเล่มนั้นออกมา
แสงดาวเห็นแล้ว ในที่สุดก็นึกขึ้นได้ เธอรีบเข้ามาจับมือเธอเอาไว้!
“เส้นหมี่ คุณจะทำอะไร”
“ฉัน……ฉันจะรักษา ฉันรู้ว่าฉันเป็นอะไร คุณปล่อยมือฉัน ฉันจะฝังเข็มให้ตัวเอง ปล่อย”
เส้นหมี่ออกแรงดิ้นไปมา หวังว่าผู้หญิงคนนี้จะปล่อยเธอ
แต่ว่า เธอไม่รู้เลยว่าหน้าตาของท่าทางของเธอในตอนนี้ อยู่เบื้องหน้าของเธอ นัยน์ตาของหญิงสาวนั้นน่ากลัวขนาดไหน ถ้าเธอปล่อยเธอก็แปลกแล้ว
แสงดาวจึงตีหญิงสาวสลบไป
หลังจากนั้น เธอหยิบโทรศัพท์ออกมา ถ่ายรูปเธอสองรูป หลังจากนั้นก็แหวกดวงตาอันน่ากลัวของเธอถ่ายไปสองสามรูป ส่งไปให้น้องชาย
แล้วเธอจึงทอดกายนอนลงบนเรือ
แสนรักได้รับรูปที่ส่งมาบนโทรศัพท์แล้ว จากนั้นรู้สึกหัวใจรวดร้าวขึ้นมา เกือบจะเป็นลมไป
นี่เป็นเพราะเขาทั้งนั้น เธอถึงได้เป็นแบบนี้
เธอเพื่อจะช่วยเขา ถูกเขาที่ขาดสติทำร้าย เธอยังทำการแลกเปลี่ยนกับคนชั่วแบบนั้น
แต่เขาแสนรักล่ะ? กลับไม่รู้อะไรเลย นอกจากคืนวันนั้นยังพูดให้เธอรู้สึกอับอายอย่างรุนแรง เขาไม่เคยให้อะไรกับเธอเลย
ไม่ใช่แค่เพียงครั้งนี้ แต่หลายปีมานี้ เขาไม่เคยเอาใจใส่เธออย่างจริงจัง!
ดวงตาสองข้างของชายหนุ่มแดงขึ้นมา เขาจ้องเขม็งมองไปที่รูปเหล่านั้น ก้นบึ้งหัวใจ เหมือนแตกแหลกสลาย สำนึกผิด โทษตัวเอง เสียใจ เจ็บปวด……
ทั้งหมดทั้งมวลหลั่งไหลเข้ามา ทำให้เขาอยากจะฆ่าตัวเองให้ตาย!
“ท่านประทาน คุณ……ไม่เป็นไรใช่ไหม”
“ติดต่อโรงพยาบาลทั้งหมดที่หิรัญชามี ให้พวกเขาพาหมอที่ดีที่สุดมาที่นี่ แล้วก็ระดมเฮลิคอปเตอร์กับเรือทหาร ผมจะหาตำแหน่งนี้ให้เจอด้วยเวลาที่เร็วที่สุด!”
เขาชี้ตำแหน่งบนจอไอแพด ตะโกนออกมาทีละคำ!
เอชเจไปจัดการอย่างรวดเร็ว
แต่ว่า เมื่อพวกเขาพาคนยกกองทัพมาตามมาถึงผืนทะเล กลับพบว่า ไม่เห็นเรือลำนั้นแล้ว ท้องทะเลอันกว้างใหญ่ไพศาล ไม่มีแม้เงาของเรือลำนั้น
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก