ชินจังถามแทรกขึ้นมา : “หม่ามี๊ งั้นคุณป้าจะพาคุณกลับมาบ้านใช่ไหม ผมจะได้บอกคุณปู่ตอนนี้เลย ให้เขาไปรับพวกคุณที่สนามบิน”
ห๋า?
เส้นหมี่ตกใจจนต้องส่ายหน้าออกมา:“ไม่ต้องไม่ต้อง คุณป้าเขา……เขายังคงไม่กลับไปในเร็วๆนี้ พวกหนูวางใจเถอะ รอเธอจัดการธุระให้เสร็จเรียบร้อย พวกเราก็จะกลับไปด้วยกัน”
ลูกชายที่ฉลาดหลักแหลม ไม่ใช่ว่าจะรับมือได้ง่ายๆ
เส้นหมี่โทรมาสายนี้กังวลไม่น้อย
ดีที่สุดท้าย รินจังที่สมองน้อยๆยังไม่ฉลาดเท่าไรแทรกเข้ามาอีกครั้ง
“งั้นหม่ามี๊จะกลับมาตอนไหน พวกเราคิดถึง”
เสียงพูดอ้อแอ้ดังขึ้นข้างหูของเส้นหมี่ ดวงใจของเธอแตกสลายแล้ว
เธอก็อยากกลับไป
แต่ว่า เหล่าลูกรัก หม่ามี๊กลับไปไม่ได้อีกแล้ว
เส้นหมี่ทนต่อความเสียใจและความโศกเศร้าภายในใจแทบไม่ไหว เธอปลอบใจลูกๆ:“เร็วๆนี้ หม่ามี๊เร็วๆนี้ก็กลับไปแล้ว”
“โอเคค่ะ งั้นพวกเราจะรอ”
“อืมอืม รินจัง หนูอยู่บ้านต้องเชื่อฟังพี่ชายนะ รู้หรือเปล่า แล้วก็คิวคิวกับชินชิน ทั้งสองคนอย่าทำให้คุณป้าต้องโมโห กินข้าวเยอะๆ พักผ่อนมากๆ ถ้า……ถ้าน้าแครอทมา หลังจากนี้ต้องเชื่อฟังน้า รู้ไหมคะ”
เส้นหมี่อดทนต่อความรวดร้าวภายในใจ เริ่มบอกกล่าวกับลูกๆ
ใช่แล้ว เธอคิดดีแล้ว เธอตายไป ถ้าผู้ชายคนนั้นต้องแต่งงานกับแครอท งั้นเธอก็ไม่ร้องขอสิ่งใดแล้ว ขอเพียงเธอดีกับลูกๆของเธอก็พอ
เส้นหมี่วางสายโทรศัพท์ลง จิตใจสงบลงไม่น้อย
แต่ว่า เธอคงนึกไม่ถึง ผ่านไปแค่สิบนาที แสนรักที่ยังอยู่ที่เกาะเดรก ก็ได้รับสายโทรศัพท์จากลูกชาย
“แด๊ดดี้ คุณอยู่ที่ไหน”
“ทำไมเหรอ”
ตอนนี้แสนรักเหมือนร่างไร้วิญญาณอยู่ที่บ้านหลังน้อยที่พี่สาวของเขาเคยอาศัยอยู่ เขารับสายลูกชาย เขาถามออกไปอย่างไร้เรี่ยวแรง
ชินจังขมวดคิ้วขึ้น: “เมื่อกี้หม่ามี๊โทรมา บอกว่าอยู่กับคุณป้า คุณรู้เรื่องนี้หรือเปล่า”
แสนรักเริ่มรู้สึกอารมณ์ไม่ดีขึ้นมาตอบไปแค่ “อืม” :“รู้สิครับ ทำไมเหรอ”
“ทำไมเธอถึงได้ไปอยู่คุณป้าละครับ คุณไม่ได้ไปหาเธอเหรอ ทำไมคุณกับเธอไม่ได้อยู่ด้วยกัน อีกอย่าง อยู่ดีๆเธอก็บอกให้พวกเรากินข้าวเยอะๆ พักผ่อนมากๆ แล้วยังบอกให้พวกเราเชื่อฟังน้าแครอท หมายความว่ายังไงกันครับ”
“……”
แค่ประโยคเพียงประโยคเดียว แสนรักที่ในหัวยังมึนๆงงๆ ปรากฏว่าฟังไม่ค่อยไม่เข้าใจ
กินข้าวเยอะๆพักผ่อนมากๆ?
หมายความว่าอย่างไร?
“แด๊ดดี้ หรือว่าหม่ามี้ไม่ต้องการพวกเราแล้ว”
“จะเป็นไปได้……”
แสนรักที่กำลังจะบอกปฏิเสธลูกชาย
แต่ว่า วินาทีนี้ ทันใดนั้น มีบางอย่างแว็บเข้ามาในหัวของเขา หลังจากนั้นทันใด เขาที่นอนอยู่บนเก้าอี้ในลานบ้านก็ดีดตัวลุกขึ้นนั่ง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก