ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 445

คุณหมอมัวร์มองเธอเงียบๆ

จนกระทั่งเมื่อเธอสงบลง เขาจึงบอกเธอทีละคำอย่างช้าๆว่า “ผมจะไม่ปล่อยให้คุณตาย!”

เส้นหมี่ “...”

จะไม่ปล่อยให้เธอตาย

ทำไมคำตอบนี้แปลกจัง

ใช่ ในฐานะผู้ป่วย เธอมีความสุขมากที่ได้ยินคำตอบในเชิงบวกเช่นนี้

แต่คำตอบดังกล่าวไม่สอดคล้องกับสถานะของหมอหรือเปล่า ในโรงพยาบาล วันแรกที่คุณดำรงตำแหน่ง หัวหน้าจะบอกคุณอย่างหนึ่ง—

อย่าพูดมากเกี่ยวกับสิ่งใดๆ โดยเฉพาะความมุ่งมั่นในชีวิตของผู้ป่วย

หรือเป็นเพราะสถานที่แตกต่างกัน หมอถึงได้พูดได้เต็มปากเต็มคำ

เส้นหมี่ตกตะลึง

จนเธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าหมอออกไปเมื่อไหร่

คืนนั้นอาจเป็นเพราะคำสัญญาของหมอ เส้นหมี่ถึง สามารถนอนหลับได้อย่างดี แต่ในกลางดึก เธอก็รู้สึกปวดหลอดเลือดอีกครั้งในทันใด

“โอ้ย---“

เธอคว้าผ้าปูที่นอนที่อยู้ใต้ตัวเธอในทันใด และคร่ำครวญด้วยความเจ็บปวดขณะหลับ

เกิดอะไรขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงการเคลื่อนไหวดังกล่าว ร่างสูงใหญ่ในห้องก็ลุกขึ้นจากโซฟาตัวเล็กทันที

จากนั้นเขาก็รีบมาที่เตียงของเธอ

“คุณเป็นอะไรหรือเปล่า ไม่สบายตรงไหน”

“เจ็บ………”

เส้นหมี่สะลึมสะลือ ตอนแรกเธอกำลังนอนอยู่ แต่ก็ถูกกระตุ้นด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรงอีกครั้ง และเธอไม่มีแรงพอที่จะใส่ใจกับการเคลื่อนไหวรอบๆตัวเธอ

แม้แต่เสียงของคนนี้

เมื่อได้ยินว่าเธอรู้สึกไม่สบายใจ คนๆนั้นจึงกดกริ่งฉุกเฉินที่หัวเตียงทันที และในขณะเดียวกัน เขาก็พยุงเธอขึ้นจากเตียงมากอด

“โอเค โอเค ผมเรียกหมอให้แล้ว เดี๋ยวเขาก็มา ไม่ต้องกลัว”

เขาจับเธออย่างระมัดระวังด้วยมือใหญ่ของเขา และเสียงนั้นก็อ่อนโยนจริงๆ

เส้นหมี่อยู่ในภวังค์

ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่จู่ๆก็มีภาพปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอซึ่งกำลังทรมานด้วยความเจ็บปวดอย่างรุนแรง

ภาพที่เธอลืมไปนานแสนนาน

“ไม่ อย่ามากัดฉันนะ ว้าย~~~”

เด็กหญิงตัวน้อยที่ตื่นตระหนกกำลังวิ่งอยู่ในบ้านเก่าที่แปลกตา และข้างหลังเธอก็มีสุนัขสีดำตัวใหญ่กำลังไล่ตามเธอ

เด็กหญิงกลัวมาก

ทันใดนั้นเด็กชายในเสื้อเชิ้ตสีขาวปรากฏตัวขึ้น เขาอายุประมาณสิบขวบ เมื่อเห็นฉากนี้ เขาก็หยิบพลั่วบนพื้นขึ้นโดยไม่ลังเล แล้วตีหัวสุนัขอย่างแรง

“เอ๋ง…”

ทันใดนั้น สุนัขก็คำรามและล้มลงกับพื้น

และเด็กหญิงตัวเล็กๆล้มลงกับพื้นด้วยความงุนงง ไม่เคลื่อนไหวเป็นเวลานาน