ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 47

หลังจากที่เส้นหมี่ได้กลับมาจากบริษัทของคณาธิป ถึงได้เห็นว่าโทรศัพท์ที่ถูกตัวเองปิดเสียงเอาไว้ มีสายไม่ได้รับจากเคมีหลายสิบสาย ถึงนึกขึ้นมาได้ว่าเธอไม่ได้ไปฝังเข็มให้แสนรักที่เรืองรอง

หลังจากที่เธอได้ไปที่ที่บริษัทคณาธิป เขาได้เอาหนังสือพวกนั้นให้เธอดู และได้บอกกับเธอว่าจะไปหาหลักฐานมาได้ยังไง? เธอฟังอย่างตั้งใจ ก็เลยลืมไปเลย

แล้วตอนนี้ยังต้องไปอีกไหม?

มีชั่วขณะหนึ่ง ที่ความคิดแบบนี้ได้ปรากฏขึ้นมาในหัวของเธอ

จากนั้น ไม่นานหลังจากที่เรื่องเมื่อตอนกลางวันได้ปรากฏขึ้นมาให้หัวของเธอ เธอก็ได้ละทิ้งความคิดนี้ไปโดยสิ้นเชิง เธอยังไม่ได้โง่ถึงขนาดนั้น ชายชั่วช่วยหญิงเลวคนนั้นเหยียบหน้าของเธอ และทำไมเธอต้องไปสนใจความเป็นตายร้ายดีของเขาด้วย?

เส้นหมี่ล้างหน้าล้างตาอย่างลวก ๆ ไม่นานก็พาเด็ก ๆ ทั้งสองคนนอนหลับไป

เงียบสงบตลอดทั้งคืน

วันรุ่งขึ้น

หลังจากที่เส้นหมี่ตื่นขึ้นมา เดิมทีจะรีบทำกับข้าวให้กับเด็ก ๆ ทั้งสอง แต่จู่ ๆ เธอก็ได้รับสายโทรเข้าจากเคมีอีกครั้ง

“คุณนาย แย่แล้วครับ คุณชายเล็กไม่สบาย”

“นายว่ายังไงนะ? ไม่สบายงั้นเหรอ? ทำไมเขาถึงไม่สบายได้ล่ะ? เมื่อวานยังดี ๆ อยู่ไม่ใช่เหรอ?”

เมื่อเส้นหมี่ได้ยิน ก็ลนลานขึ้นมาทันที ไม่มีอารมณ์ทำแม้แต่อาหารเช้า เธอหยิบโทรศัพท์และไปที่ระเบียง และเอ่ยถามอย่างร้อนใจ

เคมีที่อยู่อีกด้านของสายปิดปากของตัวเองเอาไว้ และกล่าวเสียงเบา ฟังดูแล้วเมื่อว่าได้แอบโทรหาเธอ: “เพราะเมื่อคืนคุณไม่ได้กลับมา ก็เลยนอนไม่หลับ และเล่นหมากรุกกับตัวเอง คุณเองก็รู้ว่าร่างกายของเขาไม่แข็งแรง โดนอากาศเย็นนิดหน่อยก็ไม่สบาย ตอนนี้ท่านประธานเตรียมพาเขาไปโรงพยาบาลแล้ว”

“!!!!”

เส้นหมี่แทบจะยืนไม่อยู่ ความรู้สึกโทษตัวเองอันแรงกล้าพุ่งขึ้นมา หัวใจของเธอเหมือนถูกทิ่มแทง ถือโทรศัพท์และเดินกลับเข้าไปอีกครั้งอย่างร้อนรน

นี่เธอยังเป็นหม่ามี๊อยู่อีกหรือเปล่า?

เธอมีคู่ควรเลยสักนิด ปากก็บอกว่ารักเขา ต้องการชดเชยให้กับเขา แต่ตอนนี้ล่ะ กลับทำเพื่อความต้องการของตัวเอง แม้แต่ร่างกายและจิตใจของเขาก็ดูแลได้ไม่ดี

เส้นหมี่กลับมาที่ห้องรับแขกด้วยจิตใจว้าวุ่น

“คิวคิว รินจัง หม่ามี๊มีธุระด่วน พวกหนูไปซื้ออาหารเช้าที่ข้างนอกทานได้ไหม? ทานเสร็จหม่ามี๊จะไปส่งพวกหนูที่โรงเรียนอนุบาล”

“ได้ครับ หม่ามี๊ มีเรื่องอะไรเหรอครับ?”

อิคคิวได้พาน้องสาวที่แต่งตัวเรียบร้อยแล้วออกมาพอดี เมื่อได้ยินที่หม่ามี๊พูด เขาก็ตอบตกลงอย่างรวดเร็ว เพียงแต่ว่า สีหน้าของหม่ามี๊ดูแย่แบบนี้ เกิดเรื่องอะไรขึ้น?

เส้นหมี่ตอบคำถามของลูกชายอย่างลวก ๆ : “ไม่มีเรื่องใหญ่อะไรหรอก ลูกชายคุณป่วยของหม่ามี๊ไม่สบาย หม่ามี๊ต้องไปดูหน่อย”

หา?

ชินจังไม่สบาย?!!

อิคคิวและรินจังต่างก็ตกตะลึง

ยี่สิบนาทีต่อมา สองพี่น้องก็ได้ถูกหม่ามี๊พาไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล หลังจากที่ได้มองแผ่นหลังของหม่ามี๊จากไปอย่างร้อนรน เด็กทั้งสองก็ได้พูดคุยกันขึ้นมาอย่างขมขื่น

“พี่คะ ที่หม่ามี๊พูดเหมือนจะเป็นพี่ชินจัง เขาป่วยเหรอคะ?”