ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 46

เส้นหมี่ถูกการกระทำนี้ของถูกชายทำให้โมโหเอาอย่างมาก

แต่สุดท้าย คืนวันนี้เธอก็ยังคงได้ออกไปกับเพื่อนสนิทคนนี้ เหตุผลก็คือเขาบอกว่าที่บริษัทของเขามีหนังสือเกี่ยวกับเรื่องนี้อยู่หลายเล่ม

จากนั้นเส้นหมี่ก็เลยไปกับเขา

เธออยากจะได้ลูกชายอีกคนกลับมามากจริง ๆ

——

เรืองรองในวันนี้ไม่ได้รอถึงการกลับมาของเส้นหมี่

เคมีไม่รู้ว่าคุณชายเล็กที่อยู่ด้านบนเป็นอย่างไรแล้วบ้าง แต่คุณชายที่อยู่ในห้องรับแขกที่ด้านล่างคนนั้น เขากลับรับรู้ได้อย่างชัดเจน กลิ่นอายบนร่างกายของเขานั้นทำให้คนขนลุกขนพองจริง ๆ

“เป็นยังไงบ้าง? ยังหาไม่พบอีกเหรอ?”

“ยังครับ พวกเราไปที่บ้านคุณป้าของเธอสองครั้งแล้ว ต่างไม่มีพบเธอ และได้เฝ้าอยู่ที่นั่นตั้งนาน ก็ไม่เห็นเธอออกมา ผู้ช่วยเค เธอไม่ได้กลับไปหรือเปล่าครับ?”

บอดี้การ์ดได้รายงานผลหลังจากที่เหนื่อยมาทั้งคืนให้กับเคมีอย่างจนใจ

ไม่ตัดความเป็นไปได้นี้จริง ๆ เพราะได้ยินว่าเมื่อตอนบ่าย สองคนนี้ทะเลาะกันรุนแรงมาก เส้นหมี่โมโหหนักมาก แถมยังได้ทำให้ป้าญาล้มลง

เฮ้อ!

เคมีปวดหัวมาก

เวลาดึกขึ้นไปเรื่อย ๆ แต่แสนรักที่นั่งอยู่ด้านในไม่มีวี่แววว่าจะง่วงเลย แต่กลับตาสว่างขึ้นเรื่อย ๆ ลืมตาเหมือนกับจะฆ่าคนอย่างไรอย่างนั้น เคมีตัดสินใจที่จะไปตามหาด้วยตัวเอง

ทว่าในเวลานี้ โทรศัพท์ของเขากลับได้ดังขึ้น

“ฮัลโหล?”

“ผู้ช่วยเค ในที่สุดผมก็หาคุณเส้นหมี่เจอแล้วครับ เธอออกมาจากย่านเมืองเก่า นั่ง BMW X5 ไปที่บริษัทคลาวน์โปร”

“นายว่ายังไงนะ? บริษัทคลาวน์โปรเหรอ?”

เคมีสงสัยว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า?

บริษัทคลาวน์โปร?

เขาหมายถึงบริษัทคลาวน์โปรที่อยู่ตรงข้ามหิรัญชากรุ๊ปของพวกเขาน่ะเหรอ? บริษัทข้อมูลอิเล็กทรอนิกส์ไฮเทคที่เติบโตขึ้นมาอย่างรวดเร็วเมื่อไม่กี่ปีมานี้ ที่แม้แต่หิรัญชากรุ๊ปก็ได้เริ่มให้ความสำคัญขึ้นมานั่นน่ะเหรอ?

เธอประสาทหรือไง? เธอไปที่นั่นทำไม?

“ท่านประธานครับ คือว่า......หาน่ะหาเจอแล้ว แต่ว่า คุณ......คุณเส้นหมี่เธอได้ไปที่อื่น”

“ที่อื่นงั้นเหรอ?”

หลังจากผู้ชายที่เริ่มปวดหัวขึ้นมาได้ฟัง ความโกรธบนใบหน้าก็เข้มข้นขึ้นมาอีกกว่าเดิม: “ใครให้หล่อนกล้าแบบนั้น? ไม่รู้เหรอว่านี่เป็นเวลาที่ต้องฝังเข็มให้ฉัน? ยังกล้าไปที่อื่นอีก?”

ผู้ชายคนนี้ ยโสโอหังบ้าอำนาจจนเคยชินแล้วจริง

เส้นหมี่เพียงแค่ใจดีเสนอตัวมารักษาให้เพียงแค่ครั้งหนึ่งเท่านั้นเอง แต่ในสายตาของเขา กลับได้กลายเป็นหมอประตัวของเขาไปแล้ว นอกจากรักษาให้เขา เธอจะทำอะไรไม่ได้เลย

ในที่สุดเคมีก็ทนไม่ไหว เขาพูดออกมาโดยไม่ไตร่ตรอง: “ท่านประธานครับ คุณเส้นหมี่ไม่ได้มีกิจที่จะต้องมารักษาให้คุณ ที่เธอมารักษาให้คุณ ก็แค่ต้องการมาที่นี่เพื่อดูคุณชายเล็กเท่านั้น แต่ตอนนี้คุณได้ให้คุณแป้งร่ำกลับมา เธอไม่มา มันก็เป็นเรื่องปกติ!”

“นายว่ายังไงนะ? นายพูดอีกครั้งซิ?”

เพียงประโยคเดียว บรรยากาศภายในห้องรับแขกก็สยดสยองขึ้นมากว่าเดิม

เคมีตกใจกลัวจนวิญญาณแทบออกจากร่าง เขาไม่พูดอะไรอีก และได้ยืนโทรศัพท์อีกไปอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ให้ท่านประธานคนนี้ดูเอง จากนั้นเขาก็เอามือกุมศีรษะออกไปหลบอยู่ห่าง ๆ

นี่เป็นบรรยากาศที่น่ากลัวมากจริง ๆ ทั่วทั้งห้องรับแขก เหมือนได้ตกอยู่ในห้วงวังวน กดดันจนทำให้คนได้ยินแม้แต่ลมหายใจของตัวเอง เงียบสนิท หนึ่งวินาทีผ่านไป ราวกับว่าราตรีนี้ได้หยุดลง