ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 45

ผ่านไปสามชั่วโมงเต็ม ๆ เส้นหมี่ถึงได้กลับถึงบ้าน

เธอได้ไปปรึกษาทนาย เกี่ยวกับเรื่องสิทธิ์ในการเลี้ยงดูลูกชาย แต่ก็ทำให้เธอผิดหวังมาก หลังจากที่ทนายได้ฟังเรื่องราวของเธอ ก็บอกกับเธอตรง ๆ ว่า เปอร์เซ็นต์ที่จะแย่งกลับมาได้นั้นเป็นศูนย์!

หนึ่งเป็นเพราะปัญหาเกี่ยวกับเรื่องที่เธอแกล้งตาย;

สองเป็นเพราะความสามารถของอีกฝ่ายนั้นแข็งแกร่งเกินไป เธอไม่สามารถต่อกรได้เลยสักนิด

เรื่องการแกล้งตายนั้นจัดการได้ง่าย อย่างมากก็แค่ฟื้นฟูทะเบียนบ้าน จากนั้นค่อยหย่ากันกับผู้ชายสารเลวคนนั้น คิดดูแล้ว เขาเกลียดเธอขนาดนี้ จะต้องยอมหย่ากันกับเธอแน่

แต่เรื่องความสามารถ ทำให้เธอรู้สึกกลัดกลุ้มมากจริง ๆ !

เธอจะไปหารากฐานที่แน่นหนามาจากให้เพื่อขึ้นศาลฟ้องร้องกับเขา หิรัญชากรุ๊ป ตอนนี้ได้กลายเป็นบริษัทใหญ่ที่อยู่ในระดับต้น ๆ ของนานาชาติไปแล้ว

เส้นหมี่กลับมาถึงบ้านอย่างอ่อนระโหยโรยแรง

“หม่ามี๊ ในที่สุดหม่ามี๊ก็กลับมา? อาธิปได้มาที่นี่แล้ว ซื้อของมาให้พวกเราตั้งหลายอย่างแน่ะ”

ตคิดไม่ถึง พึ่งจะกลับมา ยังมีแขกมาที่ห้องของเธอด้วย อิคคิวกำลังต้อนรับอย่างอบอุ่น ส่วนหนูรินจังนั้นก็ได้วิ่งเข้ามา พลางทานอมยิ้ม พลางบอกกับหม่ามี๊

อาธิป ก็คือเพื่อนที่เส้นหมี่ได้ฝากฝังเอาไว้ ในตอนที่ส่งเด็กทั้งสองคนมาเมื่อครั้งที่แล้ว พวกเขาสองคนรู้จักกันตอนที่อยู่ต่างประเทศ เป็นเวลาหลายปีแล้ว

เส้นหมี่ได้ยินดังนั้น ถึงได้จัดการกับความรู้สึกให้เรียบร้อย และรีบเดินเข้ามา

“ธิปมาแล้วนี่เอง ใช่เด็กสองคนนี้โทรหาคุณอีกแล้วหรือเปล่า? ถึงได้ให้คุณทานทางมาไกลแบบนี้?”

“ไม่ใช่หรอก เป็นผมที่ตั้งใจมาเยี่ยมพวกเด็ก ๆ น่ะ กลับมาได้หลายวันแล้ว ได้พบเพียงแป๊บเดียวในวันนั้น ต่อมาคุณได้กลับมา ผมก็ไม่ได้มาเยี่ยมอีก”

คณาธิปเองก็เป็นทนาย ท่าทางเป็นผู้ดี สวมแว่นสายตา เมื่อมองดูแล้ว หน้าตาสุภาพดูดี ท่าทางอ่อนโยน ทำให้จิตใจเบิกบานมากเลยทีเดียว

เส้นหมี่มองดูห้องที่ไม่เป็นระเบียบเรียบร้อย ก็รู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“ขอโทษด้วย ธิป ไม่รู้ว่าคุณจะมา เลยไม่ได้เก็บบ้านเลย”

“ไม่เป็นไรหรอก”

คณาธิปยิ้มอ่อน ๆ : “ระหว่างพวกเราจะเกรงอกเกรงใจแบบนี้อีกทำไม อ้อใช่แล้ว ผมได้ยินคิวคิวบอกว่า คุณไปตรวจโรคให้คนป่วย? เป็นยังไงบ้าง? คนไข้คนนั้นดีขึ้นหรือยัง?”

“......”

ไม่พูดถึงเรื่องนี้ยังดี เมื่อพูดขึ้นมา อารมณ์ของเส้นหมี่ก็แย่ขึ้นมาทันที

“รักษาไม่ได้ ไม่เป็นไรหรอก ไม่ต้องไปสนใจเขา!” เธอพูดอย่างโมโห

จากนั้น ก็มองคนคนนี้สักพัก จู่ ๆ เธอก็เหมือนนึกอะไรขึ้นมาได้: “ใช่แล้วธิป ฉันลืมไปเลยว่าคุณเป็นทนาย มีเรื่องบางอย่างฉันอยากจะถามคุณหน่อย ก็คือถ้าหากสามีภรรยาหย่าร้างกันตอนที่ตัดสินสิทธิ์ในการเลี้ยงดูบุตร ถ้าหากฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งมีเงินมาก อีกฝ่ายก็แทบจะไม่มีสิทธิ์ในการแย่งชิงเลยใช่ไหม?”