ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 484

นี่เป็นอาหารกลางวันที่เส้นหมี่เตรียมไว้อย่างดีที่บ้าน

ตอนแรกหล่อนไม่ได้คาดหวังอะไรเพราะกลับมาแล้วไม่เจอเขา หล่อนแค่ลองโทรหาเขา ไม่คิดว่าเขาจะตอบตกลงแล้วกลับมาทันที

เส้นหมี่มีความสุขมากงัดเอาความสามารถในการทำอาหารทั้งหมดของตัวเองออกมา

ครึ่งชั่วโมงต่อมา มีเสียงรถมาจอดด้านนอกจริงๆ

กลับมาแล้วเหรอ？！

หล่อนรู้สึกตื่นเต้นขึ้นมาทันทีจนลืมวางตะหลิวที่อยู่ในมือแล้ววิ่งจากห้องครัวออกไปด้วยความดีใจ

“พี่ชาย พี่กลับมาแล้ว”

คนที่ยืนอยู่ข้างนอกสวนคือแสนรัก

เขาลงจากรถ เสื้อโค้ทกันฝนสีกากีช่วยเสริมรูปร่างที่สูงเพรียวของเขา แสงอาทิตย์ส่องเหนือศีรษะเขา กระทบบนใบหน้าที่หล่อเหลา ดูดีมากจนทำให้ผู้คนรู้สึกเกินจริง

“อืม”

เขาตอบเบาๆ ปิดประตูรถแล้วเดินเข้าไป

ทันใดนั้นในใจของเส้นหมี่ก็รู้สึกกระวนกระวาย

เขากลับมาแล้ว

แต่สีหน้าของเขาซีดเซียวดูไม่ร่าเริงเลย

เส้นหมี่เม้มปากแล้วเดินตามไปอย่างผิดหวัง：“ฉันกำลังทำอาหาร ฉันทำสเต็กที่คุณชอบและมีพาสต้ากับเกี๊ยวด้วยนะ”

“รู้แล้ว……”

เป็นอีกหนึ่งคำพูดที่ดูเฉื่อยชาแล้วแสนรักก็ก้าวเท้าเข้าไปในของโถง

เส้นหมี่：“……”

เอาหนะเขายังโกรธอยู่ หล่อนจะไม่เถียงกับเขา หล่อนจะง้อเขาต่อไป

แล้วเส้นหมี่ก็เดินเข้าไปในครัว เตรียมอาหารให้เสร็จเพื่อที่จะได้กินข้าวด้วยกันสองคน

จริงๆแล้วแค่เขายอมกลับมากินข้าวด้วย หล่อนก็มีความสุขมากแล้ว

แสนรักเดินขึ้นไปด้านบน

เขาขึ้นไปด้านบนเพราะเขาจะไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า บนตัวเขาเต็มไปด้วยกลิ่นบุหรี่และกลิ่นเหล้าเขาไม่อยากให้หล่อนได้กลิ่น

แสนรักเข้าไปในห้องอาบน้ำ

เขาถอดเสื้อผ้าและกุญแจรถวางไว้บนเตียง

เมื่อเส้นหมี่ทำอาหารเสร็จแล้วก็ขึ้นมาเรียกแสนรัก ประตูห้องอาบน้ำยังปิดอยู่หล่อนยังได้ยินเสียงน้ำไหลเลยโพล่หัวเข้าไป

“พี่คะ พี่อาบน้ำอยู่เหรอคะ? อาบน้ำเสร็จรึยังคะ? อาหารเสร็จแล้วนะคะ”

“……”

ไม่มีเสียงตอบในห้องอาบน้ำ

อาจจะเป็นเพราะเสียงของน้ำที่ไหลดังเกินไปทำให้คนในห้องอาบน้ำไม่ได้ยิน

เส้นหมี่เลยถือวิสาสะเดินเข้ามาข้างเตียงเพื่อจะเก็บเสื้อผ้าและข้าวของเขาที่วางอยู่บนเตียงให้เรียบร้อย

“ซ่าๆ……”

คิดไม่ถึงว่าทันทีที่หล่อนหยิบเสื้อแจ็คเก็ตขึ้นก็มีบางอย่างตกมาจากกระเป๋าเสื้อของเขา มีโทรศัพท์หนึ่งเครื่องกับการ์ดเล็กๆหนึ่งใบ

นี่คืออะไร?