ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 485

“ไปไหน？”

แสงดาวยังอยู่ที่ตระกูลหิรัญชามันไม่ง่ายเลยที่หล่อนจะได้รับอนุญาตให้กินข้าวได้สองคำ เมื่อได้ยินอย่างนั้นถึงกับกลืนไม่ลง: “เขาจะไปไหน?“

“ฉันไม่รู้ ฉันเห็นมีคนแนะนำกัปตันให้เขา และยังบอกอีกว่าถ้าแสนรักจะไปให้บอกเขาก็ได้แล้ว?

“……”

แสงดาวไม่รู้ว่าควรพูดอะไรต่อ

เพราะว่าตอนนี้หล่อนไม่รู้สถานการณ์ของน้องชาย ไม่ต่างกับผู้หญิงคนนี้

หลังจากถูกหิรัญชากรุ๊ปยึดอำนาจรายได้ทางเศรษฐกิจทั้งหมดก็ถูกตัด ดังนั้นเส้นหมี่จึงบอกว่าเขาไปกำลังหาคนพาเขาออกไปจากที่นี่ แต่หล่อนดูไม่มีทีท่าสงสัยอะไรเลย

“เธอไม่ได้อธิบายให้เขาฟังเหรอ?

“ฉันอธิบายแล้ว แต่เขาก็ไม่ฟัง และฉันก็ทำตามที่เธอบอกแล้วว่าให้ใช้บัญชีเกมบอกเขา แต่เขาบอกอีกอย่างทำอีกอย่าง”

เส้นหมี่นั่งบนริมทางในมือถือโทรศัพท์แล้วร้องไห้

แสงดาว：“……”

แสงดาวอดทนอดกลั้นจนในที่สุดหล่อนก็พูดออกมา：“จะโทษเขาก็ไม่ได้วันนั้นที่เขามาหาพวกเรา คำพูดที่พ่อฉันพูดกับเขามันแรงจริงๆ”

“อะ...อะไรนะ？”

“พ่อฉัน! เขาคิดว่าพวกเราไปจะไปขโมยของที่หอบรรพบุรุษ เขาเป็นคนสั่งเองและด่าเขา พูดว่าเขาแกล้งทำเป็นไม่สนใจ แต่จริงๆแล้วเขาไม่กล้าปล่อย และยังบอกอีกว่าถ้าอยากได้มากนัก ก็พูดความจริงกับเขา ไม่จำเป็นต้องใช้ผู้หญิงสองคนเพื่อบังหน้าทำเรื่องเลวๆแบบนี้”

“……”

ในหัวเขาดัง “หึ่งๆ”

เส้นหมี่กำลังหยิบโทรศัพท์แล้วเดินต่อ ในหัวของหล่อนรู้สึกมีบางอย่างระเบิด หล่อนหยุดก้าวเท้าและไม่ขยับอีกเลย

นี่มันเป็นเรื่องจริงหรือเรื่องปลอม?

คำพูดแบบนี้สมควรออกมาจากคนเป็นพ่อหรือไม่? เขารู้หรือไม่ว่านี่แสดงถึงอะไร? และรู้หรือไม่ว่าบาดแพลที่เขาทำร้ายนั้นลึกแค่ไหน?

เส้นหมี่ถึงกลับร้องไห้ไม่ออก

กลับถูกแทนที่ด้วยความเยือกเย็นของตาย และความเจ็บปวดราวกับถูกแทงเข้าที่หัวใจด้วยมีด ทั้งเสียใจ รู้สึกผิด และสำนึกผิด…

หล่อนทำอะไรลงไป?

หล่อนจะปล่อยให้เขาถูกด่าว่าขนาดนี้ได้อย่างไร? หล่อนมีสิทธิ์อะไรมากล่าวโทษเขาว่าทำไมยังโกรธ?

เส้นหมี่หัวใจแทบสลาย

หล่อนไม่สนใจอะไรแล้ววิ่งไปขวางรถที่ริมทาง: "ไปที่ตระกูลหิรัญชาคฤหาสน์หลังเก่าถนนทองสาร"

“ได้ครับ คุณผู้หญิง”

แท็กซี่พาหล่อนขับออกไปด้วยความเร็วทันที

แต่สิ่งที่ทำให้หล่อนผิดหวังมากที่สุดคือเมื่อหล่อนไปถึงหน้าประตูบ้านคฤหาสน์หลังเก่า คนที่เดินออกมาบอกกับหล่อนว่า ตาเฒ่าไม่ได้อยู่ด้านใน

“สามพี่น้องทำไมเธอถึงมาที่นี่? เธอสร้างปัญหาให้น้องสามยังไม่มากพออีกเหรอ? ดาวยังคุกเข่าอยู่ด้านใน”

คนที่เดินออกมาคือธวัชลูกพี่ลูกน้องของแสนรัก

พี่ใหญ่ของตระกูลหิรัญชาบ้านสองในคฤหาสน์หลังเก่าเมื่อเห็นเส้นหมี่ก็มีสีหน้าที่แย่ลง

เส้นหมี่ได้ยินอย่างนั้น ตาของหล่อนก็แดงจะร้องไห้ทันที：“พี่ใหญ่เข้าใจผิดแล้ว ที่ฉันมาวันนี้เพื่อมาอธิบายให้คุณท่าน เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับรักเลย”