ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 486

เดินตามคนคนนี้เข้าไปตามทาง คิดไม่ถึงว่า ยังคงเป็นตำแหน่งนั้นในเมื่อปีที่แล้ว

แต่ในที่สุดเส้นหมี่ก็ได้พบตาแก่คนนี้ พบว่า ห้องที่เขาพักอยู่นี้ ยังเหมือนกับในตอนนั้น ในขณะนี้ ก็กำลังต้มชาอยู่ในตำแหน่งเดียวกัน

“คุณมาแล้วเหรอ ดื่มชาหน่อยไหม”

“……”

ความโมโหในอกของเส้นหมี่กำลังเดือดดาล แม้แต่บริเวณใต้ตาก็ยังแดงเข้มขึ้นมาอย่างมาก

ทำไมเขาถึงได้ดูสบายอารมณ์ขนาดนี้?

หรือว่า เขาทำร้ายลูกชายของตัวเองรุนแรงขนาดนั้น ไม่รู้สึกเป็นห่วงอะไรเลยเหรอ? เขาเปลี่ยนเป็นคนเลือดเย็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่?

“นั่งสิ พึ่งจะต้มชา เป็นชาตันฉงจากบ้านเกิดของพวกคุณ คุณน่าจะชอบ”

ธนากรไม่ได้ใส่ใจในสีหน้าของเด็กคนนี้นัก หลังจากที่เขาเห็นเธอนั่งอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ ยังมีกะจิตกะใจเชิญดื่มชาอีกครั้ง

เส้นหมี่ได้ยิน ในที่สุดจึงเปล่งเสียงออกมา “ฉันไม่ได้มาดื่มชาค่ะ ฉันมาที่นี่เพื่อชี้แจงเรื่องเรื่องหนึ่งกับคุณ！”

เธอขวานผ่าซากออกไป

ชี้แจง?

คุณท่านมองมาที่เธอแวบหนึ่ง

พบว่า เด็กคนนี้บนใบหน้าเต็มใบด้วยความไม่พอใจ ไม่เพียงแค่เท่านั้น ใบหน้าเรียวนั้นแสนเยือกเย็น คงจะยังไม่เคยเจ็บใจและผิดหวังมาก่อนสินะ

เจ็บใจ?

ผิดหวัง?

เธอยังเป็นเพียงเด็กน้อย แต่กล้าแสดงสีหน้าแบบนี้กับเขา?

คุณท่านส่ายหน้าไปมา หลังจากนั้น ยกน้ำชาที่พึ่งต้มเสร็จมาด้านหน้า มารินให้เธอหนึ่งแก้วด้วยตัวเอง

“ดี คุณพูดมาสิ คุณจะชี้แจงเรื่องอะไรกับผมล่ะ”

“ก็เรื่องที่ฉันกับลูกสาวของคุณแอบเข้าไปในศาลเจ้า เรื่องนี้ ไม่เกี่ยวกับแสนรักแม้แต่น้อย ตั้งแต่หัวจรดท้ายเขาไม่รู้เรื่องเลยว่าพวกเราทำอะไร！”

เส้นหมี่เดินไปด้านหน้าของเขา แล้วอธิบายให้เขาฟัง

คุณท่านได้ฟังแล้ว ก็ยิ้มออกมา：“งั้นเหรอ”

“ใช่ ฉันสาบานกับคุณได้ ถ้าเขารู้เรื่องล่ะก็ งั้นขอให้ฉันออกจากบ้านแล้วโดนรถชนตาย！”

เธอรีบร้อน เพื่อให้เขาคนนั้นพ้นจากความผิด แม้แต่คำพูดร้ายแรงแบบนี้ก็พูดออกมา

ในที่สุดคุณท่านจึงขมวดคิ้ว

ดูเหมือนว่า ไม่ชอบคำพูดเลือดเย็นแบบนี้ของเธออย่างมาก

“คุณอย่าพึ่งรีบร้อนพูดคำพูดที่ร้ายแรงแบบนี้ออกมา เขาต้องรู้เรื่องอยู่แล้ว ไม่งั้น คุณคิดว่าหนังสือเปลี่ยนแปลงอำนาจผู้ถือหุ้นตั้งกี่เล่มของสมเดชจะอยู่ที่คุณนานขนาดนั้นเหรอ”

“คุณพูดว่าอะไรนะ”

“ผมพูดว่า วิธีการเหล่านั้นของคุณ ยังปกปิดเขาไม่มิด ยังมี หนึ่งร้อยพันล้าน อีริคเพียงคนเดียว คุณคิดว่าแค่เพียงเวลาสั้นๆเขาจะสามารถหาเงินมาได้มากขนาดนั้นเลยเหรอ”

เขายกแก้วชาขึ้นมา เตือนเธอออกมาอย่างเย็นชา

เส้นหมี่นิ่งอึ้งไป