ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 49

คืนวันนั้น เขาถูกวางยา ปิดไฟและบังคับมีอะไรกับเธอตลอดทั้งคืน เธอไม่มีเวลาจะไปดูว่าร่างกายของผู้ชายคนหนึ่งนั้นเป็นยังไง?

เส้นหมี่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่ พบว่าร่างกายกำยำล่ำสันของผู้ชายคนนี้ เนื่องจากพึ่งอาบน้ำเสร็จ หยดน้ำบนร่างกายยังไม่ทันจะแห้งหมด กระจายตัวอยู่ทั่วผิวหนังที่ลวดลายกล้ามเนื้อแบ่งแยกอย่างชัดเจน ลูกกระเดือกขยับไปมา จากนั้นก็มีหยดน้ำไหลลงมาจากคางของเขาทันที เซ็กซี่ทำให้คนวุ่นวายใจ

“ดูพอหรือยัง?”

“!!!!”

ในที่สุดเส้นหมี่ก็รู้สึกตัวขึ้นมาทันทีทันใด เลือดลมได้พุ่งกระฉูดจรดศีรษะอีกครั้ง เธอเอามือกุมหน้าของตัวเองแล้วหันหลัง แทบอยากจะเอาหน้าหมุดดินหนีในทันที

“คุณ......ฉัน......ฉันไม่ได้ตั้งใจ ฉันนึกว่าคุณอาบเสร็จแล้ว ฉันอยากจะคุยกับคุณหน่อย”

เธอรีบอธิบายอย่างร้อนรน กลัวว่าเขาจะเข้าใจผิด ดวงตาคู่นั้นยิ่งไม่กล้าที่จะหันกลับไปมองอีก เหมือนกับได้ทำเรื่องที่น่าอับอายขายหน้ามาก ๆ มองจากด้านข้าง ยังสามารถเห็นได้อย่างชัดเจนว่าใบหน้าขาวใสงดงามของเธอนั้น ตอนนี้ได้แดงเป็นลูกตำลึงไปแล้ว

เหอะ ๆ !

จะมาเสแสร้งแกล้งทำเป็นไร้เดียงสาอะไร?

พึ่งจะกลับมาก็อ่อยคนนั้นคนนี้ไปทั่ว ดึก ๆ ดื่น ๆ ยังวิ่งไปที่บริษัทของผู้ชาย ยังจะมาเสแสร้งอยู่ต่อหน้าของเขาอีก?!

แสนรักปิดประตูลงอย่างแรงอีกครั้ง!

สิบนาทีหลังจากนั้น ในที่สุด ครั้งนี้ ผู้ชายคนนี้ก็ได้แต่งตัวให้กับตัวเองเรียบร้อย เส้นหมี่อยู่ตรงนั้น เห็นเขาแต่งตัวเป็นระเบียบเรียบร้อยออกมาจากด้านใน

“พูดมา คุณมีอะไรต้องคุยกับผมอีก?”

ในที่สุดก็กลับมาเป็นผู้ชายในชุดที่เป็นทางการ กลับมามีท่าทางสูงส่งอยู่เหนือผู้คนอีกครั้ง ร่างสูงยืดตรง ใบหน้าคมเข้ม แม้ว่ากิริยาท่าทางจะสง่างามสุขุมลุ่มลึก เพียงแต่ว่า ความดุร้ายบนตัวของเขานั้นมีมากคนเกินไป เพียงแค่ยืนอยู่บนระเบียงทางเดินที่มีแสงสลัว ๆ ความเย็นยะเยือกที่แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายนั้นก็ได้ทำให้ผู้คนหายใจลำบาก

เส้นหมี่กลืนน้ำลายเฮือกใหญ่

“ฉันอยากดูแลชินชิน หวังว่าคุณจะรับปาก”

“ดูแลงั้นเหรอ? คุณมีศิษย์อะไรมาดูแลเขา? ลูกชายของผมไม่ต้องการหม่ามี๊ที่หน้าไม่อาย คุณอยากได้ คุณก็ไปมีกลับชายชูของคุณสิ!”

ไม่คิดไม่ฝัน ทันทีที่เส้นหมี่ได้เสนอข้อเรียกร้องนี้ออกมา ผู้ชายคนนี้ก็ได้เย้ยหยันเธอด้วยสายตาที่คมเหมือนมีดโดยไม่ไว้หน้าเธอด้วยประโยคนี้

ชายชู?!!

ทันทีทันใด เมื่อเส้นหมี่ได้ฟังดังนั้น รู้สึกเพียงว่าได้เกิดเสียงดัง “ตึง” ขึ้นมาในสมอง วินาทีนั้น ใบหน้าก็ได้ซีดเซียวลง

เขาหมายความว่ายังไง?

อยู่ดี ๆ เขาจะพูดแบบนี้เหรอ? หรือว่า เขาสะกดรอยตามเธอ?!

เส้นหมี่รู้สึกสับสนขึ้นมา ขณะเดียวกันนั้นไฟโมโหก็ได้ลุกขึ้นมาภายในใจ เธอจับจ้องผู้ชายคนนี้ โมโหจนเสียงสั่น: “แสนรัก นี่คุณส่งคนสะกดรอยตามฉันงั้นเหรอ?”

แทบจะชั่ววินาที เส้นหมี่เห็นผู้ชายตรงหน้าที่ถูกเธอยั่วโมโหจนใบหน้าบิดเบี้ยวเล็กน้อยคนนี้ ยกมือขึ้นและตบลงมาทางใบหน้าของเธออย่างเต็มแรง

ทันทีทันใด เส้นหมี่ต้องตกใจจนงุนงง ยืนนิ่งอยู่ตรงนั้นลืมแม้แต่ขยับตัว

ยังดีที่ในเวลานี้เอง ผู้ช่วยเคได้เดินเข้ามาพอดี หลังจากที่ได้เห็นภาพนี้ ก็รีบร้อนจนตวาดขึ้นละรีบวิ่งเข้ามา: “ท่านประธาน คุณทำอะไรของคุณ? คุณรีบหยุดเลย!!”

เขาเดินเข้ามาอย่างรวดเร็ว ถึงได้ห้ามท่านประธานที่โกรธจัดจนเสียสติคนนี้เอาไว้ได้อย่างหวุดหวิด

ผู้หญิงคนนี้ หาเรื่องใส่ตัวจริง ๆ เลย!

เคมีออกแรงห้ามบอสของตัวเองเอาไว้: “ท่านประธาน อย่าโกรธเลยนะครับ อย่าโมโหไปเลย เธอก็แค่พูดโดยไม่ยั้งคิด เธอจะต้องไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นแน่”

จากนั้นเขาก็ได้หันไปทางเส้นหมี่อย่างรวดเร็ว: “คุณเส้นหมี่ ไม่ใช่ผมว่าคุณนะ ครั้งนี้ เป็นคุณที่ทำไม่ถูกจริง ๆ คุณจะยอมรับผิดดี ๆ ไม่ได้หรือไง? คุณรู้ไหมว่าเมื่อคืนท่านประธานรอคุณจนถึงกี่โมง?”

หลังจากที่พูดจบ เส้นหมี่ที่พึ่งได้ตื่นขึ้นมาจากความตกใจ สีหน้าก็ได้ซีดเซียวลงอีกครั้ง

เธอไม่ได้คิดจะใช้อารมณ์ เมื่อกี้เธอได้เดินตามผู้ชายคนนี้ขึ้นมา ก็เต็มไปด้วยความรู้สึกผิด อยากจะอธิบายเรื่องที่ตัวเองไม่ได้มาเมื่อคืน แต่ว่า เขาได้พูดคำพูดเหยียดหยามเธอพวกนั้นอยู่ไม่หยุด แต่ละประโยคล้วนไม่น่าฟังเอาเสียแบบนั้น

เธอถึงได้สูญเสียสติสัมปชัญญะไป

เส้นหมี่ทำใจให้เย็นลง ไม่นาน ในที่สุดเธอก็ได้เอ่ยขึ้นมา: “เดิมทีฉันคิดจะขอโทษ เมื่อคืนเป็นความผิดของฉันจริง ๆ เพื่อนคนหนึ่งของฉันมีธุระมาหาฉันอย่างกะทันหัน ฉันก็เลยออกไปกับเขา จนกลับมาถึงได้นึกถึงเรื่องนี้ขึ้นมาได้ แต่ตอนนั้นมันดึกมากแล้ว”