ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 507

เส้นหมี่มาถึงเซกาวาแล้ว

“สวัสดีค่ะ ขอโทษนะคะคฤหาสน์ของตระกูลเฮกังไปอย่างไรหรือคะ？”

“คุณหมายถึงสวนยะกะหรือ？”

หญิงสาวเจแปนที่ถูกเธอถาม ก้มเอวถามกลับอย่างสุภาพ

สวนยะกะ？

เส้นหมี่ไม่ค่อยเข้าใจตระกูลเฮกังเท่าไหร่นัก ได้ยินชื่อนี้ ก็พยักหน้าอย่างไม่รู้ตัว：“ค่ะ”

“งั้นก็ไปทางนี้ น่าจะประมาณห้ากิโลเมตร คุณนั่งรถไปได้ จะเห็นสวนที่เต็มไปด้วยดอกโบตั๋น นั่นแหละบ้านของพวกเขา”

หญิงสาวแสดงทางให้เธออย่างละเอียดอีกครั้ง

เส้นหมี่รีบขอบคุณ จากนั้นเรียกรถ แล้วไปยังสถานที่ที่เธอพูด

ดอกโบตั๋น？

เจแปนมีดอกโบตั๋นด้วยหรือ？และยังเป็นสวนด้วย？

ตอนที่เส้นหมี่ไป ในหัวเอาแต่คิดวนเวียนกับคำถามนี้

จนสิบนาทีต่อมา เมื่อดอกไม้สีสันสวยงามหลากหลายปรากฏขึ้นตรงหน้าเธอ ในที่สุดสายตาเธอก็ดูตกใจ จากนั้นจึงค่อยๆ ลงจากรถ

เป็นดอกโบตั๋นจริงๆ ！

อีกอย่าง ทั้งสวนก็ยังดูโบราณ เธอยังไม่เข้าไป ก็เห็นกำแพงที่มีแต่ดอกไม้ ก่อด้วยอิฐเทาแดง เป็นคลื่น ตรงกลางมีช่องเป็นรูปพัดเป็นระยะ

มองไปแล้ว ไม่เหมือนเจแปน

แต่เหมือนสวนสไตล์จีนแห่งหนึ่งในประเทศ

ตระกูลเจแปนตระกูลหนึ่ง ทำไมถึงมีสไตล์สถาปัตยกรรมแบบนี้ได้？

เส้นหมี่ยิ่งรู้สึกแปลกเข้าไปอีก เธอเดินเข้ามา กลับพบว่า พอเธอมาถึงรั้ว ก็ได้ยินเสียงไพเราะนิ่มนวลจากข้าง

“เขาไม่เชื่อฟังอีกแล้ว”

“ทำไม？ทำคุณโกรธอีกแล้ว？”

ได้ยินคำบ่นของน้ำเสียงอ่อนหวาน จากนั้นก็มีเสียงผู้ชายที่ดูอายุไม่น้อยเข้ามา

เขาถามอย่างใส่ใจ

ผู้หญิงคนนั้นฟังอย่างโกรธเล็กน้อย ไม่รู้ว่าเธอกำลังทำอะไรอยู่ แต่ได้ยินเสียงน้ำกระเซ็น

“เขาไม่รู้ผิดชอบชั่วดี ฉันขังยัยนั่นไว้ เพราะเห็นว่าเขาลืมเธอไม่ลงเสียที แต่ดูเขาสิ ดันมาด่าฉัน และยังขู่ว่าจะกระโดดตึก สมองเขามีปัญหาหรือไง？”

“……”

เสียงนี้ ฟังดูไม่ค่อยดีนัก

ทั้งๆ ที่เมื่อกี๊ยังเป็นเสียงที่ฟังดูมีเสน่ห์ แต่ตอนนี้ กลับดูเหมือนกลายเป็นหญิงปากร้ายที่ด่าทอบนท้องถนน ฟังดูแล้วร้ายกาจ