ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 515

“หมายความว่าไง？”สีหน้าเส้นหมี่ซีดทันที“มรดกอะไร？คุณบอกฉันมาให้ชัดเจน！”

“คุณไม่รู้หรือ？ตอนที่พ่อสามีคุณตาย ที่จริงแล้วทิ้งมรดกไว้ให้สามีคุณ หุ้นบริษัทหิรัญชากรุ๊ป35% ในมือเขา ให้เขาหมด”

“……”

“แต่ว่า สามีคุณโง่มาก ธนากรแค่ใช้วิธีกระตุ้นเล็กน้อย เขาก็โกรธแค้นจะใช้หุ้นบริษัทนี้มาช่วยคุณ คุณว่า พวกเราคุ้มสุดๆ เลยไหม？”

ผู้หญิงเจแปนคนนี้ พูดไป ก็หัวเราะขึ้นมาอย่างมีความสุขตรงนั้นด้วย

ในหัวเส้นหมี่มีเสียงดัง“หึ่ง”

เป็นไปไม่ได้ แสนรักจะโง่ได้อย่างไร？บนโลกนี้ ถ้าเขาโง่ ก็ไม่มีใครฉลาดอีกแล้ว

แต่ว่า ทำไมเขาต้องตัดสินใจแบบนั้น？ถือครองหุ้น 35% นั่นเป็นสิ่งสุดท้ายที่คุณท่านทิ้งไว้ให้เขาเชียวนะ ทำไมเขาถึงไม่ต้องการ？ทำไมต้องเอามาแลกกับเธอ？

ตาแก่นั่นใช้วิธีกระตุ้นอะไรกับเขากันแน่？

เส้นหมี่จะบ้าแล้ว！

แต่ว่า ถ้าเธอเห็นแฟลชไดร์ฟนั้นที่สุดท้ายธนากรทิ้งไว้ให้แสนรัก บางที เธออาจจะเข้าใจ

คนอย่างแสนรัก ยังไงเขาก็แตกต่างจากคนอื่นๆ มีความบกพร่องทางพันธุกรรมในร่างกาย และเพราะว่าพิเศษมาตั้งแต่เด็ก คุณท่านปกป้องดูแลเขาอย่างดี ทำให้เขากลายเป็นคนที่มีนิสัยรับแรงกระตุ้นไม่ได้

โดยเฉพาะอย่างยิ่งตัวเขาเอง

ดังนั้น เมื่อคุณท่านทิ้งเขาเพื่อไปเอาใจคนอื่น และยังเข้าข้างคนนั้นต่อหน้าเขาด้วย เขาจึงถูกกระตุ้นโดยตรงจนไม่อยากแม้แต่จะแตะต้องของของเขา

เขาอยากขีดเส้นแบ่งกับเขาอย่างชัดเจน และไม่อยากรับความช่วยเหลือใดๆ จากเขา

นี่ ก็คือสาเหตุที่เขาจะใช้หุ้นบริษัทมาแลกเปลี่ยนกับเส้นหมี่

แต่ว่า เขาคิดไม่ถึงว่า ทั้งหมดนี้ เป็นแผนของตาแก่นั่น เขาจะทำให้เขาเกลียดเขา แค้นเขา อยู่ให้ไกลจากตระกูลหิรัญชามากยิ่งดี

ที่น่าเสียดายก็คือ เขาคิดไม่ถึง เขาไม่ต้องการแม้แต่มรดกของเขา

“เหลวไหล เขาไม่ทำแบบนี้แน่ ไม่ทำแน่นอน”

“ไม่ทำได้ไง？คุณรอดูได้เลย พอเขาเห็นเธอ เขาก็จะเอาของในมือเขาออกมาอย่างเชื่อฟัง”

ผู้หญิงเจแปนพูดอย่างภาคภูมิใจ

เส้นหมี่ตะลึงทันที：“ดังนั้น พวกคุณอยากจะปล่อยฉันออกไป？”

ผู้หญิงเจแปนยักไหล่：“เปล่านี่ ฉันบอกเมื่อไหร่ว่าจะปล่อยคุณออกไป？”

“งั้นพวกคุณตกลงกับเขาอย่างไร？ทั้งๆ ที่เมื่อกี๊คุณบอกว่าจะเอาฉันไปแลกกับหุ้นบริษัทในมือเขา”

“ใช่ แต่ว่า พวกเราจะเอาไปเปลี่ยนกับเขาจริงๆ ได้อย่างไรล่ะ？คุณวางใจเถอะ ตอนนี้แบบจำลองของคุณกำลังมาแล้ว คุณรออยู่ในนี้ดีๆ ละกัน”

พูดจบ ผู้หญิงคนนี้ก็เตรียมจะออกไป

เส้นหมี่เหมือนโดนฟ้าผ่า！

และแทบจะในทันที เธอก็กระโดดขึ้นมาจากเก้าอี้ตัวนั้น：“คุณหยุดเดี๋ยวนี้นะ คุณมันแพศยา รีบเรียกเนติมาให้ฉัน เรียกเธอมา！！”