แต่ทว่า ในตอนนี้เอง ร่างของคนคนหนึ่งก็ได้ออกมาจากด้านหลังของเธอ!
“คุณเส้นหมี่ คุณจะไปไหนน่ะ?”
“เอ๊ะ?”
เส้นหมี่ตกใจสะดุ้งโหยง และหยุดฝีเท้าลงทันที เธอหันกลับไปโดยที่ยังตกใจไม่หาย
“ป้าญา? ฉัน......ฉันขึ้นไปดูชินชิน ดูว่าเขาตื่นหรือยัง”
“คุณจะไปดูคุณชายเล็ก? คุณเส้นหมี่ คุณชายเล็กของพวกเรายังไม่ตื่น คุณจะไปดูเขาทำไม? อย่าไปทำให้เขาตื่น อีกอย่าง คุณถืออะไรมาด้วยน่ะ? ทำไมดำแบบนั้น?”
ป้าญาที่โผล่ออกมาเหมือนกับวิญญาณคนนี้ ไม่เพียงขัดขวางไม่ให้เส้นหมี่ขึ้นไปดูเด็กน้อย และหลังจากได้เห็นสิ่งที่เส้นหมี่นำมาด้วย ก็เอ่ยถามขึ้นมาทันที
เส้นหมี่รีบอธิบาย: “นี่เป็นพวกขนม และโจ๊กสมุนไพรที่ฉันเอามาจากบ้าน ฉันทำเองกับมือทั้งนั้น เอามาให้ชินชินทาน”
“คุณเส้นหมี่ ฉันเคยบอกกับคุณไปแล้ว คุณชายเล็กของพวกเราจะทานของที่มาจากด้านนอกสุ่มสี่สุ่มห้าไม่ได้ คุณลืมไปแล้วเหรอ?”
ใบหน้าของคนรับใช้เต็มไปด้วยความรังเกียจ
เส้นหมี่ไม่พอใจขึ้นมาเล็กน้อย เธอเหลือบมองของที่ตัวเองนำมา เธอห้ามตัวเองและกล่าวขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค: “ของพวกนี้ฉันทำเอง ไม่มีปัญหาหรอก”
“ใครจะไปรู้ล่ะ? ครั้งที่แล้วที่ป่วย ก็ไม่ใช่เพราะกินคุกกี้อะไรนั่นของคุณถึงได้ท้องเสียหรอกเหรอ?”
“......”
ไม่นึกเลยว่าที่ชินชินป่วย จะเป็นเพราะทานคุกกี้ถั่วเขียวของเธอ?
ในที่สุดเส้นหมี่ก็ยืนอยู่ตรงนั้นไม่ขยับ
แน่นอนว่าเธอไม่คิดว่าของที่ตัวเองทำจะมีปัญหา แต่ว่า จู่ ๆ คนใช้คนนี้ก็พูดขึ้นมาแบบนี้ เธอก็เกิดสงสัย หรือว่าพวกถั่วเขียว เด็กจะทานไม่ได้แล้ว
เพราะไม่ว่ายังไง อาหารประเภทนี้ ก็เป็นอาหารฤทธิ์เย็น
เส้นหมี่หน้าซีดลงมาเล็กน้อย
“พวกคุณทำอะไรกันอยู่?”
ในตอนนี้เอง จู่ ๆ ร่างสูงเหยียดตรงก็ได้เดินลงบันไดมาจากชั้นบน ชุดสูทสีดำเข้ารูป สวมเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่ด้านใน หลังจากที่ได้ปรากฏตัวขึ้น ความสง่างามอันสูงส่งที่ได้แผ่ซ่านออกมาจากร่างกายของเขา เห็นแล้วทำให้คนลืมที่จะหายใจ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก