ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 51

“คุณจะไม่มาอีกเลยก็ได้!”

เขาใช้ใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งนั่น พูดทีละคำอย่างเน้นย้ำ ค่อย ๆ พูดประโยคนี้ออกมาตามไรฟันด้วยความเย็นยะเยือกที่ชัดเจน

เส้นหมี่: “......”

เชี่ย!

“หม่ามี๊ ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก เขาก็เป็นแบบนี้แหละ!”

คิดไม่ถึง เวลานี้ชินจังเองก็ได้ออกมาเช่นกัน เมื่อเห็นท่าทางแย่ ๆ ของแด๊ดดี้ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่เย็นชาก็ได้รีบช่วยหม่ามี๊อย่างไม่ไว้หน้า

เส้นหมี่ต้องเหงื่อตกขึ้นมาอีกครั้ง

ยังดี ที่ชายโฉดคนนี้ใจกว้างกับลูกชายของตัวเองมาก ถูกต่อว่า ก็แค่เหลือบมองลูกชายด้วยใบหน้าบึ้งตึงเท่านั้น จากนั้นเขาก็จากไป

เส้นหมี่เห็นเช่นนั้น ถึงได้โล่งใจขึ้นมา

“ชินชิน งั้น......คืนนี้คุณน้าไม่มาแล้วนะ หนูจะต้องทานยาและเข้านอนอย่างว่าง่ายดีไหม? และน้าจะมาเยี่ยมหนูพรุ่งนี้เช้า”

“ครับ”

ชินจังพยักหน้าอย่างเย็นชาอีกครั้ง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับไป

หม่ามี๊ไม่มา เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าหม่ามี๊จะไปทำอะไร ที่นั่นยังมีพี่น้อง และน้องสาวอีกคนหนึ่ง เขาเองก็ไม่อยากให้พวกเขาไม่มีคนดูแล

ดังนั้นในคืนนี้ หลังจากที่เส้นหมี่ได้รับเด็กทั้งสองกลับมาจากโรงเรียนอนุบาล ก็ไม่ได้มาอีกจริง ๆ

“หม่ามี๊ คนไข้เด็กที่หม่ามี๊ไปดูแลวันนี้ เขาเป็นยังไงบ้าง?”

หลังจากที่อิคคิวถูกรับกลับมา สิ่งแรกที่อยากจะถาม ก็คือคำถามนี้

ตอนนี้เส้นหมี่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว เมื่อได้ยินลูกชายเอ่ยถาม เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงตอบแบบไม่ใส่ใจ: “ก็ดีนะ ไม่ได้เป็นหนักอะไร ตอนนี้ใกล้หายดีแล้ว”

“เหรอครับ งั้นก็ดี!”

อิคคิวได้ยินดังนั้น ในที่สุดจิตใจที่เป็นกังวลมาตลอดทั้งวันก็วางในลง

รินจังเดินเข้ามา นอนคว่ำลงข้าง ๆ พี่ชาย: “พี่คะ พี่ชินจังไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ?”

“น่าจะใช่ แต่ว่า ต่อไปพวกเราอย่าจับคู่ให้อาธิปกับหม่ามี๊อีกเลย พี่คิดว่าที่ชินจังไม่สบาย น่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้”

“หา? จริงเหรอคะ?”

“อืม เขาฉลาดแบบนั้น รู้ว่าพวกเราไม่ให้หม่ามี๊ไป จะต้องคิดถึงเรื่องนี้ได้แน่ ทั้งร้อนใจและเป็นกังวล ก็เลยป่วยน่ะ”

เส้นหมี่เห็นลูกชายได้พาน้องสาวที่แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยออกมา ก็ทั้งปลื้มใจ ทั้งดีใจ

รินจังเดินเข้ามาและทำจมูกฟุดฟิดดมกลิ่นหอมอบอวลของขนมพวกนั้น: “หม่ามี๊ อันนี้ก็ให้พี่ชายคนนั้นทานเหรอคะ?”

“ไม่ใช่หรอกจ้ะ พวกนี้ก็มีส่วนของพวกลูก ๆ เหมือนกัน หม่ามี๊จะลืมพวกหนูสองคนได้ยังไง?”

เส้นหมี่รีบปฏิเสธ

จากนั้น ก็ได้นำขนมที่พึ่งทำเสร็จใหม่ ๆ ให้กับลูกสาว

ต่างก็เป็นลูกของเธอ เธอจะรักไม่เท่ากันได้ยังไง?

ดังนั้นเมื่อเด็กทั้งสองคนทานเสร็จ เส้นหมี่ก็จูงมือลูกทั้งสองคนคนละข้างลงจากตึก และพาพวกเขาไปส่งที่โรงเรียนอนุบาล แล้วค่อยไปที่เรืองรอง

“ชินชิน หนูตื่นหรือยัง?”

ตึกวังฬาหนึ่งในเวลาเช้าตรู่นั้นงดงามเป็นพิเศษ ดอกไม้นานาชนิดในสวนออกดอกบานสะพรั่ง หลังจากที่แสงอาทิตย์สีทองสาดส่องลงมา ราวกับว่าที่นี่ได้ปกคลุมไปด้วยม่านบาง ๆ

งดงามอย่างที่สุด

เส้นหมี่ในมือถือโจ๊กสมุนไพรเดินเข้ามา และคิดจะไปหาลูกชายที่ชั้นสองเป็นอันดับแรก