“คุณจะไม่มาอีกเลยก็ได้!”
เขาใช้ใบหน้าที่เยือกเย็นราวกับน้ำแข็งนั่น พูดทีละคำอย่างเน้นย้ำ ค่อย ๆ พูดประโยคนี้ออกมาตามไรฟันด้วยความเย็นยะเยือกที่ชัดเจน
เส้นหมี่: “......”
เชี่ย!
“หม่ามี๊ ไม่ต้องไปสนใจเขาหรอก เขาก็เป็นแบบนี้แหละ!”
คิดไม่ถึง เวลานี้ชินจังเองก็ได้ออกมาเช่นกัน เมื่อเห็นท่าทางแย่ ๆ ของแด๊ดดี้ ใบหน้าเล็ก ๆ ที่เย็นชาก็ได้รีบช่วยหม่ามี๊อย่างไม่ไว้หน้า
เส้นหมี่ต้องเหงื่อตกขึ้นมาอีกครั้ง
ยังดี ที่ชายโฉดคนนี้ใจกว้างกับลูกชายของตัวเองมาก ถูกต่อว่า ก็แค่เหลือบมองลูกชายด้วยใบหน้าบึ้งตึงเท่านั้น จากนั้นเขาก็จากไป
เส้นหมี่เห็นเช่นนั้น ถึงได้โล่งใจขึ้นมา
“ชินชิน งั้น......คืนนี้คุณน้าไม่มาแล้วนะ หนูจะต้องทานยาและเข้านอนอย่างว่าง่ายดีไหม? และน้าจะมาเยี่ยมหนูพรุ่งนี้เช้า”
“ครับ”
ชินจังพยักหน้าอย่างเย็นชาอีกครั้ง จากนั้นก็หันหลังเดินกลับไป
หม่ามี๊ไม่มา เป็นธรรมดาที่เขาจะรู้ว่าหม่ามี๊จะไปทำอะไร ที่นั่นยังมีพี่น้อง และน้องสาวอีกคนหนึ่ง เขาเองก็ไม่อยากให้พวกเขาไม่มีคนดูแล
ดังนั้นในคืนนี้ หลังจากที่เส้นหมี่ได้รับเด็กทั้งสองกลับมาจากโรงเรียนอนุบาล ก็ไม่ได้มาอีกจริง ๆ
“หม่ามี๊ คนไข้เด็กที่หม่ามี๊ไปดูแลวันนี้ เขาเป็นยังไงบ้าง?”
หลังจากที่อิคคิวถูกรับกลับมา สิ่งแรกที่อยากจะถาม ก็คือคำถามนี้
ตอนนี้เส้นหมี่กำลังทำอาหารอยู่ในห้องครัว เมื่อได้ยินลูกชายเอ่ยถาม เธอก็ไม่ได้คิดอะไรมาก จึงตอบแบบไม่ใส่ใจ: “ก็ดีนะ ไม่ได้เป็นหนักอะไร ตอนนี้ใกล้หายดีแล้ว”
“เหรอครับ งั้นก็ดี!”
อิคคิวได้ยินดังนั้น ในที่สุดจิตใจที่เป็นกังวลมาตลอดทั้งวันก็วางในลง
รินจังเดินเข้ามา นอนคว่ำลงข้าง ๆ พี่ชาย: “พี่คะ พี่ชินจังไม่เป็นไรแล้วใช่ไหมคะ?”
“น่าจะใช่ แต่ว่า ต่อไปพวกเราอย่าจับคู่ให้อาธิปกับหม่ามี๊อีกเลย พี่คิดว่าที่ชินจังไม่สบาย น่าจะเกี่ยวกับเรื่องนี้”
“หา? จริงเหรอคะ?”
“อืม เขาฉลาดแบบนั้น รู้ว่าพวกเราไม่ให้หม่ามี๊ไป จะต้องคิดถึงเรื่องนี้ได้แน่ ทั้งร้อนใจและเป็นกังวล ก็เลยป่วยน่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก