ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 55

“ชินชิน หนูมีกุญแจของรถคันนี้ได้ยังไง? หม่า......น้ารักหนูจังเลย ชินชิน”

เธอดีอกดีใจจนพูดสะเปะสะปะ แทบไม่อยากจะสนใจคนรับใช้ที่ด่าด้วยความโมโหจนหน้าดำหน้าแดงอยู่ด้านหลังเลยสักนิด

ชินจังนั่งอยู่ที่ด้านข้างด้วยท่าทางเย็นชาและชายตามองดูเธอแวบหนึ่ง

มันเป็นของผมตั้งแต่แรกแล้วนี่นา?

หม่ามี๊นี่ไม่ฉลาดเอาเสียเลย!

สองแม่ลูกออกไปจากเรืองรองอย่างรวดเร็ว ไม่นาน ก็ได้ทิ้งคฤหาสน์หลังนี้เอาไว้ด้านหลัง

“ชินชิน พวกเราจะไปที่ไหนกันดี? ไปทานของอร่อย ๆ ? หรือว่าจะให้น้าพาหนูไปเที่ยวดี?”

ขับรถไปบนถนน เนื่องจากตอนนี้เส้นหมี่อารมณ์ดีเป็นอย่างมาก จึงเริ่มคิดว่าจะพาลูกชายคนนี้ไปเที่ยวเล่นที่ไหนดี เพราะยังไงเสียตอนนี้ก็ได้เป็นแบบนี้แล้ว

เมื่อชินจังที่นั่งอยู่ด้านข้างได้ยิน ในที่สุดดวงตาที่สวยงามทั้งสองข้างก็ได้เป็นประกายขึ้นมาเสียที

น้อยมากจริง ๆ ที่เขาจะได้ออกไปเที่ยวเล่น และน้อยมากที่จะได้ออกกำลังกาย

เพราะทุกครั้งที่เขาไปในสถานที่แบบนั้น คนอื่นเห็นเขาไม่พูดไม่จา แล้วก็ไม่เล่นกับพวกเขา ก็หาว่าเขาเป็นเด็กมีปัญหา หัวเราะเยาะเขา ด่าเขา

ดังนั้น เขาจึงเกลียดโรงเรียนอนุบาลมาก และคัดค้านที่จะไปในทุกที่ที่มีคนเยอะ และเนื่องจากร่างกายไม่แข็งแรง แด๊ดดี้ก็ไม่พาเขาไป หรือมีบางครั้งต่อให้พาไป ก็ถูกพวกบอดี้การ์ดปกป้องเอาไว้ ไม่สนุกเลยสักนิด

“สวนสนุก”

เขาเงียบไปสักพัก ในที่สุดก็ได้บอกสถานที่ที่เขาอยากไปมาโดยตลอดออกมา

เส้นหมี่เหลือบมองลูกชายแวบหนึ่ง และได้เห็นเข้ากับประกายที่อยู่ภายในดวงตาของเขา ทันใดนั้น เธอก็เห็นด้วยอย่างรวดเร็ว: “โอเค พวกเราไปสวนสนุกกัน หนูวางใจได้ น้ารับรองว่าวันนี้จะให้หนูเที่ยวอย่างสนุกเลย”

จากนั้นเธอก็เหยียบคันเร่ง ทันใดนั้น รถก็ได้ขับออกไปอย่างรวดเร็ว

เธอเองก็อยากรู้เหมือนกันว่า ทำไมเด็กคนนี้ถึงไม่ชอบออกกำลังกาย? เล่นเกมก็เป็นการออกกำลังกายเหมือนกันไม่ใช่เหรอ? ทำไมตอนนี้เขาถึงต้องการที่จะกระโดดโลดเต้นแบบนี้ล่ะ?

เส้นหมี่ตัดสินใจว่าจะถือโอกาสนี้ทำความเข้าใจอย่างละเอียด

——

ทางด้านแสนรักเมื่อเขาประชุมเสร็จและกลับมาถึงห้องทำงาน ถึงได้รู้ว่าเกิดเรื่องขึ้นที่เรืองรอง

ทันทีที่ได้รับรู้ เขาก็โยนเอกสารที่เพิ่งถือกลับมาลงไปบนโต๊ะ

“ทำไมคุณท่านถึงได้รู้เรื่องนี้?”

“สืบ......สืบมาแล้วครับ ในคฤหาสน์ไม่มีใครกล้าพูด ไม่รู้เหมือนกันว่า......หมอพวกนั้น?”

เคมีตอบอย่างระมัดระวัง

ผลลัพธ์ก็คือ เขาเพิ่งจะพูดจบ น้ำเสียงของผู้ชายคนนี้ยิ่งเป็นที่น่าตกใจมากกว่าเดิม: “สมองนายถูกลาเตะหรือยังไง? หมอที่ฉันหามา พวกเขาจะกล้าพูดอะไรด้วยเหรอ? รีบไปสืบมาให้ฉันเลยนะ ดูซิว่าใครเป็นคนแพร่งพรายเรื่องนี้ออกไป!”

“ครับ ครับ ครับ!”