ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 553

น้ำตาของเส้นหมี่ก็ไม่สามารถควบคุมได้ครู่หนึ่งเช่นกัน

แต่ในที่สุดเธอก็สามารถทนได้

"ไม่เป็นไร เขายังดีกับหนู ยกเว้นว่าเขาโกหกหนูเกี่ยวกับเหตุการณ์นั้น และปีนั้นที่หนูพาลูกไป หนูก็ไม่โทษเขา เขาคือ...แสนรัก"

"เด็กคนนั้น"

ทันทีที่เขาได้ยินว่าเป็นลูกเขยคนนี้ น้ำเสียงของชายชนาก็เปลี่ยนไปเป็นเฉียบขาดทันที

เส้นหมี่รีบอธิบายอีกครั้ง "พ่อ ไม่ต้องกังวล เรามีความเข้าใจผิดกันมากมายในขณะนั้น และคุณก็รู้ว่าฉันทำให้เขาถูกคุมขังมาหลายปีแล้ว"

ดิลก "..."

หลังจากเงียบไปสักพัก ในที่สุดเขาก็ไม่พูดอะไร

เขาในฐานะพ่อของเธอจะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในตอนนั้นได้อย่างไร

สองพ่อลูกอยู่ในสนามครู่หนึ่ง

เป็นช่วงฤดูหนาวและอากาศไม่ค่อยแจ่มใส ท้องฟ้าสีเทา ลมหนาวที่พัดมายังคงพัดอยู่แม้จะไม่มีหิมะ แต่ก็หนาวอย่างน่าอัศจรรย์

เส้นหมี่คิดจะทำชาดื่ม

แต่ในขณะนั้น ดิลกก็ยืนอยู่ในสนามและถามว่า "พ่อได้ยินมาว่าคณาธิปกลับมาได้ไม่นาน เกิดอะไรขึ้นกับเด็กคนนี้ ทำไมเขาถึงมีทางเดินแบบนั้น และยังลงมือกับหนู"

เขาถามด้วยสีหน้าโกรธจัด

เส้นหมี่หยุดทันที

ใช่ เธอลืมไปว่าในตอนแรกเนติได้ให้แม่ของเธอเลี้ยงดูคณาธิป เนื่องจากเขาได้รับการเลี้ยงดูจากแม่ของเธอ พ่อของเธอจึงต้องรู้เรื่องนี้ด้วย

จู่ๆเส้นหมี่ก็ดูเหมือนจะจับอะไรบางอย่างได้ เธออธิบายทันทีว่า "นั่นมันเนติ พ่อรู้ไหม เนติยังไม่ตาย"

"พูดอะไรนะ เธอยังไม่ตายหรอ" ดิลกประหลาดใจมาก!

"ใช่ ยังไม่ตาย คณาธิปทำเรื่องใหญ่ขนาดนี้ได้ เป็นเพราะความร่วมมือของเขากับแม่ของเขา หนูไม่รู้ว่าเมื่อไหร่ที่เขารู้ว่าแม่ของเขายังมีชีวิตอยู่ แต่ตั้งแต่เขาออกจากบ้านของเรา เขาก็เหมือนจะติดต่อกับเธอ"

"..."

ดิลกกำลังจะตายด้วยความโกรธ

ตลอดชีวิตของเขา เขาถูกเลี้ยงดูมาอย่างหมาป่าตาขาวได้อย่างไร ลูกสาวของธนาตย์ก็เป็นอย่างนั้น และตอนนี้ลูกชายของเนติก็เป็นเช่นนี้อีก

"แต่พ่อ พอพูดถึงเรื่องนี้ หนูก็อยากถามพ่ออีกเรื่องหนึ่ง เนติบอกว่าแสนรัก...ไม่ใช่ลูกชายของธนากร พ่อรู้เรื่องนี้ไหม"

"อะไรนะ หนูรู้เรื่องนี้แล้วเหรอ"