ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 591

ดังนั้น อากิโกะ นากาจิมะคนนี้ที่ถูกส่งมาให้จับตาดูในหิรัญชากรุ๊ป ความจริงแล้วไม่ได้เพื่ออยากจะได้ข้อมูลอะไรหรอก เธอยิ่งกว่านั้น อยากจะเสียดแทงลูกชายของตัวเอง

เธออยากจะให้เขากลายเป็นหมากของเธออีกครั้ง แก้แค้นเรื่องที่เคยผ่านมาใช่ไหม?

อีกทั้งสิ่งที่ต้องการเอากลับคืนมาจริงๆ บางทีอาจจะ ไม่ใช่ของของลูกชายแม้แต่น้อย คือของตัวเธอเอง เธอต้องการแก้แค้น เธออยากจะเหยียบพวกคนเหล่านั้นเอาไว้ใต้ฝ่าเท้าอย่างรุนแรง

สิ่งเหล่านี้ ถึงจะเป็นจุดประสงค์ที่แท้จริง ถูกไหม?

เป็นครั้งแรกที่คุณแม่บ้านรู้สึกว่าสันหลังเย็นวาบ......

——

วันนี้ตอนบ่ายเส้นหมี่ที่อยู่ในบริษัทไม่ได้งานยุ่งมากนัก

หลังจากที่เธอทำงานที่รับผิดชอบเสร็จแล้ว จึงเตรียมตัวว่าจะเลิกงานกลับบ้านเร็วหน่อย

ช่วงนี้ เนื่องจากงานยุ่งมาก หลายวันมานี้ไม่ค่อยมีเวลาอยู่กับเด็กๆเลย ยังมีพ่อของเธอด้วย หลังจากที่เขาออกจากเรือนจำมา เธอก็ไม่ค่อยได้ไปเยี่ยมเขาเลย ต้องไปเยี่ยมสักหน่อยแล้ว

เส้นหมี่จึงจัดเก็บสิ่งของลงกระเป๋า

“ฮัลโหล”

“คุณผู้หญิง ท่านประธานเขายังไม่กลับมาเลยครับ”

เคมีรับสายของเธอจากโทรศัพท์ภายใน อยู่ชั้นบนรู้ว่าเธอต้องการหาใคร จึงรีบบอกเธอออกไปทันทีว่าท่านประธานไม่อยู่

เส้นหมี่ขมวดคิ้วขึ้นมา

ไม่อยู่อีก?

เขากำลังงานยุ่งอยู่กับลูกค้ารายใหญ่ที่ไหนนะ? หนึ่งวันเต็มแล้ว ยังไม่เห็นเขาแม้แต่เงา

แต่ว่า เธอก็ไม่ได้ถามรายละเอียดที่แน่ชัดกับเขา เธอจึงตัดสินใจเลิกงานคนเดียวไปก่อน หลังจากนั้นไปซูเปอร์มาร์เก็ตที่อยู่ใกล้ๆซื้อผลไม้ แล้วก็ไปที่บ้านตระกูลวชิรนันท์

“คุณพ่อ ฉันมาแล้วค่ะ”

“หมี่ วันนี้ทำไมมีเวลามาที่นี่ได้ล่ะ ที่บริษัทงานไม่ยุ่งแล้วเหรอ”

ดิลกที่ออกมาจากห้องรับแขกมองเห็นลูกสาว ดีใจจนยิ้มออกมาหน้าบาน

เส้นหมี่นำเอาผลไม้ที่ซื้อมาวางไว้บนโต๊ะหินในบ้าน

“ก็พอได้ค่ะ หลายวันมานี้ดีขึ้นแล้ว ไม่ได้ยุ่งมากนัก นี่ก็มาเยี่ยมคุณแล้วไง ใช่สิ คุณกำลังทำอะไรอยู่เหรอ แล้วปอร์เช่ล่ะ”

เส้นหมี่เมื่อเดินเข้ามาในห้องรับแขกก็ถามถึงน้องชายแล้ว

ผลลัพธ์ เธอหาปอร์เช่ไม่เจอ อีกทั้งในห้องรับแขกนี้ เห็นว่ามีเครื่องชงชาที่ยังร้อนระอุอยู่ ยังมีเศษน้ำชาที่เหลืออยู่สองแก้ว

“นี่คือ......”

“เมื่อตอนบ่ายคุณลุงของคุณมาน่ะ ผมยังอยากจะชวนเขาอยู่ทานข้าวด้วย แต่เขารังเกียจที่ผมทำกับข้าวไม่เป็น จึงกลับไปแล้วล่ะ”

เส้นหมี่ถอนหายใจออกมา

คำพูดนี้พูดออกมา เส้นหมี่ที่ยืนอยู่ที่นั่นมองไปยังบิดาของตัวเองที่ตอนนี้ก็แก่ชราแล้ว ทันใดภายในใจก็รู้สึกว่าไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา