ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 60

แต่ว่า ชินจังไม่พูดอะไร หลังจากที่เขาอาบน้ำเสร็จ ก็ได้ไปที่ตู้ทีวีที่อยู่ในห้องรับแขก และได้ค้นเอา เลโก้ที่ค่อนข้างใหญ่ออกมาจากด้านใน และเริ่มต่อเพียงลำพัง

เส้นหมี่: “......”

เห็นเขามีท่าทางแบบนี้ เหมือนว่าไม่ยินดีที่จะกลับไป

แล้วตอนนี้จะทำยังไงดี? ไม่กลับไปเหรอ?

เขาไม่กลับไปก็น่าจะได้ ที่แห่งนี้ดูครบครันแบบนี้ น่าจะเตรียมไว้สำหรับเขาเป็นพิเศษแน่ ๆ อีกอย่าง ตอนที่เธอมาส่งยาเมื่อครั้งที่แล้วก็ได้พาเขามาส่งด้วย ก็ได้อยู่ที่นี่กับผู้ชายคนนี้ตลอดช่วงบ่ายไม่ใช่เหรอ?

เส้นหมี่ไม่ได้สนใจเขา เธอเตรียมที่จะลงไปบอกกับเคมี จากนั้นก็จากไป

แต่ทว่า ที่ทำให้เธอต้องขมวดคิ้วก็คือ เธอลงมาแล้ว ไม่เพียงไม่พบเคมีอยู่ที่ห้องทำงานของท่านประธาน แม้แต่ผู้ชายที่เธอไม่อยากเจอมากที่สุดคนนั้น เธอก็ไม่เห็น

พวกเขาไปไหนแล้ว?

เธอร้อนใจเล็กน้อยตามหาอยู่สักพักก็ไม่เจอผู้ช่วยเค ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปที่ไหนแล้ว ทำยังไงดีล่ะ? ยังต้องไปหาผู้ชายคนนั้นอีกครั้งงั้นเหรอ?

เส้นหมี่กังวลใจเล็กน้อย

และในตอนนี้เอง โทรศัพท์ที่ของอยู่บนโต๊ะของแสนรักก็ได้ดังขึ้น

“กริ๊งงงงง——”

“......”

เส้นหมี่หันหลังเดินออกไป เธอไม่มีทางที่จะไปสนใจเรื่องพวกนี้แน่นอน เธอในตอนนี้ ไม่อยากจะเจอแม้แต่เจ้าของของห้องทำงานห้องนี้ มองแค่แป๊บเดียวก็ไม่ยินดี เธอจะไปสนใจเรื่องพวกนี้ได้ยังไงกัน?

แต่ทันใดนั้น เงาร่างเล็ก ๆ ก็ได้ปรากฏขึ้นที่ตรงข้ามของเธอ: “รับโทรศัพท์!”

“อะไรนะ?”

เส้นหมี่หันไปมองลูกชายที่ไม่รู้ว่าตามเธอลงมาตั้งแต่ตอนไหนคนนี้ เธอประหลาดใจมาก

ชินจังเงยหน้ามองเธอ: “โทรศัพท์ของแด๊ดดี้สำคัญทั้งนั้น รับโทรศัพท์เสร็จ พวกเรากลับบ้าน!”

จากนั้นเขาก็พลางบีบเลโก้ที่กำลังต่อในมือ พลางก้าวเท้าเล็ก ๆ เดินนำเข้าไปก่อน

เส้นหมี่: “......”

รับก็รับ ถือว่าเป็นการพาลูกชายกลับบ้าน

เส้นหมี่หยิบเอาหูโทรศัพท์ขึ้นมา: “ฮัลโหล สวัสดีค่ะ”

“こんにちは！” “สวัสดี!”

ตะลึงงัน เมื่อรับโทรศัพท์ขึ้นมา ที่ดังมาจากด้านใน กลับเป็นภาษาญี่ปุ่น

เส้นหมี่ขมวดคิ้ว และตอบกลับไปอย่างเป็นธรรมชาติ: “はい、何を手伝いましょうか？” (มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าคะ?)”

เมื่ออีกฝ่ายได้ยินว่าเธอพูดภาษาญี่ปุ่นเป็น ก็ดีใจขึ้นมาทันที และเจ้าตัวเล็กที่กำลังต่อเลโก้อยู่นั้น ก็หันศีรษะมองมาดูเช่นกัน

ที่แท้หม่ามี๊เองก็ร้ายกาจเหมือนกันนะเนี่ย!

“สวัสดี ประธานแสนรัก ผมคือมัตสึชิมะโอกะประธานของริกาวา ผมได้รับหนังสือสัญญาซื้อกิจการจากบริษัทของพวกคุณแล้ว ผมยินดีที่จะขายริกาวาให้กับหิรัญชากรุ๊ป!”

หม่ามี๊กำลังด่าคนอยู่เหรอ?

ทำให้ธุรกิจของแด๊ดดี้ล้มเหลว?

ล้มเหลวก็ล้มเหลวสิ ใครใช้ให้เขารังแกหม่ามี๊ ถือเป็นการลงโทษเขาแล้วกัน

เจ้าตัวเล็กเก็บสายตากลับมาอย่างเมินเฉยอีกครั้ง และเล่นโลโก้ที่อยู่ในมือต่อไป......

สิบนาทีหลังจากนั้น ในที่สุดสองแม่ลูกก็ได้ออกมาจากบริษัท และกลับไป

และหลังจากที่แสนรักได้พบกับลูกค้าเสร็จ เวลาประมาณบ่ายสามโมงกว่า ๆ ในที่สุดก็ได้กลับมาที่บริษัท

“ประธานแสนรักครับประธานแสนรัก แย่แล้ว บริษัทเครื่องจักรของประเทศญี่ปุ่นที่เราต้องการซื้อกิจการมาโดยตลอดนั้น เขาไม่ขายให้พวกเราแล้ว ทำยังไงดี?”

เพิ่งจะกลับมา รองประธานที่ดูแลฝ่ายการตลาดก็ได้มาหา ร้องฟูมฟาย บอกว่าโครงการซื้อกิจการที่บริษัทได้คุยมาเป็นเวลานาน จู่ ๆ ก็ล้มเหลวเสียอย่างนั้น

แสนรักขมวดคิ้ว: “เพราะอะไร?”

รองประธานก็ได้มีสีหน้าที่ไม่ได้รับความเป็นธรรมขึ้นมาทันที: “ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกัน ได้ยินคนของฝ่ายการตลาดบอกว่า คนที่ชื่อมัตสึชิมะได้โทรเข้ามาที่บริษัทของเราด้วยตัวเอง เดิมที่ต้องการที่จะคุยเกี่ยวกับการเข้าเป็นผู้ถือหุ้นคนใหม่ แต่คนที่รับโทรศัพท์กลับได้ต่อว่าเขาไปยกใหญ่ แถมยังได้บอกให้เขาถือเอา GDP ไปหานักวิเคราะห์ที่วอลล์สตรีท แบบนี้สามารถเล่นเกมจับเสือมือเปล่ากับเขาได้!!”

แสนรัก: “......”

เพียงแค่ประโยคนี้ เขายืนอยู่ตรงนั้นถอดสูทด้านนอกของตัวงเองออก หางตากลับกระตุกขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้

ถือเอา GDP ไปที่วอลล์สตรีท?

น่าสนใจแฮะ......