ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 600

เส้นหมี่：“……”

ผ่านไปสักพัก เธอที่ยืนอยู่หน้าประตู ได้ยินตัวเองถามออกมาหนึ่งประโยค：“เรื่องที่พวกคุณพูดกันเมื่อสักครู่ ทำไมที่ชั้นล่างไม่รู้เรื่องอะไรเลย”

“ห๋า?”คนเหล่านั้น ทันใดก็พูดติดๆขัดๆขึ้นมา “คือ......คือว่าตอนเช้าคนของฝ่ายกฎหมายโทรมาหาผู้ช่วยเค หลังจากนั้นพวกเราถึงได้รู้”

ฝ่ายกฎหมาย?

เส้นหมี่ก็ได้เข้าใจแล้ว

คณาธิปคนคนนี้ เธอค่อนข้างเข้าใจ ถ้าเขาไปทำเรื่องอื่น เธอคงจะมีท่าทีสงสัยขึ้นมา

แต่ว่า เขาถือว่าเป็นทนายคนหนึ่ง ความสามารถของเขานั้นอย่าได้มองข้ามไป ตรรกของเขานั้น ความสามารถในการอภิปรายของเขานั้น แม้กระทั่งวิธีการของเขา บนโลกใบนี้ เกรงว่าจะไม่มีทนายคนไหนที่มีมีความสามารถขนาดนี้แบบเขาอีกแล้ว

ดังนั้น เธอรู้สึกว่านี่เป็นลางบอกเหตุที่ไม่ดีเลย

ในใจของเส้นหมี่กระสับกระส่ายเดินเข้าออฟฟิศของท่านประธานไป

“หมี่ เป็นอะไรเหรอ สีหน้าดูไม่ค่อยดีเลย”

แสนรักที่ยังยุ่งเหยิงอยู่ในออฟฟิศ ได้ยินเสียงคนเข้ามา จึงเงยหน้าขึ้น พบว่าเป็นหญิงสาวคนนี้ เขาอึ้งไปทันที เมื่อมองไปยังใบหน้าเล็กของเธอที่ซีดขาวออกมานั้น

เส้นหมี่ลังเลที่จะพูด

ผ่านไปสักพัก จึงเดินมายืนอยู่ด้านหน้าโต๊ะทำงานของเขา

“พี่ชาย เมื่อกี้ฉันได้ยิน......ด้านนอกพวกเขากำลังพูดคุยกันเกี่ยวกับเรื่องคดีความ พวกเขาพูดกันว่า ฝั่งนู้นไม่ยอมรับความผิดเหรอ ยังจะมาแก้ต่างด้วยตัวเองอีกเหรอ”

เธอตั้งใจไม่พูดชื่อของคณาธิปออกมา จุดประสงค์ แน่นอนว่าไม่อยากให้ชายหนุ่มคนนี้โมโห

แสนรักพยักหน้า：“อืม ทำไมเหรอ มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”

“ไม่มี ก็คือ......ก็คือคุณรู้ว่าเขาเป็นใครหรือเปล่า เดิมทีเขาเป็นทนายความ ฉันกังวลว่า......”เส้นหมี่พูดออกมาอย่างติดๆขัดๆ อยากพูด กลับไม่กล้าพูดออกมาอย่างชัดเจน

แสนรักเอาปากกาวางลง

เขาไม่ชอบให้เธอพูดถึงชื่อของผู้ชายคนนั้นจริงๆ

แต่ว่า เธอตั้งใจหลบเลี่ยงชื่อของเขาแบบนี้มาถามเรื่องนี้ เขาก็รู้แล้วว่า ตอนนี้เธอพูดถึงเขา ไม่ได้มีความหมายอื่นใด

“ไม่มีอะไรต้องกังวลหรอก ฝ่ายกฎหมายของหิรัญชากรุ๊ป ก็ไม่ได้กินหญ้า”

“แบบนี้......”

เส้นหมี่ได้ยินแบบนี้ จึงโล่งอกไป

“งั้นฉันขึ้นไปทำกับข้าวแล้วนะ พี่ชายคุณอยากจะทานอะไร”เธอยิ้มออกมาอีกครั้ง หนึ่งวินาทีเท่านั้น เหมือนฟ้าหลังฝนที่ดูสดใส ผู้หญิงคนนี้สดใสร่าเริงจนทำให้คนใจสั่น

“อะไรก็ได้ คุณทำอะไร ผมก็ทานอันนั้นแหละ”

พูดถึงประโยคนี้ น้ำเสียงในตอนท้ายของชายหนุ่มทันใดฟังดูกระหาย สายตายิ่งมองตรงไปที่หญิงสาวที่อยู่ด้านหน้าที่สวมใส่ชุดสูทจึงทำให้เห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอย่างชัดเจน......

เส้นหมี่：“……”

คนคนนี้จริงๆเลย！！

กลางวันแสกๆ เขากำลังคิดอะไรอยู่กันแน่?

เส้นหมี่หน้าแดงลามไปถึงหูจึงรีบวิ่งออกไป ไปทำกับข้าวที่ชั้นบนสุด