ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 614

แต่เส้นหมี่กลับทำเป็นมองไม่เห็น หลังจากที่เธอเดินขึ้นมาจากด้านล่างสุด ค่อยๆขึ้นมาทีละก้าวมาหยุดอยู่ตรงหน้าของหล่อน และยื่นมือไปคว้าจับคอเสื้อของหล่อนไว้แน่น!

“ฉันกำลังถามเธออยู่ หยิบสิ่งของนั้นไปแล้ว เธอเอาไปให้กับเจ้านายของเธอโดยตรงหรือเปล่า?!!”

“ใช่...ใช่ค่ะ”

อากิโกะ นากาจิมะ ตกใจมาก จนในที่สุดก็ยอมเอ่ยปากพูดความจริงออกมา

เส้นหมี่ปล่อยมือและผลักเธอออกไปแล้ว ใบหน้าอันสวยงามในทุกอณูต่างก็เย็นลง เต็มไปด้วยสีหน้าความอาฆาตแค้น!

“เธอจะไม่มีชีวิตรอดออกไปจากเมืองนี้” เธอบอกหล่อนด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย คิ้วที่ไร้ความอ่อนโยนอีกต่อไป เต็มไปด้วยความแปลกหน้าและความเกลียดชังที่ทำให้คนรู้สึกสั่นกลัว

อากิโกะ นากาจิมะ ล้มฟุบลงไปในทันที

อย่านะ.........

หลังจากที่เส้นหมี่ยืนยันเรื่องนี้แล้ว ก็ไม่อยู่ต่อ รีบเดินไปยังห้องที่แผนกกฎหมายของบริษัทกำลังพักผ่อนกันอยู่

กลับคิดไม่ถึงว่า ตอนที่เธอเข้าไปนั้น กลับเผชิญหน้ากับผู้ชายคนหนึ่ง

“สวยใส.......”

คณาธิปล้วงมือข้างหนึ่งไว้ในกระเป๋าเสื้อคลุมสีดำของเขา อาจจะเพราะมองเห็นเส้นหมี่ หรืออาจจะ เป็นเพราะเพิ่งจะชนะกลุ่มคนแผนกกฎหมายของหิรัญชากรุ๊ปเมื่อสักครู่ มุมปากของเขาแสดงให้เห็นถึงรอยยิ้มบางๆ ท่าทางดูดีราวกับสุภาพบุรุษผู้สง่างาม

“ผมได้ยินมาว่า สิ่งของนี้คุณส่งมาให้ ขอบคุณมากนะ มันช่วยผมได้เยอะมากเลยทีเดียว”

“……”

ประโยคนี้ออกมา เส้นหมี่ที่พยายามบังคับให้ตัวเองสงบสติอารมณ์เอาไว้ ก็เหมือนถูกสิ่งของบางอย่างต่อยเข้าให้ และเธอก็ส่งเสียงกรีดร้องออกไปอย่างควบคุมตัวเองไม่ได้ออกไปทันที : “คุณพูดอะไร? คุณอย่ามาพูดมั่วๆ ฉันเอาอะไรให้คุณ?”

อารมณ์อย่างนี้ จะพบเห็นได้น้อยมากจากตัวเธอ

ตื่นตระหนก หวาดกลัว ปฏิเสธทุกอย่าง.......

ราวกับว่า เธอกำลังกลัวว่าจะมีใครรู้เรื่องที่เธอทำไว้ สีหน้าของเธอซีดขาวเป็นอย่างมาก อารมณ์ก็ยิ่งตื่นตระหนกและเสียงอันเฉียบแหลมและสั่นระรัว

แววตาของคณาธิปค่อยๆ มัวลง

เส้นหมี่จะต้องไม่ยอมรับแน่นอน

ถ้าหากยอมรับแล้ว เรื่องไปเข้าหูของแสนรัก แล้วเขาจะทำอย่างไรล่ะ?

จากเมื่อวานตอนบ่ายจนถึงตอนนี้ แสนรักก็ยังคงไม่กลับมา ยังคงติดตามหาตัวภารานิน ถ้าหากเขารู้ ว่าในช่วงเวลานี้ ภรรยาของเขานำเอาหลักฐานของบริษัทไปให้กับผู้ชายอีกคนหนึ่ง

จากนั้นส่งผลให้แพ้คดี!

เส้นหมี่ไม่กล้าคิดไปถึงเหตุการณ์ตอนนั้นจริงๆ

“ฉันจะบอกคุณให้นะ คณาธิป ฉันไม่เคยเอาอะไรให้กับคุณ และยิ่งไม่เคยคิดที่จะช่วยคุณ ตั้งแต่เริ่มจนจบ ความสัมพันธ์ของเราคือขนานกัน คุณเข้าใจไหม?”

เส้นหมี่บังคับตัวเองให้สงบสติอารมณ์ลง จากนั้นก็ค่อยๆ พูดกับคนคนนั้นอย่างชัดเจนทีละคำ

คณาธิป : “……”

หรี่ตาแล้วหรี่ตาอีก