ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 622

เส้นหมี่ก้มศีรษะลง

ก่อนที่เธอจะเห็นคนตัวเล็กๆสองคนยืนอยู่ตรงนั้น เมื่อเห็นหม่ามี๊ตื่นขึ้นในที่สุด คนตัวเล็กสองคนก็ยืนยิ้มทักทายเธอที่ชั้นล่าง

เส้นหมี่ "..."

"ปี๊ด" ควันโกรธพุ่งออกมาจากหูเธอทันที เมื่อมองดูสิ่งที่เธอสวมอยู่ เธอก็รีบกลับเข้าไปในห้องนอนเหมือนกระต่ายทันที

"ปัง--"

เธอปิดประตูอย่างแน่นหนา

เด็กสองคนนี้มาที่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่

ไม่ พวกเขาเพิ่งบอกว่าแด๊ดดี้ของพวกเขาให้เธอพาพวกเขากลับบ้าน หมายความว่าเป็นแด๊ดดี้ของพวกเขาที่พาพวกเขามา

ในที่สุดหัวใจที่ร้อนรนของเส้นหมี่ก็สงบลง

แต่เธอไม่รู้ว่าทันทีที่เธอปิดประตู รอยยิ้มบนใบหน้าของเด็กน้อยสองคนที่อยู่ชั้นล่างก็หายไปในทันที

"แด๊ดดี้นี่ยังไง ไม่ยอมกลับบ้าน มานอนนี่ หลังจากหม่ามี๊เข้ามา เขาก็จากไปโดยไม่ทักทาย เขายังเป็นผู้ชายอยู่หรือเปล่า"

เป็นอิคคิวที่พูดแบบนี้

เด็กยังคงไม่เข้าใจบางสิ่งเกี่ยวกับผู้ใหญ่ แม้ว่าพวกเขาจะฉลาดมากก็ตาม

ชินจังไม่ได้พูดอะไร

เขามีลางสังหรณ์อยู่แล้ว เนื่องจากเขาถูกแด๊ดดี้เลี้ยงมา

แต่เมื่อเห็นแด๊ดดี้ขับรถออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วยตาของตัวเอง และกลับมาดูดำดูดีหม่ามี๊ที่อยู่บ้านบนอีก เขาก็ผิดหวังกับแด๊ดดี้อยู่มาก

"เรื่องนี้ฉันจัดการได้ อย่าให้หม่ามี๊รู้ก็พอ"

สุดท้ายเขาก็ทำได้เพียงสั่งน้องชาย

อิคคิวเม้มปาก แม้ว่าเขาจะลังเลมาก แต่ในท้ายที่สุด เขาก็ยังคงฟังพี่ชายของเขา

บ่ายวันนี้แม่ลูกจึงกลับบ้านด้วยกัน

ด้วยคำพูดของลูกชายสองคนนี้ แน่นอนว่าเส้นหมี่ไม่สงสัยอีกต่อไป หลังจากกลับมาบ้าน เธอก็เริ่มเตรียมอาหารเย็นกับคนใช้

"ชินจังถามแด๊ดดี้ว่าจะกลับมาเมื่อไหร่ หม่ามี๊กำลังจะทำอาหาร"

"ครับ"

ชินจังที่กำลังเล่นกับน้องสาวตอบตกลง และเข้าไปในห้องนั่งเล่นเพื่อโทรหาแด๊ดดี้

ไม่กี่นาทีต่อมาแสนรักซึ่งอยู่ในสำนักงานชั้นบนของหิรัญชากรุ๊ปก็เห็นโทรศัพท์มือถือสั่นบนโต๊ะ เขาเหลือบมองที่หมายเลขที่โทรเข้ามา ก่อนจะเอื้อมมือออกไปกดโหมดห้ามรบกวน

เคมี "..."

ไม่ใช่มั้ง ไม่รับโทรศัพท์ที่บ้านด้วยเหรอ

เคมีรู้สึกประหลาดใจมาก

แต่เขาไม่กล้าพูด จึงพูดเกี่ยวกับคดีในซาจากรุ๊ปเมื่อวานนี้ต่อ