ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 623

"จริงเหรอ" แสนรักได้ยินแล้วยิ่งยิ้มเยาะมากขึ้นไปอีก "แต่คำสารภาพนี้ไม่รวมถึงชายคนนั้นด้วย"

"หา"

คราวนี้เคมีพูดไม่ออก

ด้วยเหตุนี้เขาก็รู้สึกหน้าแดง และจุกคอทันที

จบแล้ว ผู้หญิงคนนั้นจบแล้วจริงๆ...

ขณะที่ทั้งสองกำลังโต้เถียงกัน โทรศัพท์บนโต๊ะก็ดังขึ้นอีกครั้ง แสนรักที่กำลังโกรธอยู่เห็นแล้วเอื้อมมือออกไปรับสาย

"ฮัลโหล"

"แด๊ดดี้ครับ ผมไม่สบาย..."

ทันใดนั้นเสียงที่อ่อนแอของเด็กน้อยก็ดังขึ้น แสนรักหยุดชั่วครู่ และในเวลาเพียงไม่กี่วินาทีความโกรธในใจของเขาก็ถูกลืม

"เป็นอะไรไป หม่ามี๊คุณอยู่ไหน"

เป็นประโยคคลาสสิกจริงๆ

ตอนที่เขาไม่อยู่ ลูกป่วย สิ่งแรกที่เขาหาถามคือหม่ามี๊ของพวกเขา

ชินจังพูดทางโทรศัพท์อย่างขุ่นเคืองอีกครั้ง "หม่ามี๊ไม่อยู่บ้าน ผมไม่รู้ว่าเธอไปไหน แด๊ดดี้ คุณจะกลับมาพาผมไปโรงพยาบาลไหม ผมอึดอัดมาก"

เพื่อโน้มน้าวเขา เขาจงใจไอสองครั้งทางโทรศัพท์

แสนรัก "..."

ไม่มีอารมณ์อะไรอีกแล้ว เขาวางสายโทรศัพท์ ปิดโน๊ตบุ๊ค และยืนขึ้น

เคมีตะลึง "ท่านประธาน คุณจะกลับบ้านหรอ"

ดวงตาของแสนรักมืดมน "ไม่ได้ยินเหรอ ลูกป่วย นายโทรหาผู้หญิงคนนั้น บอกให้เธอกลับไปโดยเร็วที่สุด เธอเป็นหม่ามี๊ได้ยังไง"

เขาบ่นอย่างหงุดหงิดมาก แล้วคว้ากุญแจรถเดินออกไป

ปล่อยให้เคมีอยู่ในสำนักงาน

สักพักเขาก็เกาหัวแล้วโทรไป ให้เขาโทรหรอ ทำไมเขาไม่โทรด้วยตัวเอง นั่นไม่ใช่ภรรยาของเขาเหรอ

เคมีไม่เข้าใจการดำเนินการที่ไม่จำเป็นเช่นนี้...

——

คฤหาสน์เก่าตระกูลหิรัญชา

เส้นหมี่กำลังยุ่งอยู่ในครัว

ความอ่อนโยนของทั้งสองในตอนเช้า บวกกับคำพูดของเด็กสองคนในเวลาต่อมา ทำให้ใจเธอผ่อนคลายลง เธอคิดว่าแสนรักไม่ได้โกรธเธออีกต่อไป

ในที่สุดทั้งสองก็คืนดีกัน

ดังนั้นคืนนี้เธอจึงตัดสินใจทำอาหารเย็นแสนอร่อยให้เขา

"คุณผู้หญิง มือของคุณมีฝีมือมาก ทำอะไรได้หลายอย่างขนาดนี้"

คนรับใช้ที่คอยช่วยเหลืออยู่ด้านข้างอดไม่ได้ที่จะประหลาดใจเมื่อเห็นว่าเธอทำอาหารมากมายบนเคาน์เตอร์ในครัว