ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 647

"ผู้อำนวยการ ฉัน..."

"ทำไม ตัดขาอย่างเดียวไม่พอ จะมาโยนชีวิตทิ้งไว้ที่นี่เล่นๆด้วยหรอ"

เส้นหมี่มองไปที่ผู้หญิงชาวญี่ปุ่นที่เดินกะโผลกกะเผลกตรงหน้าเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความอาฆาต

ฐานิษ...ไม่สิ ต้องเรียกว่าอากิโกะ นากาจิมะ

เมื่ออากิโกะ นากาจิมะเห็นท่าทีของเธอ เธอก็สั่นอีกครั้ง ราวกับย้อนกลับไปในตอนเช้าวันนั้น ตอนที่เธอถูกลากไปยังที่ที่หนึ่งและถูกตัดขา

"หลบไป!"

เส้นหมี่หมดความอดทนแล้วจึงร้องเสียงดัง

แต่หลังจากนี้อากิโกะ นากาจิมะที่มองดูเธอสั่นๆก็โยนไม้ค้ำทิ้ง และคุกเข่าลงต่อหน้าเธอ

"ผู้อำนวยการ ฉันขอร้อง ให้ฉันพูดอะไรสักคำเถอะ ฉันพูดสักคำ แล้วฉันจะไป ได้มั้ย มิฉะนั้นเธอจะไม่ปล่อยฉันไปแน่ และเธอจะฆ่าฉันอย่างแน่นอน"

อากิโกะ นากาจิมะคุกเข่าอยู่บนพื้น และเขย่าเธออย่างแรง

เนติพอเห็นว่าเส้นหมี่ไม่ยอมรับสาย และตัดอุปกรณ์สื่อสารทั้งหมดก็ไม่มาหาเธอโดยตรง แต่ให้อากิโกะ นากาจิมะซึ่งยังอยู่ในเมืองAออกหน้าแทน

ใบหน้าของเส้นหมี่ซีดลง

แต่เมื่อเห็นผู้คนเริ่มมุงมากขึ้นเรื่อยๆ และเธอไม่อยากเป็นเป้าสายตา จึงได้แต่กัดฟันตอบรับไป

"เธอต้องการจะพูดอะไร"

"ผู้อำนวยการ ในที่สุดคุณก็ตกลง" อากิโกะ นากาจิมะที่คุกเข่าอยู่บนพื้นเงยหน้าขึ้นทันทีด้วยความปีติยินดี

"ไม่มีอะไรหรอกค่ะ นายหญิงให้ฉันมาบอกคุณว่าเธอส่งบางอย่างไปให้ตระกูลวชิรนันท์ของคุณ มีเวลาให้คุณไปดูหน่อย"

"พูดว่าอะไรนะ ตระกูลวชิรนันท์หรอ"

ทันทีที่ประโยคนี้หลุดออกมา สีหน้าของเส้นหมี่ก็เปลี่ยนไปทันที เธอแทบรอไม่ไหวที่จะฉีกหญิงคนนั้นให้เป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

"เธอส่งอะไรมา นังสารเลวนี่ เธอต้องการทำอะไร เธอคิดว่ากระสุนสองนัดที่แล้วไม่เพียงพอใช่ไหม ให้ฉันให้อีกลูกไหม"

เธอโกรธมากจนตัวสั่น และในเวลาเพียงไม่กี่วินาที เธอก็ไม่สามารถรักษาความสงบขั้นพื้นฐานได้

เรื่องนี้จะโทษเธอและตระกูลวชิรนันท์ไม่ได้ แต่พ่อของเธออยู่ที่นั่น

แต่อากิโกะ นากาจิมะก็ไม่สามารถให้คำตอบได้ เธอเป็นเพียงผู้ส่งสาร จะรู้มากขนาดนั้นได้ยังไง

"ฉัน... ฉันไม่รู้ ฉันรู้แค่ว่าเธอให้ฉันมาบอกคุณว่าคุณควรไปโดยเร็วที่สุด ยิ่งเร็วเท่าไหร่ก็ยิ่งดี..."

"..."

ประโยคสุดท้ายไม่ต้องสงสัยเลยว่าจะเป็นเหมือนสายฟ้าฟาด!

หลังจากที่เส้นหมี่ฟัง เธอก็แทบจะโยนตะกร้าในมือทิ้ง แล้วเดินไปอย่างรีบร้อน

พ่อของเธอ อย่าให้อะไรเกิดขึ้นเลย!

เธอกำลังจะบ้า

เธอขับรถไปที่คฤหาสน์วชิรนันท์พลางโทรหาแสงดาวไปด้วย เพื่อให้เธอกลับบ้านไปดูแลลูกๆแทนเธอ