ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 656

ดูเหมือนว่าประกายไฟที่เพิ่งลุกโชนขึ้นมาจากก้นบึ้งหัวใจของเส้นหมี่ แล้วถูกน้ำเย็นฉ่ำสาดใส่อย่างไร้ความปรานี แม้แต่เลือดในร่างกายเธอ ก็แข็งราวกลายเป็นน้ำแข็ง

หัวใจ ก็ตายตามไปเช่นกัน

“แสนรัก พวกเราหย่ากันเถอะ”

ใบหน้าของเธอขาวซีด และในที่สุดก็ค่อยๆ เอ่ยปากพูดประโยคนี้ออกมาทีละคำ

ผู้ชายตรงหน้า ทันใดนั้นก็หรี่ตามองอย่างจัง!

ในที่สุดเธอก็เป็นคนเอ่ยมันออกมาแล้ว

แต่ ในร่างกายของเขา จู่ ๆ กลับรู้สึกเหมือนเริ่มถูกกรีดเลือดกรีดเนื้อ เส้นเอ็นก็เริ่มที่จะขาดสะบั้น ผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ตรงนั้น อยู่ในที่ที่ผู้หญิงคนนี้มองไม่เห็นเขา

ทั้งสองมือของเขาเกิดอาการสั่นเล็กน้อย

“ฉันรู้ว่าคุณทำอย่างนี้ ไม่ใช่เพราะฉันขอร้องคุณ คุณกำลังแก้แค้นฉันอยู่ใช่ไหม? แก้แค้นที่ฉันนอกใจ แก้แค้นที่ฉันหลอกลวงคุณ ได้ แสนรัก ตอนนี้ฉันจะบอกคุณให้ คุณชนะแล้ว ต่อไปฉันจะไม่มายุ่งกับคุณอีก”

เส้นหมี่เศร้าเสียใจถึงขีดสุด แต่กลับสงบเงียบลง

เธอพูดถึงเจตนาที่แท้จริงของผู้ชายคนนี้อย่างเรียบเฉย เผยเหตุผลที่แท้จริงว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงเอาตัวเองมาเป็นข้ออ้าง ตั้งแต่ต้นจนจบ ตอนที่เธอพูด “หย่ากัน” สองคำนี้ออกมา

เธอไม่มีความตื่นตระหนกแม้แต่น้อย

ใบหน้าอันหล่อเหลาของแสนรักมืดดำสนิท สายตา จ้องมองตรงอยู่ที่เธอ

“คุณคิดดีแล้วเหรอ?”

“คิดดีแล้ว พวกเราหย่ากันตอนนี้เลย ถ้าคุณเตรียมตัวพร้อมแล้ว อ่อใช่ ลูกทั้งสามคน ถ้าคุณไม่ว่าอะไร ฉันยังคงจะเอาสองคนที่ฉันพามาพากลับไปด้วย”

เส้นหมี่เมินเฉยต่อสายตาเขา และยังคงพูดถึงเงื่อนไขการหย่าร้างของตัวเองอย่างเบาๆ

แสนรัก：“……”

ราวกับว่าเวลาผ่านไปนานเกือบศตวรรษ ในที่สุด เขาลุกขึ้นยืน จากนั้นก็ไปหยิบกระเป๋าเอกสารที่เขาเพิ่งนำกลับมา หยิบข้อตกลงการหย่าร้างออกมาสองฉบับ

ที่แท้ แม้แต่สิ่งนี้เขาก็เตรียมไว้พร้อมแล้ว

เส้นหมี่เห็นเข้า แสยะยิ้มเยือกเย็นมุมปาก หัวใจดวงนั้น ก็ยิ่งตายไปโดยสิ้นเชิง

เธอหยิบปากกาเซ็นชื่อตัวเองลงในข้อตกลงฉบับนั้นอย่างรวดเร็ว จากนั้นลุกขึ้นและเดินออกไป

“ผมคิดว่าเรื่องของลูกๆ ไม่ควรจะให้พวกเขาต้องแยกจากกันเพราะการหย่าของพวกเรา เราสามารถเลี้ยงดูพวกเขาด้วยกัน ส่วนที่อยู่อาศัยก็ให้ไปอยู่กับคุณ และยังสามารถมาหาผมที่นี่ได้ตลอด นี่เป็นประโยชน์ต่อสุขภาพร่างกายและจิตใจในการเติบโตของพวกเขา คุณคิดว่าไงล่ะ?”

ทันใดนั้น ผู้ชายคนนี้ก็เอ่ยประโยคนี้ ไล่ตามหลังมา

เส้นหมี่หยุดชะงักฝีเท้าลง

ในตอนนี้ สมองของเธอ อันที่จริงมันไม่ทำงานแล้ว ราวกับเป็นที่ดินร้างโล่งรอบข้างมืดสนิท ความมืดมิดแบบนั้น เธอไม่สามารถที่จะมีความคิดอย่างปกติได้อีกแล้ว

“แล้วแต่คุณ....”