ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 70

คืนนี้เส้นหมี่กลับบ้านไปอย่างมีความสุข

เด็กน้อยสองคนที่บ้าน เวลานี้ ก็หลับไปแล้ว เมื่อเธอเห็น ก็เข้ามาในห้องนอนของเด็กๆแล้วหอมแก้มพวกเขา จากนั้นก็ไปอาบน้ำ

ค่ำคืนที่เงียบสงบ

วันรุ่งขึ้น เส้นหมี่ถูกเสียงดังจากด้านนอกปลุกให้ตื่น

“หม่ามี๊ล่ะ？”

“จุ๊ๆ หม่ามี๊ยังไม่ตื่น เมื่อคืนต้องกลับมาดึกแน่ๆ เรารีบแต่งตัว พี่จะไปต้มไข่ให้ ”

เป็นเสียงของเด็กทั้งสอง

เส้นหมี่ลืมตาตื่นในทันที ลุกลงจากเตียงแล้วเดินออกมา“คิวคิว อย่าไปยุ่งกับเตา หม่ามี๊จัดการเอง มันอันตราย！！”

เธอตกใจมาก แม้ลูกชายคนนี้จะเก่งมากความสามารถ แต่เขาก็มีอายุแค่ห้าขวบ เธอจะปล่อยให้เขาทำอะไรแบบนี้ได้ยังไง

โชคดี ที่เด็กน้อยทั้งสองคนยังไม่ได้ลงมือทำ

ดังนั้นเส้นหมี่ก็จึงรีบลงมือทำอาหารเช้า แล้วให้พวกเขาได้กิน แต่แล้วก็คิดไปถึงลูกชายคนโตที่อยู่เรืองรองว่าวันนี้ก็จะไปโรงเรียนอนุบาลด้วยเหมือนกัน เธอก็จึงพาพวกเขาออกจากบ้านไปอย่างเร่งรีบ

“ลูกรัก เรารีบไปโรงเรียนกันนะ ”

“ครับ/ค่ะ”

เด็กน้อยตอบกลับอย่างอารมณ์ดี

แต่ว่าคิวคิวยังมีอีกหนึ่งคำถาม นั้นก็คือเขาอยากจะถามหม่ามี๊ว่าเมื่อวานเธอได้ไปที่เรืองรองหรือเปล่า ?

เพราะว่า เมื่อคืนหลังจากที่เธอออกจากบ้านไปแล้ว เขาได้ใช้นาฬิกาอัจฉริยะส่งข้อความไปหาชินจังอยู่หลายครั้ง แต่ว่า ทางฝั่งนั้นไม่ตอบกลับมาเลยสักข้อความ ！

คงไม่ได้โกรธไปแล้วจริงๆหรอกนะ ?

คิวคิวรู้สึกเป็นกังวลเล็กน้อย

สิบนาทีผ่านไป เด็กน้อยทั้งสองคนก็ถูกส่งตัวมาที่โรงเรียนอนุบาล

“บ๊ายบาย ลูกรัก เลิกเรียนหม่ามี๊จะรีบมารับนะ ”

“ครับ/ค่ะ หม่ามี๊”

จู่ๆเด็กน้อยก็มีความคิดนี้ขึ้นมา……

——

เส้นหมี่เดินทางมาที่เรืองรองอย่างตะลีตะลาน

แต่ก็ยังไม่เป็นดั่งใจ เธอมาถึงที่นี่ก็เก้าโมงกว่าแล้ว และที่เป็นปัญหาก็คือ แสนรักยังไม่ไปทำงาน เขาย้ายเก้าอี้มาแล้วนั่งไขว่ห้างอยู่ที่หน้าประตู ราวกับกำลังตั้งใจรอเธอยังไงอย่างนั้น ยิ่งดูก็ยิ่งรู้สึกน่ากลัว

เส้นหมี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ถอนหายใจแล้วเดินเข้าไป“คุณ……ยังไม่ไปทำงานเหรอ？”

“ดูไม่ออกเหรอว่าผมกำลังรอคุณอยู่？”

พออ้าปากได้ก็พูดจาอะไรแปลกๆ น้ำเสียงที่เย็นชาของชายหนุ่ม ไม่ต้องฟังก็สัมผัสได้ถึงความโกรธที่มีอยู่ภายใน

เส้นหมี่ก็กังวลใจขึ้นมาเล็กน้อยในทันที “คือว่า……ต้องขอโทษด้วย รถติดมาก ช่วงเช้าเป็นชั่วโมงเร่งด่วน ฉันรออยู่นานมาก กว่าจะโบกรถมาได้ และตอนที่เดินทางมา รถก็ยังติดอยู่พักหนึ่งด้วย”

เธอไม่อยากจะต้องมามีปัญหาอะไรในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยกว่าที่เขาจะยอมให้เธอมาจัดการปัญหาเรื่องไปโรงเรียนของลูก

แต่ว่า แสนรักกลับไม่เชื่อ เขาวางขาลง “พรึบ”เสียงลุกขึ้นจากเก้าอี้“เส้นหมี่ คุณไม่มีโอกาสนั้นแล้ว คนที่แม้แต่เรื่องเวลาก็ยังรักษาไม่ได้ คุณไม่มีคุณสมบัติพอที่จะทำให้ผมเชื่อว่าคุณจะจัดการกับปัญหาของลูกได้！”