ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 702

“ที่แท้คุณรู้หมดนี่ ดูท่า คุณก็ไม่ได้โง่ รู้ได้เร็วกว่าที่ผมคิดไว้เล็กน้อย”

“แก—”

ไชยันต์โมโหจนหน้าอกกระเพื่อม เขาสาวเท้าพุ่งปราดเข้าไปอย่างเร็ว แล้วใช้ปืนกระบอกนั้นจ่อหัวของแสนรัก!

“ฉันจะฆ่าแกซะตอนนี้!!”

“ฆ่าเลย มาสิ ยิงมาตรงนี้” ชายหนุ่มที่ใบหน้าไม่มีความหวาดกลัวแม้แต่นิด หลังจากชี้ไปที่หัวของตัวเอง แล้วยิ้มมุมปากที่ยั่วยุออกมา

ลมและแสงแดดจ้า แสบตาเป็นพิเศษ

ไชยันต์หรี่ตาลง นิ้วมืออยากจะลั่นไกปืนในทันที

แต่ว่า ในตอนนี้เอง ใบหน้าของแสนรักที่เผยในสายตาของเขา ทันใดนั้น ดวงตาที่เหมือนกันอย่างถึงที่สุด ทำให้ในหัวของเขาปรากฏใบหน้าวัยรุ่นคนหนึ่งขึ้น

ในที่สุดใบหน้าของพวกเขาก็ทับซ้อนกัน

“คุณพ่อ ถ้าหากคุณพ่อคิดว่าผมมีความผิด คุณพ่อฆ่าผมได้เลย มาสิ ยิงมาตรงนี้!”

คำพูดของพวกเขาพูดเหมือนกัน ชี้นิ้ว ก็ชี้ไปที่หัวของตัวเองเช่นเดียวกัน

ไชยันต์มือเริ่มสั่นขึ้นมาอีกครั้ง

ขุนนาย เป็นลูกชายที่น่าภาคภูมิใจที่สุดของเขาจริงๆ เขาเป็นคนฉลาดมาตั้งแต่เด็ก และก็ขยันเรียน ที่สำคัญคือขุนนายยังสืบทอดเลือดทหารในตัวของเขา

ดังนั้น ตั้งแต่ขุนนายรู้ความ เขาเลี้ยงดูขุนนายอย่างใส่ใจ และก็เป็นทายาทสืบทอดตระกูลเพียงหนึ่งเดียวในใจของเขา

หลังจากที่ขุนนายโตขึ้น ก็ไม่ทำให้เขาผิดหวัง เกณฑ์ทหารเมื่ออายุสิบแปด ในวัยยี่สิบต้นๆ เขาก็นำทัพออกไปทำภารกิจตามลำพังได้แล้ว เขาได้รับเกียรติมากมายในระดับสากล นอกจากนี้ยังมีเหรียญการรักษาสันติภาพที่มีคุณค่ามากมายอีกสองเหรียญ นั่นคือสิ่งที่ทั้งกองทัพมีเพียงไม่กี่คนที่มีครอบครอง เขาในตอนนั้น ในกองทัพและแม้แต่ระหว่างประเทศ คือบุคคลสำคัญที่เหมือนกับเทพเจ้าสงคราม

แต่ว่า คนแบบนี้ สุดท้ายกลับถูกผู้หญิงคนหนึ่งทำลาย

เขาไปที่เมือง A ได้เจอน้องสาวภรรยาของธนากร จากนั้นก็หลงใหลเธอ หลังจากถูกเขาผู้เป็นพ่อคนนี้ปฏิเสธอย่างรุนแรง ขุนนายที่ไม่เคยอกตัญญูต่อพ่อแม่มาก่อน

สุดท้าย เขากลับขโมยทะเบียนบ้านของพวกเขาไป แล้วหนีไปแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นที่เมือง A

อารมณ์ของเขาในตอนนั้นเป็นอย่างไร?

และภายใต้ความโมโหได้ตัดสินใจอะไรไป?

อันที่จริงเขาจำไม่ได้แล้ว เขารู้เพียงว่าในตอนที่เขาได้สติขึ้นจากเรื่องนี้ ลูกชายคนนี้ของเขาก็ถูกมัดอยู่ตรงหน้าเขาเหมือนกับสัตว์ร้าย

จากนั้น ขุนนายก็เหมือนกับผู้ชายคนนี้ในตอนนี้ ชี้ไปที่หัวของตัวเองแล้วจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาอาฆาต

“มา ถ้าหากคุณพ่อคิดว่าผมมีความผิดจริงๆ คุณพ่อก็ยิงเลย ยิงมาที่ตรงนี้!”

“...”