ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 703

ดังนั้น มารผจญคนนี้ ตอนนี้แม้แต่ ไชยันต์ ก็รู้สึกขนลุกจริงๆ เมื่อมองดูเขา เขาไม่เคยรู้มาก่อน วัยรุ่นที่อายุไม่ถึงสามสิบคนนี้ จะมีความคิดที่น่ากลัวและละเอียดรอบคอบขนาดนี้ จนถึงตอนนี้ สิ่งที่ทำให้เขารู้สึกเสียวสันหลังมากที่สุดคือ เขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าแสนรักฆ่า วุฒิพล ได้ยังไงกันแน่?

เขาหวาดกลัวมากจริงๆ!

แผนในใจของแสนรัก แซงหน้าขุนนายพ่อของเขาไปแล้ว คนแบบนี้ ไม่เป็นพระ ก็เป็นมาร!

แสนรักไม่พูดจา เพียงแค่ยืนอยู่ภายใต้ปากกระบอกปืนของเขา แล้วมองมาทางเขา

ถือว่าเป็นการยอมรับ

ไชยันต์หน้าตาบิดเบี้ยว ทันใดนั้น หลังจากตำแหน่งปืนที่อยู่ในมือเคลื่อนที่ “ปัง!” เขาเหนี่ยวไกอีกครั้ง!

“แกยอมรับผิดไหม? รับไม่รับ?!!”

“…”

ไม่มีเสียงตอบรับ

แสนรักถูกยิงอีกครั้งที่แขนอีกข้างหนึ่ง หลังจากเซถอยหลังไปหลายก้าว แล้วทรงตัวไว้ได้ ใบหน้าหล่อเหลาที่ไม่มีสีของเลือด กลับไม่มีท่าทีที่จะสำนึกผิดแม้แต่น้อย

“ไม่…รับ!”

“ปัง—!”

ยิงอีกนัด

ครั้งนี้คือขาของเขา

ชั่วพริบตาเดียว ชายคนนี้ก็ฝืนไม่ไหวอีกต่อไป ความเจ็บปวดรุนแรงมาจากขาของเขา เขาเอ็นตัว แล้วคุกเข่าข้างเดียวอยู่บนพื้นแบบนี้

“รับไม่รับ? แกจะรับไม่รับ!!” ไชยันต์ก็บ้าคลั่งแล้ว ทั้งยอดเขาเต็มไปด้วยเสียงตะโกนของเขา

แต่ แสนรักก็ยังไม่ยอมเอ่ยปาก

จนกระทั่ง แสนรักคุกเข่าอยู่บนพื้นแล้วอาเจียนเลือดสดออกมา เมื่อเงยหน้าขึ้น ใบหน้าซีดขาวที่ไม่ต่างอะไรกับคนตาย แถมยังฉีกยิ้มเยาะเย้ยอย่างขัดสายตาเป็นพิเศษอีกด้วย

“คุณไม่ต้องถามแล้ว และก็ไม่ต้องสิ้นเปลืองกระสุนพวกนี้ ผมพูดไว้แล้ว ยิงมาตรงนี้ เพียงนัดเดียว ตระกูลเทวเทพของพวกคุณก็ปลอดภัยแน่นอน ไม่อย่างนั้น เพียงแค่ผมมีชีวิตอยู่ จะต้องมีสักวันหนึ่ง ผมจะให้พวกคุณทุกคนสาบสูญไปจากโลกนี้”

เขาเหมือนกับปีศาจจริงๆ

ในที่สุดความหวังสุดท้ายของ ไชยันต์ก็มอดดับไป

เขาจ้องมองไปที่หลานชายแท้ๆ คนนี้ที่ในตัวมีเลือดของเขาไหลเวียนอยู่ ท้ายสุดเขาขยับปากกระบอกปืนไปที่ศีรษะของแสนรัก

“ได้ ฉันสนองแก!” เขาเหนี่ยวไกปืน

“ปัง—”

“คุณทำอะไรน่ะ? หยุดนะ”

เสียงกรีดร้องของผู้หญิงดังขึ้นเกือบจะพร้อมๆ กับเสียงปืนของเขา ยังไม่ทันที่จะรู้ตัว ลำแขนก็ถูกคนที่โผเข้ามาตรงหน้าผลักออกไปด้านข้าง

เธอเป็นใคร?

เขาตกตะลึงในทันที

และกระสุนนัดนี้ที่ยิงออกไป ก็พุ่งไปทางอื่น

ตื่นตกใจจนนกในป่าบนยอดเขานี้ บินโฉบไปมา เป็นเวลานานก็ยังไม่หยุดพัก