ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 726

เส้นหมี่เข็นเขากลับเข้าห้องพักผู้ป่วย และหาหนังสือเล่มนั้นเจอ

“คุณแสนรัก ทำไมในห้องพักผู้ป่วยของคุณถึงไม่มีใครเลย? หัวหน้าแผนกศัลยกรรมคนนั้นล่ะ? แล้วก็พยาบาลด้วย ทำไมพวกเขาถึงไม่อยู่ที่นี่? มือของคุณยังไม่หายเลย?”

เส้นหมี่เอาหนังสือให้เขา สำรวจรอบๆ เมื่อพบว่าไม่มีคนอยู่ในห้องพักผู้ป่วยเลย เธอก็รู้สึกร้อนรนขึ้นมาหน่อยแล้ว

หลังจากถูกไล่ออกไป เสียใจก็ส่วนเสียใจ

แต่ว่า สุขภาพร่างกายของเขา อย่างไรก็มาก่อนเรื่องอื่น

แสนรักไม่ได้พูดอะไร หลังจากได้รับหนังสือแล้ว ก็เข็นรถเข็นของตัวเองไปทางเตียงผู้ป่วย เหมือนว่าจะขึ้นเตียง

เมื่อเส้นหมี่เห็นดังนั้น ก็รับเข้าไปทันที “คุณจะขึ้นเตียงหรือ? ฉันช่วยพยุงนะ”

แล้วเธอก็ยื่นแขนทั้งสองออกไป พยุงไหล่ของเขาไว้

นี่ถือว่าเป็นการกระทำที่สนิทสนมแนบชิดแล้ว สำหรับผู้ชายคนนี้แล้ว ต้องเข้าใจว่า ก่อนหน้านี้ที่เธอมาที่ห้องพักผู้ป่วย ยังต้องใส่ชุดป้องกัน และยังสวมถุงมือปลอดเชื้ออีกด้วย

แต่ครั้งนี้ เส้นหมี่เซอร์ไพร์ทมากที่พบว่า เขาไม่มีการตอบสนองมากมาย

หลังจากกวาดตามองเธออย่างเฉยชา ก็ลุกขึ้นจากรถเข็น โดยมีเธอให้ความช่วยเหลือ

“อึก...”

“อุ๊ย ขอโทษค่ะขอโทษ ฉันทำให้คุณเจ็บตรงไหนไหม? เจ็บไหม?” เส้นหมี่ยังไม่ทันวางมือลง ก็ได้ยินเสียงหม่นหมองของชายหนุ่มดังขึ้น เธอตกใจจนหน้าซีด

รีบเงยหน้าไปมองเขาทันที

แต่ไม่คิดว่า สายตาของเธอปะทะกับดวงตาเย็นชาคู่นั้น

เส้นหมี่ชะงักลงทันที!

นี่เป็นดวงตาคู่ที่สวยงามมาก ราวกับสีหมึกดำราคาแพง ช่างแวววาวเจิดจรัส แต่ก็มีความเย็นชาเล็กน้อย ทำให้มองเห็นความห่างเหินเย็นชาของเขาอย่างชัดเจน

แต่ว่า ไม่มีใครรู้เลย ภายในดวงตาคู่นี้ เคยเต็มไปด้วยความรักความเอาใจใส่ที่ร้อนแรงที่มีเธอ

เส้นหมี่อึ้งไป ยื่นมือไปจับใบหน้าของเขาอย่างไม่รู้ตัว

แสนรัก “......”

เขาเองก็สั่นไหวไปไม่กี่วินาที

นั่นเพราะ ดูเหมือนเขาจะได้กลิ่นหอมจากร่างกายของเธอ

กลิ่นนี้ ไม่ใช่กลิ่นน้ำหอม กลับเหมือนกลิ่นหอมของผลไม้บางชนิด จางๆ สดชื่น หลังจากเขาได้กลิ่น ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม ในหัวมีความรู้สึกคุ้นเคยพลุ่งพล่านออกมา

ความคิดของเขาหยุดลงไม่กี่วินาที

“พี่......”

นิ้วเรียวที่มีความเย็นเล็กน้อยของหญิงสาว จู่ๆก็จับไปที่ใบหน้าของเขา

เขาตกใจ!