ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 729

สีหน้าของแสนรักมืดมนอย่างมาก

เขาไม่เชื่อว่าแม่ลูกคู่นี้จะไม่มีข้าวกิน

แต่ว่า ไฟในใจของเขา กลับเป็นของจริง

“ไสหัวไป!”

“หา?” หัวหน้าแผนกศัลยกรรมตกตะลึง ไม่น่าเชื่อว่านี่จะเป็นสิ่งที่เขาพูดกับเธอ

แต่ความเป็นจริงมันเป็นแบบนั้น ขณะที่ชายคนนี้หรี่ตาลง หลังจากมีความเย็นยะเยือกที่น่าสะพรึงแผ่ออกมาจากตัวเขา เธอไม่กล้ารอช้าแม้แต่น้อย รีบวิ่งออกไปทันที

ชายคนนี้ ช่างน่ากลัวจริงๆ

เมื่อหัวหน้าแผนกศัลยกรรมออกไปแล้ว แสนรักจึงจะปลอบโยนเด็กน้อยในอ้อมกอด

“วางใจเถอะ หม่ามี๊ของหนูจะต้องไม่เป็นไร”

“จริงหรือคะ?” หนูรินจังมองแด๊ดดี้อย่างเชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง

แสนรักกลับพยักหน้าอย่างใจเย็น “อืม อาจะไม่ให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกับเธอ”

เขามองว่าเธอเป็นเพียงแค่เด็กคนหนึ่ง

แต่เขาไม่รู้เลยว่า หลังจากที่หนูรินจังได้ยิน เธออยู่ในอ้อมกอดเขาแล้วดีใจอย่างมาก ไม่ได้ห่วงเรื่องหม่ามี๊อีก เธอกลับไปซบอกของเขาเหมือนเดิม สองพ่อลูกฟังเพลงและอ่านหนังสือในมือ ภายในห้องพักผู้ป่วยที่เงียบสงบ

ภาพนี้ ที่จริงแล้วพวกเขาเคยมี

ขณะที่เส้นหมี่ทำงานเสร็จแล้วตามมาถึง เด็กน้อยก็หลับไปแล้ว

ขณะนี้ เธอมองชายคนนี้จากนอกหน้าต่าง อ่านหนังสือในมือไปด้วย มืออีกข้างที่ยังไม่ได้ถอดผ้าพันแผล กลับตบหลังเด็กน้อยที่นอนอยู่ข้างตัวเบาๆอย่างอบอุ่นไม่หยุด

กล่อมเธอ

นี่คือสิ่งที่เขาทำบ่อยๆเมื่อก่อน

บางสิ่งบางอย่าง ได้ซึมลึกเข้าไปในไขกระดูกแล้ว ต่อให้มีบุคลิกที่เปลี่ยนไป ก็ใช่ว่าจะเปลี่ยนแปลงไปได้

เส้นหมี่ตาแดงน้ำตาคลอ หันหลังกลับไป เธอสงบอารมณ์อยู่ด้านนอกอยู่นาน ถึงจะสงบลงได้ จากนั้น เธอผลักประตูห้องพักผู้ป่วยออก แล้วเข้ามา

“รินจัง......คุณแสนรัก ขอโทษด้วยนะคะ เพื่อนร่วมงานของฉันละสายตาจากเธอไป วิ่งมาที่นี่เสียได้ ต้องขอโทษด้วยจริงๆค่ะ”

เมื่อเธอเข้ามา เพื่อเลี่ยงไม่ให้เขาดูออก ก็รีบแสร้งทำเป็นหายใจแรงและรู้สึกผิด

แสนรักกำลังกล่อมลูกอยู่

จู่ๆเธอก็เข้าห้องมา แขนของเขาก็ตอบสนองโดยอัตโนมัติ โอบเด็กน้อยข้างตัวไว้ “จะเสียงดังทำไม? ไม่เห็นหรือว่าเด็กนอนหลับอยู่?”

เส้นหมี่ “......”

ความสุขใจภายในใจที่ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใดเกิดขึ้นอีกแล้ว เธอรีบใช้มือปิดปากของตัวเอง “โทษที......”

เธอชอบที่ได้เห็นเขาเป็นแบบนี้มากจริงๆ

เพราะว่า เขาที่เป็นแบบนี้ ถึงเป็นเขาที่คุ้นเคย

“เสร็จแล้วหรือ?”

“......เสร็จแล้วค่ะ” เส้นหมี่เข้าใจความหมายของเขา รีบพยักหน้า