ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 731

น่ากลัวเกินไปแล้ว!

นี่เขาไปแล้วหรือ? ถึงกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา นี่ใช้ตระกูลเทวเทพมากดคุณนายตระกูลประจักรสินชัดๆเลยไม่ใช่หรือไง?

แล้วยังการยอมจำนนยกให้ หรือเป็นใหญ่เสียเอง!!!

นี่นอกจากจะกดตระกูลไวท์แล้ว คิดจะเล่นงานตระกูลเทวเทพให้จบเห่เลยหรือไง!

เส้นหมี่ตัวสั่นไปหมด

แต่คุณนายปัณฑา เมื่อได้ยินดังนั้น ก็โกรธจนแทบหน้าเขียว ราวกับโรงงานย้อมสีผ้า ไม่ต้องพูดถึงว่ามันน่าดูแค่ไหน

สุดท้าย ประณพก็ออกมาจากห้องพักผู้ป่วย

“พอเถอะ แม่ ไม่ต้องต่อปากต่อคำกับเขาแล้ว ในเมื่อเขาอยากรั้งเธอไว้ ก็แล้วแต่เขา ผมจะไปอเมริกากับแม่ ที่นี่คือโรงพยาบาล อย่าให้เป็นเรื่องเลย”

ชายหนุ่มอายุเพียง24ปีคนนี้ กลับไม่ได้โวยวายถกเถียงใดๆ หลังจากออกมา เขาขอร้องแม่ของเขาอย่างสงบ แล้วยังพูดถอดใจเรื่องพาเส้นหมี่ไปอเมริกาอย่างชัดเจน

เส้นหมี่มองเขาอย่างประหลาดใจทันที

การตอบสนองแบบนี้ ทำให้เกิดความประหลาดใจเล็กน้อย ในเรื่องสำคัญแบบนี้ เขากลับไม่อยากให้มันเป็นเรื่องใหญ่

เมื่อคุณนายปัณฑาได้ยินดังนั้น ก็อดกลั้นความโกรธ แล้วเดินกลับห้องพักผู้ป่วยไปอย่างไม่พอใจ

เส้นหมี่ “......”

มองไปยังชายหนุ่มที่กำลังมาทางตัวเอง เธอกำลังจะอธิบายสักหน่อย แต่ชายหนุ่มเย็นชาที่อยู่ด้านนอก จู่ๆก็ว่าเธออย่างเย็นชา “เธอจะยืนอยู่ตรงนั้นอีกทำไม? ยังไม่รีบไสหัวมาอีก?!!”

“......”

เส้นหมี่รีบวิ่งออกมา

แต่ประณพ เมื่อเห็นภาพนี้แล้ว เขายืนอยู่ตรงหน้าประตูห้องพักผู้ป่วย สุดท้ายก็ห้าม สายตาที่มืดมนคู้นั้นไม่ได้ จ้องชายที่อยู่ด้านนอกคนนี้เขม็ง

“แสนรัก คุณบ้าระห่ำขนาดนี้ คุณท่านของคุณรู้หรือเปล่า?”

“รู้สิ ทำไมจะไม่รู้? เธอไม่เห็นหรือว่าฉันถูกหามลงมาจากเขาภูตาน่ะ?”

“คุณ......”

ในที่สุดประณพเองก็ถูกทำให้โกรธจนกำหมัดจนเกิดเสียง

แต่ว่า ไม่มีประโยชน์อะไร

หลังจากชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้าพูดจบ ก็ไม่ได้ทิ้งเขาไป แววตาตรงหางตาของเขา มองไปยังเส้นหมี่ที่อยู่ข้างๆอย่างรำคาญ “เข็นฉันกลับไป”

“อ๋อๆ ได้ค่ะ”

เส้นหมี่ได้ยิน ก็รีบเข็นเขาไป

จนถึงตอนนี้ เธอไม่มีความกล้าแม้แต่จะหันกลับไปมองแวบหนึ่ง

สนามรบที่ดุเดือดนั่น น่ากลัวเกินไปแล้ว มันไม่ใช่ความขัดแย้งส่วนตัวแล้ว แต่มันใหญ่โตไปถึงขั้นสามารถเกิดความวุ่นวายในประเทศได้วินาทีเลย แล้วกุ้งฝอยตัวเล็กๆอย่างเธอ จะกล้าพูดแทรกอะไรล่ะ?

เส้นหมี่เข็นชายคนนี้กลับมาที่แผนกศัลยกรรมด้วยอาการที่สติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวตลอดทาง

“คือว่า......คุณแสนรัก ที่คุณพูดเมื่อกี้นี้ มันแย่ไปหน่อยหรือเปล่าคะ? สองแม่ลูกเป็นถึงคนตระกูลไวท์ คุณพูดไปแบบนั้น ถ้าหากคุณท่านของคุณรู้เข้า ท่าน......จะโกรธหรือเปล่าคะ?”