ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 740

แต่ว่า เธอกลับไม่ได้แสดงสีหน้าอะไรออกมา

หลังจากค่อยๆผ่อนลง ก็เผยรอยยิ้มออกมาอีกครั้งมองไปยังคุณท่าน：“คุณท่าน ไม่งั้นเชิญคุณนั่งลงก่อน ฉันจะไปชงชาให้คุณสักแก้วดีไหมคะ”

ไชยันต์ที่ยังโมโหไม่หายมองไปที่เธอเหมือนกัน

หลังจากนั้น เขานั่งลงที่โซฟาอีกครั้ง

เส้นหมี่ได้เห็นแล้วก็ดีใจมาก ปล่อยมือของตัวเองลง เธอใช้สาวใช้ไปหยิบชากับเครื่องชงชามาทันที ตั้งแต่แรกเริ่มจนถึงตอนนี้ บนใบหน้าไม่เคยแสดงสีหน้าที่ไม่เหมาะสมออกมา

แสนรักที่มือเปล่าบีบไปบีบมาอยู่อย่างนั้น

หลังจากนั้นไม่กี่นาที สาวใช้ได้เอาใบชากับเครื่องชงชามาแล้ว เส้นหมี่ย้ายเก้าอี้เล็กๆเข้ามา นั่งอยู่ด้านหน้าของคุณท่านแล้วเริ่มต้มชา

“คุณทำอันนี้เป็นด้วยเหรอ”

“ค่ะ นิดหน่อย นี่เป็นใบชาที่บ้านเกิดของฉันผลิตขึ้น ชาตันฉง คุณท่านเคยได้ยินหรือเปล่าคะ”

เส้นหมี่ต้มชาไปด้วย พร้อมทั้งพูดคุยกับคุณท่านไปด้วยอย่างเป็นธรรมชาติ

ความจริงนานแล้วที่เธอไม่ได้ต้มชา ยังจำได้ครั้งที่แล้ว ตอนที่ธนากรยังมีชีวิตอยู่ เธออยู่ที่สถานพักฟื้นนั้น ต้มชาดื่มกับเขา ผ่านไปแป๊บเดียว ก็จากกันไปอยู่คนละโลกเสียแล้ว

เส้นหมี่ต้มน้ำจนเดือด ยกขึ้นมารินลงในถ้วยน้ำชา ตอนนี้มือของเธอสั่นเล็กน้อย ความเจ็บปวดที่อยู่ภายในใจทำให้เธอเหงื่อซึมออกมา

แสนรักหรี่ตาลง

“ชาตันฉงเป็นชาดี ที่แท้คุณเป็นคนที่นั่นนี่เอง งั้นคุณสามารถโคล สวิงได้ไหม”

ทันใดนั้น คุณท่านก็ถามขึ้นมาอย่างให้ความสนอกสนใจ

“โคล สวิง？”

เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาสุกใสคู่นี้มองมาที่เขาอย่างตื่นเต้น：“คุณท่านยังเคยได้ยินสิ่งนี้ด้วยเหรอคะ เป็นค่ะ นี่เป็นวิธีการหนึ่งใช้สำหรับการต้มชาที่บ้านเกิดของฉัน คุณท่านอยากดื่มไหมคะ”

“ดี！”

ในที่สุดไชยันต์ก็ไม่หลงเหลือความโกรธอยู่แล้ว ดวงตาวัยชราที่ขาวขุ่นมองมาที่เด็กสาวที่อยู่ตรงข้าม แสดงออกมาว่าให้ความสนใจเป็นอย่างมาก

ในตอนนี้เส้นหมี่ก็เริ่มจัดวางถ้วยชา ใช้วิธีการของทางบ้านเกิดต้มชาให้เขา ช่วยเขาต้มขึ้นมา

แสนรักที่อยู่ด้านข้างใบหน้าเต็มไปด้วยความขุ่นเคือง

หญิงสาวคนนี้เมื่อสักครู่สีหน้าของเธอแสดงความเจ็บปวดออกมา เขามองเห็นแล้ว ดังนั้น ตอนนี้ไม่ว่าเขาจะไม่พอใจขนาดไหน ก็ทำได้เพียงแค่อดทนเอาไว้ ไม่ไปพังโต๊ะชาอันนี้

เธอเป็นบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ยังต้มชาให้ตาแก่คนนี้ดื่ม?

แววตาของเขาขุ่นมัวลงมาทำให้ทั้งห้องรับแขกนี้เหมือนกับว่ามีลมหนาวปกคลุมลงมาหนึ่งชั้น

อีกทั้งคนที่นั่งอยู่ข้างโต๊ะน้ำชานั้น เหมือนกับว่ามองไม่เห็น หลังจากที่เส้นหมี่ต้มเสร็จแล้ว ไชยันต์ยังยกขึ้นมาจิบดูหนึ่งจิบ ทันใด ใบหน้าของเขาก็แสดงความพอใจออกมา

“ไม่ผิดหรอก รสชาติแบบนี้เลย”

“งั้นหรือคะ”

เส้นหมี่ได้เห็นสีหน้าของเขาแบบนี้ หัวใจดวงนี้จึงวางใจลงได้ทั้งหมดแล้ว