ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 741

ไชยันต์ลุกขึ้น“ตึง”แล้ววางถ้วยชาในมือลง：“ดี หลังจากนี้หนึ่งสัปดาห์ ผมจะกลับมา พาทหารมาฝึกฝนให้เขาด้วยตนเอง！”

หลังจากนั้น เขาก็ลุกเดินออกไป

เส้นหมี่：“……”

ฝึกฝน?

อะไรนะ......ฝึกฝน?

เธอมองอยู่นิ่งๆ อยู่นานมากฟังไม่เข้าใจประโยคนี้

จนถึงด้านหลัง มองเห็นคนเดินจากไปแล้ว แสนรักเข้ามา แล้วมองไปบนโต๊ะน้ำชาที่ถ้วยน้ำชากับน้ำชายังร้อนระอุอยู่ เขาโมโหจนหยุดไม่อยู่แล้ว ในที่สุดก็ยื่นมือออกมาทำให้พังลง！

“เพล้ง——”

ทันใดนั้น สิ่งของทุกอย่างก็หล่นลงพื้นมีเสียงดังออกมาอย่างมาก

เส้นหมี่ตกใจอย่างมาก เป็นเวลานาน มองสิ่งที่กระจัดกระจายอยู่บนพื้น เธอที่นั่งอยู่นั่นงงขึ้นมา เดิมทีก็ยังไม่รู้ตัวขึ้นมาด้วยซ้ำ

“คุณแสนรัก คุณกำลังทำอะไรน่ะ”

“ผมกำลังทำอะไรงั้นเหรอ คุณยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ งั้นคุณทำอะไรอีก คุณกำลังขอร้องอ้อนวอนแทนผมงั้นเหรอ กลัวว่าเขาจะฆ่าผม ดังนั้นนี่เป็นเหตุผลที่ทำให้คุณเป็นเหมือนทาสรับใช้เขางั้นเหรอ”

เขาที่นั่งอยู่ในวีลแชร์ เหมือนกับสัตว์ป่าที่กำลังคลุ้มคลั่งแต่ละคำที่พูดออกมานั้นช่างเสียดแทง

เส้นหมี่อ้าปากค้าง

ไม่ เธอไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ที่เธอทำแบบนี้ แค่ไม่อยากให้เขากับคุณท่านคนนี้แข็งข้อกัน ตอนนี้ถ้าเขาทำให้เขาโมโห ก็ไม่ได้มีข้อดีอะไร

เส้นหมี่รีบอธิบายออกมา：“ไม่ใช่อย่างนั้น คุณแสนรัก ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ฉันก็แค่เห็นว่าพวกคุณทั้งสองกำลังจะทะเลาะกันขึ้นมาอีก จึงคิดแค่ว่าอยากให้พวกคุณสงบลงก็เท่านั้น”

“แล้วเกี่ยวอะไรกับคุณไหม คิตตี้ ผมจะบอกอะไรคุณนะ ต่อให้ผมต้องตายด้วยปืนของเขา ผมก็ไม่ยอมให้คุณเหมือนหมาตัวหนึ่งที่อยู่ต่อหน้าของเขาร้องขอความสงสารให้กับผม！”

เขาจึงคำรามออกมาอีกหนึ่งประโยค

แต่ครั้งนี้ อีกทั้งเขาระเบิดความโมโหออกมาอีกทั้งใช้คำที่ให้เธอต้องรู้สึกอับอาย！

ทันใดนั้นใบหน้าของเส้นหมี่ซีดขาวทันที

เหมือนหมาตัวหนึ่ง?

เมื่อกี้ที่เธอทำเพื่อเขา ในสายตาของเขา กลับกลายเป็นภาพที่น่ารังเกียจงั้นเหรอ?

เส้นหมี่ตาแดงขึ้นมา ในขณะเดียวกัน ภายในอกของเธอ ความโมโหก็คืบคลานเข้ามา：“ทำไมคุณไม่ยินยอมรักษาชีวิตเอาไว้ขนาดนี้ ชอบเอาความตายมาข่มขู่ คุณรู้หรือเปล่าว่ากำลังพูดอะไรอยู่”

“นั่นเป็นเรื่องของผม ไม่เกี่ยวอะไรกับคุณ！”

“ทำไมจะไม่เกี่ยวกับฉันล่ะ ฉันเป็นหมอของคุณ ความรับผิดชอบของฉันก็คือช่วยชีวิตคุณ ถ้าชีวิตของผู้ป่วยได้รับการถูกข่มขู่ต่อหน้าของฉัน ฉันก็ควรจะช่วยชีวิตเขา ฉันทำผิดเหรอ”

เส้นหมี่ก็ตะโกนออกมา ดวงตาทั้งสองข้างเต็มไปด้วยเส้นเลือดสีแดง มองไปที่ชายหนุ่มด้วยความเจ็บปวด

เธอเจ็บปวดที่หัวใจอย่างมาก！

เธอไม่เข้าใจ ทำไมตอนนี้เขาถึงได้มีความรู้สึกนึกคิดแบบนี้?

ไม่ได้แคร์ชีวิตของตัวเองสักนิด ชอบเอามาเป็นเครื่องมือต่อสู้กับตาแก่คนนี้ นำเอาสิ่งที่มีค่าที่สุดยกขึ้นมาวางไว้ในตำแหน่งที่ปล่อยวางไปได้ง่ายๆ