ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 745

เขากลับด่าเธอต่อหน้าคนมากมายขนาดนี้?

ต่อไปจะให้เธอสร้างศักดิ์ศรีของนายหญิงขึ้นมาต่อคนเหล่านี้ได้อย่างไร?

เธอโมโหจนจะเป็นบ้าอยู่แล้ว

แต่ว่า เธอก็ไม่กล้าทำการต่อต้าน จนสุดท้าย จึงกล่าวขอโทษอย่างว่าง่าย

“ต้องขอโทษด้วย คุณหมอสวยใส เมื่อสักครู่ฉันใจร้อนไปหน่อย อายุมากแล้ว โมโหขึ้นมาได้ง่าย ยังหวังว่าคุณหมอสวยใสอย่าได้เก็บมาใส่ใจ”เธอกัดฟัน ใบหน้าของเธอยังทำเป็นยิ้มแย้มออกมาอย่างเสียไม่ได้

เส้นหมี่เหมือนถูกสาปไป！

เธอคิดไม่ถึงว่า เรื่องราวกลับเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ทั้งๆที่เมื่อสักครู่เป็นคนที่ถูกไล่ออกไป แต่แวบเดียว กลายเป็นคนคนนี้ต้องมากล่าวขอโทษเธอด้วยตนเอง

นี่รู้สึกว่า รู้สึกดีเป็นอย่างมาก

เธอมองไปแวบหนึ่งยังชายหนุ่มที่ตัวเองได้พยุงเอาไว้นั่งอยู่บนวีลแชร์ ภายในใจก็ยิ่งดีใจขึ้นมา

“ไม่เป็นไรค่ะ เป็นเพราะฉันเองก่อนหน้านี้ตอนที่อยู่ที่โรงพยาบาล ท่าทางที่มีต่อท่านทั้งสองไม่ค่อยจะดีนัก ฉันก็อยากกล่าวคำขอโทษกับพวกคุณทั้งสองที่นี่เช่นกัน” เส้นหมี่ค่อนข้างใจกว้างไม่คิดเล็กคิดน้อยกับเธอ

ขอโทษก็ขอโทษแล้ว สิ่งที่ควรพูดก็พูดแล้ว

จะว่าด้วยเหตุผลแล้ว คนคนนี้ก็ไม่ควรจะออกไป

แต่ว่า คนในห้องรับแขกได้เห็น ทุกคนต่างไม่ส่งเสียงใดออกมา หลังจากนั้นยังผลักวีลแชร์ของตัวเองออกไป

“แสนรัก คุณนี่คือ......?”

“ไปห้องน้ำเป็นเพื่อนผมหน่อย”

เขามองไปที่ม็อกโกอย่างนิ่งๆ ในที่สุดก็พูดสิ่งที่ตัวเองยังพูดไม่จบออกมา

ทันใดนั้น ในห้องรับแขกก็ไม่มีเสียงใดเลย！

ดังนั้น ที่ทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้ ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้หมายความว่าจะกลับไป แต่เพียงแต่ว่าจะไปห้องน้ำเท่านั้น？！！

งั้นสิ่งที่เขาทำหมายความว่าอย่างไร?

ทำให้เธอลำบากใจแบบนี้ ก็เพื่อช่วยออกหน้าแทนหญิงสาวคนนี้？！！

ไอ้ลูกนอกคอกคนนี้！！

มินตราโมโหจนจะบ้าไปแล้ว......

สีหน้าของไชกุเองก็ไม่ค่อยดีสักเท่าไหร่ จนม็อกโกเข็นวีลแชร์ออกไปไกลแล้ว เขาจึงนั่งลงบนโซฟา ใบหน้าอันนั้นโมโหออกจนเป็นสีม่วงปนแดงแล้ว

“นี่มันอะไรกัน！”

“……”

ใช่นี่มันอะไรกัน

เส้นหมี่ก็คิดอย่างนั้น เพราะว่า เธอก็นึกว่าตัวเองถูกเข้าข้างแล้ว

ที่แท้ไม่ได้อยากจะกลับไปกับเธอ เมื่อสักครู่ทำให้เธออุตส่าห์ดีใจ ปลื้มปีติออกมาอย่างว่างเปล่า

เฮ้อ......

——