ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 746

ไม่ผิดหรอก เขาไม่ได้มีเพียงมีอาการรักสะอาด ยังเป็นโรคย้ำคิดย้ำทำอย่างมาก

แสนรักหลับตาลง

วินาทีนี้ เมื่อเขาเปิดเปลือกตาออกมาอีกครั้ง ในที่สุด เขาจึงหยิบมีดกับซ้อมขึ้นมา

ม็อกโกที่อยู่ด้านข้างมองอยู่ตลอด แต่ความจริงแล้ว ทุกอิริยาบถที่เส้นหมี่จัดการอาหารเช้าชุดนี้ เขามองอยู่ตลอด เหมือนกับเหยี่ยวยังไงอย่างงั้น

เธอค่อนข้างเข้าใจเขาจริงๆ

รักสะอาด ย้ำคิดย้ำทำ......

แม้แต่อาหารจีนที่เขาไม่ชอบทาน ชอบทานเพียงอาหารฝรั่ง เธอก็ยังรู้ แซนด์วิชยังต้องทาเนย

แววตาของม็อกโก ยิ่งมองลึกลงไปอีก

อาหารเช้าทานหมดแล้ว แสนรักถูกลุงที่รีบร้อนอยากจะทำความสนิทสนมกับเขาดันตัวออกไป บอกว่าลงไปเล่นหมากรุก แล้วก็พูดคุยขอคำแนะนำในการดูแลกิจการของตระกูลเทวเทพ

อันนี้ ถือว่าหาถูกคนจริงๆ

ต้องรู้ว่า คนคนนี้เมื่อก่อนนั้นเป็นประธานของบริษัทที่ยิ่งใหญ่คนหนึ่ง

เส้นหมี่ได้เห็นพวกเขาทั้งสองเดินออกไป ตัวเองจึงอยู่ที่นี่แล้วเดินไปเก็บโต๊ะ

“คุณหมอสวยใส สิ่งเหล่านี้ให้สาวใช้จัดการเถอะ ผมมีสิ่งของบางอย่างอยากให้คุณเอาไปให้แสนรัก คุณมากับผมหน่อย”

ทันใดนั้น ม็อกโกก็เดินมา เรียกให้เธอไปกับเขา

เส้นหมี่ไม่ได้สงสัยอะไร จึงตอบรับทันที เดินออกไปกับเขาแล้ว

เกี่ยวกับคนคนนี้ ถึงแม้ว่าเส้นหมี่จะยังไม่สามารถให้อภัยได้กับสิ่งที่เขาทำได้ แต่ในตระกูลเทวเทพ ตอนนี้เขาเป็นคนเดียวที่จริงใจกับแสนรักจริงๆ ในตอนนี้เธอจึงปฏิบัติกับเขาอย่างยุติธรรม

กลับมองเห็น หลังจากที่เธอเดินตามเขามา พวกเขาจึงเดินมาเรื่อยๆจนมาถึงสวนดอกไม้ด้านหลังของเรด พาวิเลี่ยนนี้ ค่อยๆเดินไปทางด้านหน้า

“คุณหมอสวยใสเป็นคนที่ไหนเหรอ ผมฟังสำเนียงที่คุณพูดค่อนข้างอ่อนโยนละเอียดอ่อน เหมือนกับเป็นคนทางภาคใต้”

“อ๋อ ใช่ค่ะ ฉันเป็นคนจังหวัดสารวัน”

เส้นหมี่นึกไม่ถึงว่าเขาจะถามสิ่งนี้ขึ้นมาอย่างกะทันหัน ภายในใจตื่นเต้น จึงกระวนกระวายขึ้นมา จึงพูดตำแหน่งบ้านเกิดของตัวเองออกมา

จังหวัดสารวัน?

ถ้าเขาจำไม่ผิดละก็ น้องสะใภ้ของเขาคนนั้น เหมือนกับว่าบ้านเกิดของเธอก็อยู่ที่จังหวัดสารวัน

ม็อกโกยิ้มออกมา：“จังหวัดสารวันเป็นสถานที่ที่ดีที่หนึ่ง เมื่อก่อนตอนที่ผมออกไปปฏิบัติภารกิจ เคยไปที่นั่น ที่นั่นในน้ำมีปลาในนามีข้าว ผืนดินดีผู้คนมากความสามารถ เป็นสถานที่มีน้ำและดินอุดมสมบูรณ์”

“เฮอเฮอ งั้นหรือคะ”

“อืม ผมจำได้ว่าตอนนั้นยังได้ทานบะหมี่ที่ขึ้นชื่อของจังหวัดสารวันถ้วยหนึ่ง มีรสเปรี้ยวที่แสนกลมกล่อม อร่อยอย่างมาก”

ม็อกโกพูดไป ก็นึกถึงอาหารรสเลิศอันนี้ไปด้วย นัยน์ตาของเขาทั้งสองข้าง เหมือนกับว่าคิดถึงเป็นอย่างมาก

เส้นหมี่เห็นแล้ว ไม่ได้รู้สึกว่าน่าขำ

เมื่อก่อนตอนที่ได้ยินชื่อคนคนนี้ รู้เพียงว่าเขาเป็นคุณชายของตระกูลทหาร เธอนึกว่านิสัยของเขาจะเด็ดเดี่ยวและโหดเหี้ยม เป็นคนที่รู้จักเพียงการสู้รบกับการฆ่าเท่านั้น

แต่ตอนนี้มองดูแล้ว เป็นคนเรียบง่ายอีกทั้งยังอบอุ่นอย่างมาก เป็นสิ่งที่เธอคิดไม่ถึงจริงๆ