“จริงเหรอคะ เป็นเกียรติของขวัญอย่างมาก งั้นวันนี้ให้ขวัญทำให้คุณสักมื้อไหมคะ คุณดูสิคะดิฉันเอาวัตถุดิบมาแล้ว มีปลาทะเลทางตอนเหนือ ยังมีปูม้ากับขาแพะดำจากภูเขาหิมะที่คุณชอบทานด้วยค่ะ”
ขวัญเมืองจึงนำสิ่งของเหล่านั้นเปิดออกทันที
ทุกคนค้นพบว่า ที่แท้สิ่งที่พวกเขาถือเขามาในเมื่อสักครู่ คือวัตถุดิบต่างๆที่เตรียมมาโดยเฉพาะ
มินตราคนนี้ เก่งมากจริงๆ เพื่อจะมัดใจพ่อสามีคนนี้ ได้เตรียมตัวอย่างเพียบพร้อม
แสนรักเหงื่อเต็มตัวหลังจากกลับมาจากสวนดอกไม้ด้านหลัง ในห้องรับแขกห้องนี้เต็มไปด้วยบรรยากาศที่มีความสุข มีทั้งดื่มน้ำชา มีทั้งกำลังพูดคุยกัน มีทั้งที่ทำกับข้าวอยู่......
ไม่ครึกครื้นสักนิด
“ใครมาเหรอ”
เขาขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างรังเกียจ ถามออกมา
คนรับใช้ที่ส่งเขากลับมาจึงตอบออกมาว่า:“คุณผู้หญิงใหญ่พาคุณขวัญมาค่ะ กำลังทำอาหารให้คุณท่านอยู่ในครัว คุณชายจะเข้าไปไหมคะ”
“ไม่ไป!”
น้ำเสียงของเขาเย็นชาอย่างที่สุด หลังจากนั้นคำสองคำนี้ก็ออกมาจากริมฝีปากบาง เขาให้คนรับใช้เข็นเขาไปที่ลิฟต์ด้านโน้น
แต่มินตราคนนี้เป็นคนสายตาเฉียบแหลม
หรือพูดได้ว่า เธอยังมองหาเขาอยู่ตลอด ในที่สุดก็ได้เห็นเขาก็เข้ามา เธอรีบวางเมล็ดทานตะวันที่อยู่ในมือลงทันทีแล้วรีบวิ่งมา
“แสนรัก คุณกลับมาแล้วเหรอ นี่จะไปไหน ทำไมเหงื่อออกเต็มตัวไปหมดขนาดนี้”เธอวิ่งมาที่หน้าประตูลิฟต์ มองไปยังแสนรักที่ร่างกายเต็มไปด้วยเหงื่อ
ผู้หญิงคนนี้ มีบางครั้งเพื่อให้ได้ถึงจุดมุ่งหมาย ก็มีความหน้าด้านอยู่มาก
เธอลืมเรื่องที่เรด พาวิเลี่ยนไปหมดแล้วหรือ?
แสนรักไม่ได้มีปฏิกิริยาใด อีกทั้งเขาไม่หันมามองสักนิด ยื่นมือออกไปกดลิฟต์ทันที
มินตรา:“……”
เธอไม่เคยถูกใครมองข้ามขนาดนี้มาก่อน แค่เพียงวินาทีนั้น เธอโมโหขึ้นมาจนกัดฟันกรอดๆ
ไอ้คนนอกคอกคนนี้ไม่รู้จักที่ต่ำที่สูงจริงๆ ถ้าไม่ใช่ว่าตาแก่อยู่ที่นั่น เธอก็คงไม่วิ่งเข้ามาทักทายเขาหรอกนะ? เขาฝันไปเถอะ?
เธอมองไปที่คนคนนี้ที่กำลังขึ้นชั้นบนไปอย่างเกลียดชัง ทำได้เพียงกลับมาอย่างเคียดแค้น
อีกทั้งในตอนที่เธอกลับมา ในห้องครัว มีดวงตาคู่หนึ่งมองมาที่นี่อยู่ตลอด มองเห็นคนที่นั่งอยู่บนวีลแชร์คนนั้นหลังตั้งตรงดูสง่า กลับไม่ไว้หน้าคุณป้าของเธอเลยสักนิด
ดวงตานี้ ก็แสดงความสงสัยออกมา
คนคนนี้ น่าสนใจจริงๆ......
ตอนเที่ยงสิบสองนาฬิกา
ในที่สุด ชั้นล่างก็เริ่มทานอาหารแล้ว
“ตาสิน คุณไปเรียกเขาสักหน่อเถอะ”
ไชยันต์ที่นั่งอยู่ที่โซฟาดื่มชาอย่างอารมณ์ดี หลังจากได้เห็นแล้ว จึงบอกกล่าวตาสินที่อยู่ด้านหลังไปหนึ่งประโยค
ตาสินยิ้มออกมา:“ได้ครับ ผมจะไปตอนนี้แหละ”
หลังจากนั้นเขาก็ไปเรียกคนแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก