ปรากฏว่า ด้านในไม่มีเสียงตอบกลับมา หลังจากนั้นได้ยินเพียงดังเอี๊ยดอ๊าด รออยู่สักพัก เห็นชายหนุ่มกระโดดขาเดียว มาเปิดประตูห้องนอนบานนี้ออก
สาวใช้:“……”
มองดูใบหน้าหล่อเหลาอยู่นิ่งๆ อย่างคิดไปเอง เหมือนกับมีชายหนุ่มรูปงามมาปรากฏอยู่ด้านหน้าของเธอ เธอมองจนเกิดความหวั่นไหวขึ้นมา
“ไปเอาวีลแชร์ของผมมา”
“……อ๋ออ๋อ ได้ค่ะ”
สาวใช้กระวนกระวายรีบก้มหน้าลง หันหลังกลับไปเอาวีลแชร์มา
หลายวันมาแล้ว มือกับเท้าของแสนรัก ความจริงแล้วดีขึ้นมากแล้ว แต่ว่า ยังไม่มีแรงมากเท่าไหร่ แผลจากการถูกยิงอยากจะให้หายดีเป็นเหมือนเดิม ก็ไม่ง่ายนัก
แสนรักนั่งลงบนวีลแชร์ นั่งลิฟต์ลงไปแล้ว
“สวัสดีตอนเช้าครับ คุณชายเล็ก!”
“คุณชายเล็ก อรุณสวัสดิ์ค่ะ”
เมื่อมาถึงชั้นล่าง เหล่าคนรับใช้ที่รอรับใช้อยู่นานแล้ว ยืนอยู่ในห้องรับแขกอย่างเป็นระเบียบทักทายสวัสดีตอนเช้ากับเขา
อีกทั้งอาหารเช้า ก็เตรียมเอาไว้เรียบร้อยแล้วอย่างตั้งอกตั้งใจ อาหารจีนอาหารฝรั่งต่างก็มี
แสนรักถูกเข็นเข้ามา
เดิมทีเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันเรื่องหนึ่ง แต่ว่าเมื่อเขามานั่งอยู่ที่ด้านหน้าโต๊ะอาหาร หลังจากนั้นสาวใช้ก็ใส่ถุงมือแล้วนำถ้วยกับตะเกียบมาวางด้านหน้าของเขา เขามองไปยังอาหารเช้าที่ตระการตาไปหมด และในวินาทีนั้น
เขานึกถึงอาหารเช้าของเมื่อวานนี้
“คุณชายเล็ก นี่คือบะหมี่ไข่ นี่คือโจ๊กเนื้อ และก็ยังมีนมสดที่พึ่งจะรินออกมา กับแซนด์วิชที่พึ่งจะอบเสร็จ คุณอยากจะลองทานอันไหนดีคะ”
สาวใช้ถามออกไปอย่างรักษากฎมารยาทและให้ความเคารพต่อเขาเป็นอย่างมาก
ไม่ว่าจะเป็นวิธีการในการแนะนำ หรือว่าวิธีการที่ใช้มือแตะจานถ้วยเหล่านั้น ต่างไม่ได้แตะต้องในส่วนที่เขาต้องห้าม
แต่ว่า แสนรักกลับมีความไม่อยากอาหารขึ้นมาอย่างกะทันหัน ความหงุดหงิดออกมาจากภายในใจของเขา เขากลับหลังหันแล้วออกจากโต๊ะอาหารไป
“คุณชายเล็ก?”
“ยกน้ำเปล่ามายังสวนดอกไม้ด้านหลัง ผมจะฝึกการเดิน!”ใบหน้าหล่อเหลาของเขาขุ่นเคืองขึ้นมา พูดออกมาอย่างเย็นชา
หลังจากนั้นไม่กี่นาที สาวใช้ก็ยกน้ำเปล่าหนึ่งแก้วเข้ามา หลังจากนั้น คนคนนี้ก็กำลังฝึกขาของเขา รวมถึงไหล่ทั้งสองข้างของเขา ทำให้เหงื่อไหลออกมามากมาย
ในตอนที่ไชยันต์พาคนเข้ามา ได้เห็น ฉากแบบนี้
ภายใต้ดวงอาทิตย์ที่กำลังร้อนแผดเผา ในสวนดอกไม้ด้านหลังนี้อุณหภูมิสูงขึ้นจนจะเผาคนได้อยู่แล้ว แต่ชายหนุ่มคนนี้ยังคงยืดเส้นยืดสายออกกำลังกายอย่างแข็งขัน ออกกำลังกายที่ขาที่ได้รับบาดเจ็บของเขา
ส่วนไหล่ของเขานั้น ในมือทั้งสองถือดัมเบลเอาไว้ยังไม่หยุดพัก
ทั้งร่าง พยายามอย่างหนักเหมือนกับว่าพึ่งถูกยกออกมาจากน้ำ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก