มินตราไม่มีแรงขยับแล้ว :“ฉันเปล่า!เรื่องนั้นฉันไม่ได้เป็นคนทำ ไม่ใช่!!”
“ไม่ใช่? งั้นใครเป็นคนทำเหรอ ขวัญสารภาพออกมาหมดแล้ว เธอตั้งใจใส่ร้ายคุณอย่างนั้นเหรอ”
“ใช่แล้ว นังคนชั้นต่ำ ใช่แล้วเธอตั้งใจใส่ร้ายฉัน กลับไปฉันจะตีเธอให้ตาย นังคนชั่วคนนี้ ฉันเลี้ยงเสียข้าวสุกมาตั้งหลายปี”
ผู้หญิงคนนี้หลังจากได้ยินลูกชายพูดถึงขวัญเมือง ไม่เพียงไม่สำนึกตัว อีกทั้งยังเปิดปากยังด่าออกมาอย่างหยาบคาย ในปากด่าออกมาว่านังคนชั้นต่ำ
ม็อกโกได้ยินแล้ว ในที่สุด ความหวังสุดท้ายของเขาก็ได้ถูกทำลายลงแล้ว
สำหรับแม่คนนี้ ความจริงแล้วเขาเองก็รู้ดี
เธอค่อนข้างหัวสูง อีกทั้งยังให้ความสำคัญกับอำนาจ คนแบบนี้ เธอจะมือเท้าสะอาดได้อย่างไร? เพียงแต่ว่าเมื่อก่อน เขาต่างมองดูอยู่ เพียงแต่ไม่พูดออกมา
ยังมีน้องสาวที่เป็นลูกพี่ลูกน้องฝ่ายแม่ของเขาขวัญเมือง หลายปีมานี้ก็ตามติดเธอมาตลอด ช่วยเหลือเธอมาหลายเรื่องมาก ให้ทำอะไรก็ทำตาม ตอนนี้เธอปฏิเสธ ใครจะเชื่อ?
ม็อกโกเยือกเย็นจนแทบจะกลายเป็นน้ำแข็ง!
“ดี ไม่ยอมรับไม่เป็นไร ไม่ใช่ว่าคุณทำเพื่อตำแหน่งผู้รับช่วงต่อตระกูลเทวเทพของผมหรอกเหรอ ผมบอกกับคุณปู่ไปแล้ว ว่าผมไม่ต้องการแล้ว”
“คุณพูดอะไรนะ”
เหมือนกับฟ้าผ่าลงมาตอนฟ้าใส ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็ไม่ด่าออกมาแล้ว ดวงตาทั้งคู่เบิกกว้างขึ้นมาในทันใด
“คุณบ้าไปแล้วหรือเปล่า คุณจะพูดว่าไม่ต้องการได้อย่างไร นั่นเป็นสิ่งที่ควรจะเป็นของคุณ!”
“ของของผม? คุณคิดว่าคนที่จะมาเป็นผู้รับช่วงต่อของตระกูล แต่แม่ของตัวเองกลับเพื่อผลประโยชน์ถึงกลับต้องทำร้ายคนอื่น คุณคิดว่าตำแหน่งผู้รับช่วงต่ออันนี้ยังจะเหมาะสมอีกหรือ”
ม็อกโกมองไปที่เธออย่างเสียดแทง สีหน้าของเขาเหมือนกับมีดยังไงอย่างงั้น อยากให้เกลียดขนาดไหน ก็เกลียดได้ขนาดนั้น!
ในที่สุดมินตราก็สั่นเทาอย่างรุนแรง
ไม่ นี่ไม่ใช่สายตาของลูกชายเธอ
แล้วก็ความจริงแล้วเธอมีความคิดอยากจะให้เด็กทั้งสองคนนั้นไม่แข็งแรง แต่ว่า เธอไม่ได้ทำร้ายพวกเขา นั่นไม่ใช่เธอเป็นคนทำ ทำไมลูกชายของเธอถึงไม่เห็นดีเห็นงามด้วยนะ?
ในที่สุดผู้หญิงคนนี้ก็กระวนกระวายขึ้นมา เธอยอมสารภาพออกมา:“ไม่ ลูกชาย คุณฟังฉันก่อน แม่......ให้น้องสาวของคุณพาพวกเขาไปที่วัดเอกวีจริงๆ แต่ว่า แม่ไม่ได้วางยาพิษพวกเขา”
“ไม่ได้?”
“ใช่ ไม่ได้ทำ ฉันเพียงแค่......เพียงแค่เห็นว่าคุณปู่ของคุณดีกับพวกเขามาก แต่ตอนคุณเด็กๆแม้แต่มองมายังไม่มี ในใจของแม่รับไม่ได้ จึงให้น้องสาวของคุณพาไปที่วัดเอกวี”
“วัดเอกวี……วัดเอกวีที่นั่นมีพวกสุสานอยู่ พวกเขาทั้งสองยังเล็ก ไปแล้ว......ไม่แน่อาจจะถูกพลังชั่วร้ายเข้าแทรก ลูกม็อกโก แม่......แม่ไม่ได้วางยาพิษพวกเขาจริงๆ แม่ก็แค่ทำใจไม่ได้ พวกเขาเป็นเหมือนสิ่งล้ำค่าของคุณปู่ของคุณ ถึงแม้ว่าแม่จะมีความคิดแบบนั้น แต่ก็ไม่มีความกล้าขนาดนั้นหรอกนะ”
ในที่สุดเธอก็สารภาพออกมาหมดแล้ว เมื่อพูดสองประโยคสุดท้ายออกมา เจ็บปวดเจียนตายแทบจะหายใจไม่ทัน
ม็อกโกได้ฟังจบแล้ว รู้สึกว่าตัวเองโมโหจนเกือบจะวิงเวียนไปแล้ว
เขาไม่อยากจะยอมรับเลยว่า นี่คือแม่ของเขา!
บนโลกใบนี้นี่เป็นผู้หญิงที่ไร้สมองมากที่สุดแล้ว
แต่ก็ไม่ใช่เพราะว่าแบบนี้ ตอนที่อยู่ที่เดอะวิวซี เขามีความมั่นใจมากพอถึงได้ตอกกลับไชยันต์กลับไปแบบนั้น พูดว่าเรื่องนี้เธอไม่ได้เป็นคนทำอย่างแน่นอน?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก