ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 842

“เกิดเรื่องอะไรขึ้น”

สองวันมานี้แสนรักอยู่อย่างสงบ อยู่ที่ชั้นบนตลอดไม่ยอมลงมา

ได้ยินคำพูดของเส้นหมี่แล้ว สายตาของเขาก็หรี่ลง ทันใดนั้น สายตาที่จ้องอยู่ที่โน๊ตบุ๊คก็มองมา

เส้นหมี่รีบอธิบายทันที ：“ฉันก็ไม่ค่อยชัดเจน เหมือนจะพูดว่าคุณชายม็อกโกได้ส่งคำร้องขอโอนย้ายอะไรสักอย่าง แล้วก็เหมือนกับจะพูดว่าพวกเขาจะย้ายบ้าน”

เธอไม่ค่อยแน่ใจ เพราะว่าเมื่อสักครู่ยืนอยู่ค่อนข้างไกล ฟังไม่ค่อยจะชัดเจน

แววตาของแสนรักขุ่นมัวลง

เพียงเวลาสั้นๆไม่กี่วินาที ริมฝีบางของเขาก็เม้มเป็นเส้นตรง

สองวันมานี้ไม่มีอะไร เขาคิดว่าคนนี้ใจกว้างมากจนปล่อยผ่านไปแค่นั้น ที่แท้ เขาอดกลั้นเอาไว้แล้วปล่อยชุดใหญ่ออกมา

แววตาของเขาหดหู่ลงแล้ว

เส้นหมี่：“คุณแสนรัก?”

“เข้าใจแล้ว คุณออกไปก่อนเถอะ”

แวบเดียวชายหนุ่มก็กลับมาเย็นชาเหมือนเดิม พูดออกมาหนึ่งประโยคอย่างไม่ได้แสดงอารมณ์ใดออกมา หลังจากนั้น นิ้วเรียวยาวของเขาก็เริ่มเคาะคีย์บอร์ดขึ้นมาอีกครั้ง

เส้นหมี่：“……”

ไม่ใช่สิ เขาไม่สนใจเหรอ?

งั้นก่อนหน้านี้ตอนที่ม็อกโกออกไป เขายังเดือดดาลขนาดนั้น ถึงแม้ว่าจะสงบลงมาสองวันแล้ว แต่ว่า เขากลับไม่สนใจแล้วเหรอ?

เส้นหมี่ไม่ค่อยเข้าใจ รออีกหลายวินาที เห็นว่าคนคนนี้ก็ยังไม่มีปฏิกิริยาใด เธอได้เพียงแต่ถอนหายใจออกมา

ช่างเถอะ ไม่งั้น เธอจะไปหาม็อกโกเอง

เธอหวังว่าคนคนนี้จะไม่ไปไหน ช่วงเวลานี้ที่ได้ไปมาหาสู่ ถึงแม้ว่าเธอจะไม่สามารถเลิกสงสัยเรื่องราวในตอนนั้นได้

แต่ว่า เธอก็ยังหวังว่าเขากับชายหนุ่มเบื้องหน้าคนนี้มีความสัมพันธ์ที่ดีระหว่างกัน

เพราะว่า หลังจากที่กาวินตาย ข้างกายเขานอกจากดลธีแล้ว ก็เหลือแค่ม็อกโกคนนี้แล้ว

เส้นหมี่ออกจากเดอะวิวซีไป

——

ไชยันต์มุ่งตรงไปที่ค่ายทหารทันที

เขาไม่มีวิธีใด ถ้าเขาคิดอยากจะขัดขวางไอ้คนนี้เอาไว้ วิธีเดียวที่ทำได้คือมาดักคำร้องของเขาเอาไว้

แต่ว่า เขาคิดไม่ถึงว่า หลังจากที่เขามา คนของค่ายทหารกลับมาหาเขาก่อน

“คุณท่าน ม็อกโกของตระกูลเทวเทพของพวกคุณเคยมีอาการกลัวเลือดมาก่อนใช่ไหม”

“อะไรนะ”

ทันใดไชยันต์ถูกถามจนมึนงงไปแล้ว！

อาการกลัวเลือด?

ใช่ หลานชายของเขาคนนี้มี！！

ปีนั้น เขายังไม่รู้ หลังจากที่เขาส่งเขาเข้ามาในค่ายทหารแล้ว ครั้งแรกที่ไปรบ ปรากฏว่าเขาเห็นข้าศึกตายไปต่อหน้าของเขา หลังจากนั้นก็เป็นลมไปทันที