ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 843

พวกเขาเหมือนเป็นพ่อลูกกันก็จริง เขามีความเป็นห่วงพวกเขา ให้คนดูแลพวกเขา

แต่ว่า ก็น้อยมากที่เขาจะอยู่กับพวกเขาอย่างใกล้ชิดขนาดนี้อย่างกับในตอนนี้

“เปล่า เดินหมากแล้วไม่สามารถเดินกลับได้ นี่เป็นกติกาพื้นฐานของการเดินหมากรุก”

แสนรักปฏิเสธออกมาเบาๆ กับเด็กๆเหล่านี้ที่ไม่รู้หลักการ ไม่ยอมออมมือให้สักนิด

อิคคิว：“……”

รินจัง：“……”

มีเพียงชินจังที่ยังขมวดคิ้วพิจารณาอยู่อย่างสุขุม หลังจากนั้นก็ยื่นมือน้อยๆจับหมากสีดำอันนั้นเดินออกไป

พึ่งจะขยับ แสนรักจึงเอาหมากสีขาวฆ่าออกไป หนึ่งหมาก เกมนี้หมากสีดำพ่ายแพ้อย่างแน่นอน

“ฮื้อ……”

เด็กๆทั้งสามได้เห็นแล้ว กุมศีรษะน้อยๆเอาไว้แล้วอุทานออกมา

จะทำยังไงได้อีก?

แด๊ดดี้ในตอนนี้ไม่ใช่แด๊ดดี้คนเดิมแล้ว เขาไม่มาทางที่จะออมมือให้กับพวกเขา

ไม่เป็นไปตามที่คิดเอาไว้พวกเด็กๆต่างได้รับผลกระทบเป็นอย่างมาก

แต่คิดไม่ถึงว่า หมากรุกแพ้แล้ว แด๊ดดี้ที่ถูกพวกเขาล้อมเอาไว้ทันใดก็วาดมือออกมา อุ้มรินจังที่อยู่ข้างเท้าที่อยู่ใกล้ที่สุดแล้วยืนขึ้นมา

“เอาล่ะ ควรที่จะออกไปทำกิจกรรมที่ด้านนอกบ้างแล้ว อยากไปเล่นว่าวไหม”

“ดีเลย！ผมชอบเล่นว่าว！”

“ชอบ！”

“หนูอยากเล่นเป่าฟองสบู่ คุณลุง หนูอยากเป่าฟองสบู่อันใหญ่ๆ”

ในเวลาสั้นๆไม่กี่วินาที เด็กๆเหล่านี้ก็อดใจไม่ไหวขึ้นมาแล้ว ดีใจขึ้นมาอย่างมาก

ไชยันต์ที่ยังยืนมองอยู่ที่หน้าประตู เห็นว่าพ่อกับลูกๆเหล่านั้นได้ออกไปแล้ว ขอบตาของเขาชื้นขึ้นมา อย่างเสียมิได้

อีกทั้งความโมโห ไม่รู้ว่าไปไหนหมดตั้งนานแล้ว?

ไชยันต์ไปที่ห้องอ่านหนังสือ

หลังจากนั้นครึ่งชั่วโมง ม็อกโกก็โทรศัพท์มา เขาไม่ได้มาที่เดอะวิวซี อีกทั้งถามออกมาในสายโทรศัพท์อย่างหัวร้อน：“คุณเอาเรื่องที่ผมกลัวเลือดพูดออกมางั้นเหรอ”

“……คุณคิดว่าไงล่ะ”

ไชยันต์กลับไม่ได้ปฏิเสธ แต่ก็ไม่ยอมรับ

ม็อกโกที่อยู่ในสายโทรศัพท์ด้านโน้น อารมณ์ที่เก็บกดเอาไว้ทั้งวัน ในที่สุดก็ระเบิดออกมาแล้ว

“ผมพูดว่าอะไร คุณต้องการอะไรกันแน่ ทำไมถึงได้ขัดขวางการเข้าร่วมกองกำลังปราบปรามผู้ก่อการร้ายระหว่างประเทศของผมด้วย ผมไปจากที่นี่ สำหรับคุณแล้วเป็นเรื่องดีไม่ใช่เหรอ”

“เรื่องดี?”ไชยันต์ได้ยินแล้ว ความโมโหที่อยู่ภายในใจก็ถูกจุดขึ้นมาอีกครั้ง！

“ทำไมถึงได้คิดว่านี่เป็นเรื่องดีสำหรับผม มา คุณพูดกับผมมาสิ ห๋า?”

ในสายโทรศัพท์เขาถามออกมาอย่างดุร้าย