ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 844
เดิมทีเส้นหมี่อยากจะขอโทษผู้ชายคนนี้ ให้เขาอย่าโกรธอีกเลย และสามารถอยู่ต่อได้
แต่ว่า เธอยังไม่ทันได้พูดจบ ทันใดนั้น ชายหนุ่มที่จ้องมองมาที่เธอตลอดคนนี้ ก็ถามออกมาหนึ่งประโยค：“ความจริงแล้วผมอยากจะถามประโยคหนึ่งมาก วันนั้นถ้าเด็กๆเกิดเรื่องขึ้นจริงๆ คุณจะทำอย่างไร”
“อะไรนะ”
“ผมรู้ว่าเรื่องนี้ไม่ใช่แม่ผมเป็นคนทำหรอก แต่ว่าเด็กๆก็โดนวางยาแล้ว หลังจากเกิดเรื่องขึ้นเด็กๆก็ฟื้นฟูกลับมาแข็งแรงอย่างรวดเร็ว ความจริงแล้วคุณทำเพื่อที่จะต้องการจะหลอกล่อแม่ของผมออกมา หลังจากนั้นทำร้ายตัวเองแล้ววางแผนการให้ศัตรูเชื่อว่าเขาเป็นคนทำใช่ไหม”
“……”
ต่างคิดไม่ถึงเลยว่า สุดท้ายแล้วชายหนุ่มคนนี้จ้องมองมาที่เส้นหมี่แล้วพูดคำพูดแบบนี้ออกมา！
เส้นหมี่อึ้งไปแล้ว！
เธอเบิกตากว้างมองไปที่เขา เป็นเวลานาน เธอคิดว่าตัวเองฟังผิดไปหรือเปล่า
“คุณกำลังพูดอะไรกันแน่ วางแผนการอะไรล่ะ”
“ฟังไม่เข้าใจงั้นเหรอ ความจริงแล้วที่คุณทำแบบนี้ ผมก็เข้าใจ เพราะว่า ครอบครัวของวุฒิพลก็ตายแล้ว ทรงกลดก็ไม่อยู่แล้ว ตอนนี้คนที่จะทำร้ายครอบครัวของพวกคุณให้ตายอนาถ ก็เหลือเพียงแค่ผมม็อกโก งั้นต่อไป คุณจะจัดการผม นั่นก็เป็นเรื่องที่สมควรไม่ใช่เหรอ”
เขาพูดออกมา ทันใดนั้นก็ยื่นมือออกมาแล้ว
เส้นหมี่อึ้งไป
เธอยังไม่ทันได้รู้สึกตัว รู้สึกเพียงว่าที่บริเวณคางด้านล่างถูกนิ้วมือสองนิ้วออกแรงดึง วินาทีต่อมา เสียง“แควก”ดังออกมา ใบหน้าเย็นวาบ
หน้าปลอมของเธอ จึงถูกดึงออกมาแบบนี้แล้ว！
“คุณ——”
ในสมองของเธอ“วิ้ง——”ขึ้นมา ตอนนี้เปลี่ยนเป็นว่างเปล่า
ม็อกโกเองก็อึ้งไปเหมือนกันทันที
เป็นไปได้ว่า เพราะว่าเขาเองก็คิดไม่ถึงเหมือนว่าวันหนึ่งเขาจะดึงใบหน้าปลอมของหญิงสาวคนนี้ออกมา
หรือเป็นไปได้อีกว่า นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เห็นใบหน้าจริงๆของน้องสะใภ้ที่เขาเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอเกือบต้องตาย ในวินาทีนั้นในแววตามีความกระวนกระวายขึ้นมาแล้ว
“……”
สิบวินาทีเต็ม ในที่สุดเส้นหมี่ก็มีสติขึ้นมาแล้ว
ทันใดนั้น เธอก็แย่งใบหน้าปลอมของตัวเองออกมาจากในมือของเขา เธอเซถอยหลังไปหลายก้าว！
“ที่แท้คุณรู้ว่าเป็นฉันตั้งนานแล้ว ดีเหมือนกัน ม็อกโก คุณได้รู้สถานการณ์ของฉันแล้ว คุณยังคิดว่าฉันเป็นแบบนั้น คุณมันไม่คู่ควรที่จะเป็นเพื่อนรักของเขาสักนิด”
เธออดทนต่อคลื่นลูกใหญ่ที่โหมกระหน่ำเข้ามา ทำเป็นแข็งแกร่งแล้วยิ้มเยาะออกมา
สีหน้าของม็อกโกทันใดก็ซีดขาวขึ้นมา
“ผม......ผมไม่ได้ตั้งใจ”
“ไม่เป็นไร ฉันไม่โทษคุณ แบบนี้แล้วกัน พวกเราพูดกันแบบเปิดอกอย่างตรงไปตรงมาดีกว่า”
คิดไม่ถึงว่า เส้นหมี่กับไม่ได้คิดเล็กคิดน้อยแม้แต่นิดเดียว
ใจดวงนี้ของม็อกโกจึงค่อยๆวางลงได้
“ดี คุณอยากพูดอะไรเหรอ”
“ไม่ คำพูดแบบนี้ควรเป็นฉันที่ถามคุณ คุณหมายความว่าอย่างไร ทำไมเมื่อสักครู่คุณถึงได้คิดว่าฉันวางแผนการทำร้ายตัวเองล่อคนร้ายออกมา หรือว่าคุณกำลังคิดว่าฉันจะจัดการคุณอย่างนั้นเหรอ”
“หรือว่าไม่ใช่อย่างนั้นเหรอ”
ม็อกโกถามกลับมาหนึ่งประโยค
แววตา ขุ่นมัวอย่างที่ไม่เคยมีมาก่อน
เส้นหมี่：“……”
โมโหออกมาอย่างมาก นี่มันสมองแบบไหน?！！
แต่ว่ามาคิดคิดดูแล้ว ก็โทษเขาไม่ได้ที่คิดแบบนี้ รู้ว่าเธอคือใครมาตั้งนานแล้ว งั้นก็มาถึงตาของลูกหลานของตระกูลเทวเทพสายแรกแล้ว ถ้าเป็นไปตามที่เขาพูด ไม่ว่าอย่างไรคนถัดไปก็คือเขาแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก