ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 870

อันที่จริงเขารู้ตั้งนานแล้ว!

“นาย-----”

“ผมขอเตือนคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะ ในเมื่อผมตัดสินใจที่จะพาคุณไป นั่นก็คงไม่ปล่อยให้คุณหนีไปง่ายๆแบบนี้หรอก หากคุณยังไม่เชื่อฟังแต่โดยดี คุณอย่าหาว่าผมไม่เกรงใจแล้วกัน!”

เขาประชิดเข้ามา ใบหน้านั่นแทบจะแนบไปกับเปลือกตาของเส้นหมี่

หลังจากนั้น เขาจ้องพลางพูดทีละคำ

และยังนำยาสีน้ำเงินสองเม็ดมาเขย่าตรงหน้าเธอ

ชั่วพริบตาเดียวเส้นหมี่ซีดจนไม่มีเลือดแม้แต่น้อย!

ไอ้เดรัจฉานนี่!

ในที่สุดเส้นหมี่จึงได้แต่ละทิ้งความพยายาม เธอนั่งอยู่ในห้องรับรอง VIP อย่างสิ้นหวังอย่างหาที่เปรียบมิได้ ทั้งใบหน้าล้วนเป็นสีขาวอมเทา

“พวกคุณดูสิ ปาเวซนี่ นั่นก็คือปาเวซ ลูกชายของไวท์รอน เขาอยู่นั่น!”

จู่ๆในห้องรับรองนี้มีคนชี้ไปทางนี้พร้อมตะโกนออกมา

เส้นหมี่ได้ยิน จึงรีบเงยหน้าขึ้นมอง

ถึงได้พบว่า เพียงแค่ไม่กี่วินาทีสั้นๆ คนในนี้ต่างมองมาทางพวกเขา แสดงออกมาว่าต้องการความโกรธเท่าไหร่ก็มีเท่านั้น

เห็นได้ชัดว่าล้วนจำเขาได้

นี่คือข่าวในอินเตอร์เนตยิ่งเป็นกระแสมากขึ้นใช่ไหม?

เส้นหมี่เกิดมีความหวังขึ้นมาทันที เพราะว่าเธอรู้ว่า เพียงแค่คนผู้นี้ถูกทำให้ชุลมุนวุ่นวาย นั่นก็ทำให้เธอมีโอกาสหลบหนี

“ใช่ค่ะ เขานี่แหละคือปาเวซ พวกคุณรีบมาจับเขาเร็วเข้า!”

เธอพูดออกไป ยิ่งไปกว่านั้นเสียงยังดังกว่าครั้งไหนๆทั้งหมดทั้งมวล

คนในห้องรับรองได้ยินดังนั้น จึงกรูกันเข้าไปเหมือนรังผึ้ง

“จับมันไว้! รีบจับมันไว้!”

“ใช่ๆ ไอ้เดรัจฉานที่บ้าคลั่งนี้ รีบจับมันเร็ว แล้วส่งไปไวท์ พาเลซ ไปต่อว่าพ่อของมัน”

“…….”

ทุกคนต่างเต็มไปด้วยความเดือดดาล พวกเขาตะโกนเสียงดัง โบกกำปั้น คล้ายกับว่าอีกไม่ช้าจะทำให้คนที่เดรัจฉานยังสู้ไม่ได้คนนี้ตายอยู่ตรงนี้

เอาคนที่ยังมีชีวิตอยู่ไปเปิดสมอง แล้วฝังไมโครชิพ

นี่ช่างน่าขนลุกขนพองจริงๆ

เส้นหมี่เตรียมตัวจะหนี......

แต่ในตอนนี้ ปาเวซที่ถูกรุมล้อมอยู่นั้น หยิบปืนขึ้นมากระบอกหนึ่งโดยไม่คาดคิด

“เปรี้ยง-----”

เสียงปืนดังขึ้น

ชั่วพริบตา ทุกคนต่างกุมหัวนั่งยองๆลงไป

แต่เส้นหมี่ ก็มองปากกระบอกปืนนี้ที่ทาด้วยน้ำมันแลคเกอร์สีดำอย่างตะลึงงันด้วยความกลัว ไม่กล้าแม้แต่จะก้าวไปข้างหน้าเพียงหนึ่งก้าว

“วิ่งสิ ทำไมไม่วิ่งแล้วล่ะ?”

ปาเวซเดินมา เขาใช้ปืนที่อยู่ในมือกดไปที่หน้าผากของหญิงสาว พร้อมกับกางแขนออกมาดึงคอของเธอขึ้นมา