ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 875

เส้นหมี่ปักหลักอยู่ที่เดอะซีวิว ยังคงอยู่ห้องที่เธออยู่ก่อนหน้านี้

ส่วนแสนรัก หลังจากที่เขาพาเธอกลับมา ก็กลับไปเข้ารับการฝึกที่ยังเหลืออีกสามเดือนที่ค่ายทหารต่อ และตรงนี้ ไชยันต์กลับไม่ได้ต่อต้านอะไร

“ให้ยัยหนูนี่ไปเข้าเรียนที่คิวเอสวายด้วยกันเถอะ”

วันที่สองที่เข้ามาอยู่ เมื่อเส้นหมี่จูงมือของหนูรินจังที่เป็นลูกสาวลงมาในตอนเช้า ก็เจอไชยันต์

หลังจากที่ตาแก่ก้มหน้ามองยัยหนูแล้ว ก็พูดขึ้นก่อน

เส้นหมี่อึ้งไป

เพียงครู่หนึ่ง เมื่อเธอเห็นดวงตาที่ชราสีขุ่นของคุณท่านมีไออุ่นเอ่อล้นอยู่ ในที่สุด เธอก็พยักหน้า กลั้นน้ำตาเอาไว้ ยื่นมือผลักลูกสาวไปด้านหน้า

“รินจัง ไปเข้าเรียนกับพวกพี่ชายนะ”

“ค่ะ”

หนูรินจังอยากจะไปตั้งนานแล้ว

เธอตอบรับอย่างดีใจ ทันใดนั้น ก็ปล่อยมือจากหม่ามี๊ เธอก้าวเท้าอ้วนเล็กๆวิ่งไปหาคุณปู่ทวด

“คุณปู่คะ รินจังยินดีที่จะไปเรียนกับพวกพี่ชายนะ”

เธอวิ่งไปเบื้องหน้าของคุณปู่คนนี้ เงยหน้ากลมๆมองเขา มือเล็กนุ่มนิ่มคู่นั้น ยื่นเข้าไปจับมือที่หยาบและใหญ่ของเขาไว้ทันที

ไชยันต์รู้สึกร้อนที่เปลือกตาขึ้นมาทันที!

ที่จริงเขาแทบอยากจะตบตัวเองสักสองฉาด

เด็กคนนี้ ทั้งที่เป็นเหลนแท้ๆของเขาแท้ๆ แต่เขากลับเหมือนตาบอด เธอวิ่งไปๆมาๆตรงหน้าเขานานขนาดนั้น เขายังไม่รู้ตัวอีก

ไชยันต์โน้มตัวลง ยื่นมือไปอุ้มเด็กอ้วนกลมผิวอมชมพูขึ้นมา

“ได้สิ คุณปู่ทวดจะส่งพวกเธอไปโรงเรียนด้วยกันนะ”

“ดีจัง จะได้ไปโรงเรียนด้วยกันแล้ว”

คราวนี้ก็มีเด็กอีกสองคนวิ่งเข้ามา หลังจากที่เห็นภาพนี้ ก็ปรบมือเล็กๆขึ้นอย่างดีใจ

ในที่สุดก็ไม่ต้องแอบพาน้องสาวไปโรงเรียนแล้ว พวกเขาจะไม่ดีใจได้อย่างไร?

และแล้ว ในเช้าวันนี้ ไชยันต์ก็ส่งเด็กสามคนไปโรงเรียนด้วยตัวเอง ครึ่งหนึ่งเพราะเขาชอบอยู่กับเด็กพวกนี้

และเหตุผลอีกครึ่ง ถ้าเส้นหมี่คิดไม่ผิด คงจะไปทำเรื่องสมัครเข้าเรียนให้หนูรินจังโดยเฉพาะ

พวกเด็กๆไปโรงเรียนกันหมดแล้ว แสนรักก็ไม่อยู่ที่นี่ เส้นหมี่อยู่ตรงนี้ก็ไม่มีอะไรทำ เธอจึงลงไปที่ห้องโถงใหญ่ ดูว่าทางฝั่งของคนใช้มีอะไรให้ช่วยบ้าง

“คุณนายน้อย จะทำเรื่องพวกนี้ได้อย่างไรกันคะ? วางลงเถอะค่ะ ดิฉันจัดการให้เองค่ะ”

“ใช่ค่ะใช่ค่ะ คุณนายน้อย ไปนั่งพักตรงนั้นก่อนเถอะค่ะ เดี๋ยวตรงนี้ พวกเราจัดการเองก็พอค่ะ”

“......”

บรรดาคนใช้เมื่อเห็นว่าเธอจะช่วยทำงาน ก็รีบปฏิเสธอย่างร้อนรน พร้อมใจกันให้เธอพักผ่อนอย่างเต็มที่ อย่าแย่งงานของพวกเธอเพียงเพราะว่าเบื่อเลย

เส้นหมี่ “......”