ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 883

เย็นวันนั้นหลังจากที่เส้นหมี่พาเด็กทั้งสามกลับมาที่เดอะวิวซี ก็เอ่ยเรื่องนี้กับไชยันต์

“โรงเรียนสาธิตปฐมเขตทหาร?” ไชยันต์ได้ยินชื่อโรงเรียนนี้ ก็ตกตะลึง “พ่อของพวกเขาพูดเหรอ?”

“ค่ะ เขาบอกว่าโรงเรียนนั้นดีกว่า!”

เส้นหมี่พยักหน้า แล้วย้ำสิ่งที่แสนรักพูดกับเธออีกครั้ง

ผลปรากฏว่า เธอเพิ่งพูดจบ ตาแก่คนนี้กลับแสดงท่าทางที่รู้สึกเหลือเชื่อจริงๆ

“โรงเรียนนั้นจะดีกว่า คิวเอสวายได้ยังไง? คิวเอสวายเป็นถึงโรงเรียนดีที่มีชื่อเสียงของพวกเราที่นี่ ที่นี่ไม่ดูสถานะอำนาจของนักเรียน และก็ไม่ดูว่าครอบครัวมีหรือไม่มีเงิน การรับเข้าเรียนขึ้นอยู่กับความสามารถของนักเรียน ไม่ดีตรงไหน?”

“...”

ผ่านไปครู่หนึ่ง เส้นหมี่ถึงได้พูดขึ้น: “วันนี้รินจังเข้าเรียนที่โรงเรียนอย่างทรมานมาก เธอเป็นเด็กที่มีคุณสมบัติธรรมดา ถ้าหากฝืนให้เธอไป คิวเอสวาย จะส่งไม่ดีต่อสุขภาพกายและใจของเธอ”

“เป็นแบบนี้เองเหรอ?”

“ค่ะ พ่อของเธอก็พูดแล้ว ว่าเหมาะสมกับโรงเรียนธรรมดา”

เส้นหมี่ไม่ได้เอาคำดูถูกที่ชายคนนั้นมีต่อโรงเรียนแห่งนี้พูดออกมา ไม่อย่างงั้น เธอเกรงว่าคงทำให้ตาแก่คนนี้โมโหตาย

โชคดีว่าหลังจากที่ได้ยินเรื่องเกี่ยวกับสุขภาพร่างกายของเหลนสาว ตาแก่อ่อนข้อแล้ว

“ในเมื่อเป็นแบบนี้ งั้นก็ไป โรงเรียนสาธิตปฐมเขตทหารเถอะ เพียงแต่เหลนชายสองคนของฉัน พวกเขาฉลาดขนาดนั้น ไปโรงเรียนร้ายๆ เรียนหนังสือกับเด็กพวกนั้น น่าเสียดายจริงๆ”

ตาแก่นี่อ้าปากก็พูดว่าโรงเรียนร้ายๆ เมื่อพูดว่าคิวคิวกับชินจังจะไปเรียนที่นั่น ยิ่งโกรธแค้นยิ่งกว่าเดิม

เส้นหมี่ตกตะลึงครู่หนึ่ง

โรงเรียนนี้ เธอไม่ใช่คนที่นี่ จึงไม่รู้เกี่ยวกับโรงเรียนแห่งนี้

แต่ว่าในเมื่อพ่อของเด็กๆ เอ่ยออกมาเองว่าจะส่งพวกเขาไปเรียนที่นั่น งั้นเธอก็ไม่มีทางสงสัยถึงคุณภาพการเรียนการสอนของที่นั่น เพียงแต่ทำไมปฏิกิริยาของตาแก่ถึงเกลียดชังขนาดนั้นนะ?

เส้นหมี่ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่

แต่ถ้าหากเธอรู้ว่าตาแก่คนนี้อยู่ในกองทัพมาตลอดชีวิต ตัวเองไม่มีความรู้อะไร ก้นบึงของหัวใจเคารพนับถือคนที่มีวิชาความรู้และการจัดการ

บางทีเธออาจจะเข้าใจ

คืนนั้น ตอนที่เส้นหมี่จะเข้านอน เธอได้พูดเรื่องนี้กับลูกทั้งสามคน ลูกน้อยสามคนฟังแล้ว ก็เห็นด้วยอย่างดีใจ

“ดีจัง ผมชอบไปโรงเรียนนี้ หม่ามี๊ ผมบอกอะไรให้ คิวเอสวายที่เรียนอยู่ตอนนี้ ไม่เหมือนกับโรงเรียนด้วยซ้ำ”

“จริงเหรอ?”

เส้นหมี่ที่กำลังพับเสื้อผ้าแทนเด็กๆ ได้ยินลูกชายคนเล็กใช้คำพูดนี้เปรียบเทียบโรงเรียนแห่งนี้ ก็รู้สึกประหลาดใจมาก

คิวคิวพยักหน้าหัวน้อยๆ: “ใช่ครับ มันเหมือนสถาบันฝึกอบรมมากกว่า ใช้วิธีต่างๆ นานามาฝึกอบรมให้เป็นบุคคลที่ดีเลิศตามที่พวกเขาคิด”

เส้นหมี่: “...”

เธอหันข้างไปมองลูกชายคนโตที่นั่งเงียบอยู่ข้างๆ เธอ พบว่าเขาก็พูด “อืม” แสดงออกว่าเห็นด้วย

โรงเรียนนี้แย่ขนาดนี้จริงๆ เหรอ?

เส้นหมี่อดยินดีไม่ได้ที่เธอไปโรงเรียนในตอนบ่าย

“งั้นพวกเราฟังคุณพ่อ ไปโรงเรียนใหม่ พวกลูกต้องจำไว้ว่าหลังจากที่ไปโรงเรียนใหม่ จะต้องดูแลน้องสาวให้ดีนะ”

“ทราบแล้วครับหม่ามี๊”

หนุ่มน้อยสองคนรับปากอย่างเต็มใจทันที

ส่วนหนูรินจัง ก็วิ่งไปหาพวกพี่ชายด้วยความดีใจ หัวน้อยๆ ชะโงกหน้าเข้าไปตรงหน้าพวกเขา เข้าร่วมเกมของพวกเขา

คืนที่เงียบสงบ

วันต่อมา

เพราะว่าวันนี้จะเข้าร่วมงานเลี้ยง พวกเด็กๆ จึงไม่ไปโรงเรียนชั่วคราว

ส่วนเส้นหมี่ หลังจากที่ตื่นมา พิมเจ้าที่มาตั้งแต่เช้า ก็ขึ้นมาหาเธอ

“หมี่ วันนี้พวกเราจะต้องไปลองชุดราตรีหน่อย เมื่อคืนพวกเขาเร่งมือทำออกมา เธอมีเวลาไหม? ถ้ามีเวลา พวกเราทานอาหารเช้าแล้วออกไปกัน”

“ค่ะ”

พูดถึงจุดนี้แล้ว เส้นหมี่ไม่ตอบตกลงก็ไม่ได้

เธอจึงล้างหน้าแปรงฟัน แล้วออกไปพร้อมกับอาสะใภ้คนนี้

แค่ทานอาหารยังต้องเป็นพิธีขนาดนี้ เส้นหมี่ปฏิเสธความตั้งใจของคนอื่นไม่ค่อยเก่ง ต่อให้เธอเห็นร้านตัดชุดราตรีร้านนั้น เห็นชุดราตรีชุดนั้นที่สั่งตัดเสร็จแล้ว

อันที่จริงในร้านมีอยู่แล้ว จากนั้นก็แค่ดัดแปลงเล็กน้อย แต่เธอก็ไม่ได้พูดอะไร

“สวย!”

พิมเจ้าเหมือนกับไม่รู้เรื่อง หลังจากที่เห็นเธอสวมชุดออกมา ยังเผยสีหน้าประหลาดใจ

เส้นหมี่มองดูตัวเองในกระจก ก็ยิ้มเล็กน้อย

ลองชุดเสร็จ อาสะใภ้คนนี้ก็พาเธอไปทำผมแต่งหน้า รอถึงตอนที่ออกมาอีกครั้ง เวลาสำหรับงานเลี้ยงกลางวันก็มาถึงแล้ว

“เส้นหมี่ งั้นพวกเราไป ภัตตาคารอองฟองกันเลยเถอะ? พวกเด็กๆ ทางด้านคุณท่านจะพามาพร้อมกัน”

“ค่ะ”

เส้นหมี่ตอบตกลง

จากนั้นเธอหยิบโทรศัพท์ออกมาตอนอยู่ในรถ เตรียมติดต่อชายที่ยังไม่เห็นแม้แต่เงา

[เส้นหมี่: สามี คุณมาตอนไหนคะ? งานเลี้ยงกำลังจะเริ่มแล้ว]

[จุ๊บจุ๊บที่รัก: งานเลี้ยงอะไร?]

[เส้นหมี่: ...]

ผ่านไปหลายวินาที มองดูข้อความที่แสดงบนหน้าจอโทรศัพท์ เธออึ้งไปเลย

เขาไม่รู้เรื่องงานเลี้ยงของวันนี้ด้วยซ้ำ?

เป็นไปได้ยังไงนะ?

ไชยันต์บอกไว้ไม่ใช่เหรอว่า งานเลี้ยงของวันนี้จัดขึ้นเพื่อครอบครัวของพวกเขาไม่ใช่เหรอ? งั้นเขาที่เป็นคุณผู้ชายไม่รับรู้ นี่มันเรื่องอะไร?

เส้นหมี่ร้อนใจเล็กน้อย

[เส้นหมี่: ก็คือทานอาหารกับทุกคนในครอบครัวและแนะนำพวกเรา คุณไม่รู้เรื่องนี้เหรอคะ?]