ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 91

“พี่ชินจัง ตอนนี้ทำไงดี？หม่ามี๊จะพาพี่ไปโรงพยาบาลแล้ว หนูบอกให้พี่พูดให้เยอะไง พี่อิคคิวพูดเยอะมาก และเขาก็ชอบยิ้มด้วย พี่ต้องเหมือนเขาสิ”

ชินจัง：“……”

เขา……ทำไม่ได้

ก็ใช่ คนที่ใช้ชีวิตอยู่ในบ้านที่แสนเย็นชามาทั้งปี และคนรอบข้าง ก็เย็นชาด้วย สามารถเลี้ยงดูให้มีนิสัยร่าเริงสิถึงเป็นเรื่องแปลก อยากให้เขาเปลี่ยนทันที จะง่ายแบบนั้นที่ไหนกัน？

หลังจากเด็กคนนี้ขมวดคิ้ว จู่ๆ เขาก็ปรากฏท่าทางจริงจังออกมา

“ไม่เป็นไร งั้นก็ดูละกัน！”

“อ๋า？จะได้ไงกันล่ะ？พี่ไม่ได้ป่วย คุณอาหมอตรวจออกมาแล้วจะทำไง？”

“ปวดท้อง”

“เอ๋？อันนี้ได้นี่ หนูบอกอะไรพี่นะ เมื่อก่อนหนูไม่อยากไปโรงเรียนอนุบาล ก็จะแกล้งพูดกับหม่ามี๊แบบนี้บ่อยๆ รินจังปวดท้อง ว้าว พี่คะ พี่ฉลาดจริงๆ”

เด็กสาวก็มีความสุขขึ้นมา มือเล็กๆอ้วนๆนั้นจูงพี่ชายไว้ ในดวงตาที่เหมือนลูกแก้ว มีแต่ความนับถือ

ชินจัง：“……”

ไม่กี่นาทีถัดมา ในที่สุดเส้นหมี่ก็โบกรถได้คันหนึ่งตรงข้างถนน ดังนั้นเธอจึงรีบพาสองพี่น้องขึ้นรถไป

ที่จริง เธอก็เป็นหมออยู่แล้ว เด็กปวดหัวหรือมีไข้อะไร เธอมองออกได้ แต่บางครั้งเป็นแม่ ก็จะระวังเป็นพิเศษ

เช่นตอนนี้เธอสงสัยว่าลูกชายของตัวเองป่วย

งั้น เธอก็จะพาเขาไปโรงพยาบาลใหญ่เพื่อตรวจเลือด หรือว่าให้แพทย์แผนปัจจุบันใช้อุปกรณ์ตรวจถึงจะวางใจ เธอไม่ตรวจดูให้ลูก

เส้นหมี่กังวลตลอดทาง เอาแต่กอดลูกชายที่“ป่วย”ไว้ในอ้อมแขน

แล้วชินจังล่ะ？

เขาที่ไม่เคยโดนหม่ามี๊ใส่ใจ กอดไว้ ตอนนี้พออยู่ในอ้อมแขนของหม่ามี๊ ก็ยิ่งไม่อยากขยับ รินจังที่ดูอยู่ข้างๆก็หึงขึ้นมา

“หม่ามี๊ หม่ามี๊ยังมีลูกอีกคนนะคะ？”

“อ่า？อะไรนะ？”

เส้นหมี่ยังไม่เข้าใจความหมายของลูกสาว หลังจากนั้นไม่นาน สาวน้อยตัวชมพูคนนี้ก็ปีนขึ้นมาจากที่นั่ง มุดเข้ามาในอ้อมแขนเธอด้วย เธอจึงเข้าใจทันที

“รินจัง อย่าขึ้นมาสิ พี่ป่วยอยู่นะ เดี๋ยวจะติดได้”

“ไม่ค่ะๆ พี่ไม่แพร่เชื้อใส่รินจังหรอก”

รินจังไม่เชื่อคำนี้ พี่โกหกอยู่ ไม่ได้ป่วยเลย เขาอยากจะครอบครองหม่ามี๊ไว้คนเดียว

รินจังลูกรักก็ไม่ยอมลงมาจากตัวหม่ามี๊

ดีที่ จากย่านเมืองเก่านั้นอยู่ไม่ไกลจากโรงพยาบาลมากนัก นั่งไปได้ไม่กี่สิบนาที ก็ถึงโรงพยาบาล ดังนั้นเส้นหมี่จึงรีบพาลูกทั้งสองคนลงจากรถ เข้าไปในโรงพยาบาล