คนในสวนแห่งนี้ต่างตกใจมากแล้ว
ยายบุญคนนั้น สีหน้าเปลี่ยนไปทันที ทันใด ก็เหมือนกับว่าถูกคนตบหน้า แดงแล้วขาว ขาวแล้วก็ขุ่นมัว อย่าได้พูดถึงว่าขนาดไหน
ที่สมรมณ์วัลย์ ความจริงแล้วคนที่นี่ต่างก็รู้ ต่างก็ชัดเจนดี ยายแก่แม่บ้านคนนี้ ดูเหมือนจะเป็นแค่สาวใช้
แต่ความจริงแล้ว มีหลายเรื่องประพันธ์ต่างฟังคำพูดของเธอ ก็เหมือนกับว่าเป็นเจ้านายอยู่ครึ่งหนึ่ง
นี่เป็นเหตุผลที่ว่าทำไมพิมเจ้าไม่กล้าพูดอะไร ยังมีตาสินก็ยังนิ่งอยู่อย่างนั้น
แต่คาดไม่ถึง เส้นหมี่ที่พึ่งมา ก็แสดงความโมโหออกมาอย่างไม่เกรงใจแล้ว
“คุณท่านใหญ่ ฉัน......ฉัน......”
“สมรมณ์วัลย์มีธรรมเนียมอย่างไร ก็ไม่เรื่องที่เด็กอย่างคุณจะต้องกังวล ทำไมเหรอ? คุณพึ่งจะเข้ามาในตระกูลเทวเทพได้ไม่กี่วัน ก็คิดอยากจะปืนขึ้นมาบนหัวฉันแล้วเหรอ?”
ปรากฏว่าประพันธ์ช่วยออกหน้าแทนสาวใช้คนนี้แล้ว ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความขุ่นเคืองจ้องมองมาที่เส้นหมี่ จากรำคาญกลายเป็นโมโหอ้าปากด่าขึ้นมา
พิมเจ้ากับพ่อบ้านสินได้ยินแล้ว ทันใดสีหน้าเปลี่ยนไปแล้ว
“คุณท่านใหญ่ คุณ......”
“คุณเข้าใจผิดแล้ว ฉันมาครั้งนี้ สิ่งสำคัญคือรับมอบคำสั่งของคุณท่านมา ดังนั้นในเมื่อสักครู่ในตอนที่สาวใช้พูดขึ้นมา ฉันไม่สามารถที่จะไม่ถามให้ชัดเจนไม่ได้ สมรมณ์วัลย์แห่งนี้ใครเป็นคนตัดสินใจเด็ดขาดกันแน่? ถ้าคุณท่านใหญ่บอกว่าเธอสามารถเป็นตัวแทนได้ละก็ ไม่เป็นไร งั้นฉันก็จะคุยกับเธอเลย แบบนี้จะได้ไม่ต้องรบกวนคุณท่านใหญ่”
ใครก็ต่างคาดไม่ถึง รับมือกับการด่าแบบนี้ เส้นหมี่ที่นั่งอยู่บนม้านั่งหินไม่ได้สะทกสะท้านแม้แต่น้อย
เธอมองไปยังชายชราที่รำคาญจนโมโหคนนี้อย่างนิ่งๆ หลังจากนั้นอธิบายออกมาอย่างเป็นปกติ แล้วเธอก็หยิบสมุดบัญชีจากในมือตาสินมา หลังจากนั้น ยื่นให้กับยายบุญแล้ว
โอ้ว สุดยอด!!
พิมเจ้าตาโตอ้าปากค้างอยู่กับที่
แม้แต่พ่อบ้านสิน ก็กำลังสูดลมหายใจเข้าลึกๆ หลังจากนั้นจ้องมองไปยังเด็กคนนี้ที่พูดตัดบทของเขา ทำให้ในใจของเขารู้สึกนับถือขึ้นมา
เด็กคนนี้ คุณท่านมองไม่ผิดจริงๆ
“คุณ----”ประพันธ์โมโหจนระเบิดออกมา!
ทว่ายายบุญคนนั้น ก็กระวนกระวายแล้ว เธอจะกล้ารับเรื่องนี้ได้อย่างไร พูดอย่างหมดเปลือก อยู่ที่สมรมณ์วัลย์เธอดูเหมือนว่าจะมีศักดิ์มีศรี ยืมเอาประพันธ์มายกตน แต่เมื่ออยู่ต่อหน้าไชยันต์
ไชยันต์ไม่ได้ถือว่าสำคัญอะไร!
“คุณผู้หญิง คุณคะนี่ฉันรับเอาไว้ไม่ไหวหรอก ฉันพูดมากไปแล้ว ฉันไม่รู้ที่ต่ำที่สูง ฉันเป็นแค่คนใช้ ทำไมถึงได้ไปยุ่งเรื่องของเจ้านาย? ฉันสมควรโดนตี!”
สาวใช้คนนี้ กลับอยู่ต่อหน้าทุกคน ตบปากตัวเองขึ้นมาแล้ว
มองดูแล้วพิมเจ้ากับตาสินทั้งสองตากระตุกขึ้นมาอีกแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก