ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 936

สุดท้ายแสนรักก็ไม่ได้ตอบคำถามนี้

เขาเป็นใครไม่สำคัญ

ที่สำคัญคือ เขาจะไม่ยอมให้พวกเขามีชีวิตรอดออกมาดูดวงอาทิตย์เหนือศีรษะก็พอแล้ว

แสนรักออกมาจากไวท์ พาเลซ พร้อมด้วยไชยันต์ที่ยังหมดสติไม่ฟื้น ยังมีไชกุที่โดนลากมาเหมือนสุนัขไร้ชีวิตตัวหนึ่ง

“คุณท่าน—-“

“คุณปู่!!”

รองผู้นำเดชากับม็อกโกที่ยังยืนรออยู่ด้านนอกตลอดหลังจากที่เห็นฉากนี้แล้ว ทั้งสองคนก็รีบพุ่งเข้ามาหาโดยทันที

จากนั้น เมื่อทั้งสองคนมาถึงตรงหน้าแล้ว ตอนที่ม็อกโกมองเห็นพ่อของตัวเอง เห็นเขาสภาพเหมือนกับลูกหมาตกน้ำและถูกองครักษ์สองนายของไวท์ พาเลซหิ้วแขนอยู่ แม้แต่จะยืนก็ลุกขึ้นไม่ไหว

เท้าของเขาก็หยุดก้าวลงในทันที ใบหน้านั้นขาวซีดไม่มีแม้แต่สีเลือด

“พาคนไปส่งโรงพยาบาลก่อนเถอะ มีเรื่องอะไรกลับไปแล้วค่อยว่ากันอีกที”

แสนรักมองดูสีหน้าท่าทางของเขาไว้ในสายตา ไม่รีบที่จะพูดถึงเรื่องนี้ และใช้สายตาอย่างเรียบง่ายส่งสัญญาณบอก

ดังนั้น องครักษ์สองนายของไวท์ พาเลซที่หิ้วแขนของไชกุอยู่นั้น ก็รีบนำเขาจับยัดใส่เข้าไปในรถของตระกูลเทวเทพพวกเขาทันที

ม็อกโก : “......”

ก็ยืนมองดูอย่างตะลึงอยู่สักพัก ถึงจะขึ้นรถไปด้วย

จากนั้น ในที่สุดกลุ่มคนเหล่านี้ก็ออกไปจากสถานที่นี้ และมุ่งตรงไปยังทางโรงพยาบาล

——

เดอะวิวซี

เส้นหมี่ในเวลานี้ หลังจากที่ถูกพิมเจ้า พาตัวกลับมาอย่างร้อนรน ก็ถูกอ้อมล้อมไว้ด้วยคนที่ยึดครองสถานที่นั้นทันที

ทำไมถึงบอกว่ายึดครอง?

เพราะว่า หลังจากที่ไชยันต์ไปแล้ว ไม่แต่เฉพาะมินตราเท่านั้นที่บุกเข้ามา เธอยังพาคนของตระกูลโชคศักดามาด้วย รวมทั้งคุณท่านแห่งตระกูลโชคศักดาที่เจอในงานเลี้ยงคืนวันนั้น

ในเวลานี้ ห้องรับแขกขนาดใหญ่ก็เต็มไปด้วยคนกลุ่มนี้!

“ฉันจะบอกแกให้นะ แกเลือกที่จะโทรศัพท์หาตาแก่นั่นตอนนี้แล้วบอกให้เขาพาคนกลับมาให้ฉัน หรือไม่แกก็บอกเขาว่า ตอนนี้ฉันจะหย่ากับลูกชายเขา นับแต่นี้ต่อไปตระกูลโชคศักดากับตระกูลเทวเทพจะไม่มีความเกี่ยวข้องอะไรกันอีก!”

ในห้องรับแขกนี้มินตราเป็นเหมือนกับผู้หญิงไร้เหตุผล เธอพาคนของตระกูลโชคศักดา และตะโกนคำรามใส่กัปตันทีมองครักษ์ของที่นี่ นิ้วมือคือแทบจะชี้เข้าถึงบนใบหน้าของเขาแล้ว

เธอยังกล้าใช้สิ่งนี้มาข่มขู่?

คือเธอเข้าใจว่า ไชยันต์เคารพนับถือต่อคุณท่านคนนี้ของตระกูลโชคศักดา ในความเชิดหน้าชูตาของบรรพบุรุษและวงศ์ตระกูล ยังคงพึ่งพาครอบครัวตระกูลโชคศักดาของพวกเธออยู่ใช่ไหม?

เส้นหมี่ที่มาถึงประตูด้านนอกแล้วได้ยินก็รู้สึกขำขัน

กัปตันทีมองครักษ์ก็รู้สึกว่าคำพูดนี้ไร้เหตุผลเล็กน้อย แต่เขาเป็นแค่ลูกน้องของที่นี่ ก็ไม่ดีที่จะไปทะเลาะและฉีกหน้ากับลูกสะใภ้ของคุณท่านคนนี้

“คุณนายใหญ่ครับ คุณใจเย็นๆก่อน ผมบอกกับคุณแล้วว่าที่คุณท่านทำแบบนี้ ก็เพื่อช่วยคุณชายเล็ก อีกอย่าง พันโทม็อกกี้ก็ทำผิดจริงๆ เขาต้องรับผิดชอบต่อเรื่องนี้”

“เพ้อเจ้อ!”

มินตราก็ด่าฉาดขึ้นมาอีกครั้ง : “ทำผิดอะไร? เห็นอยู่ชัดๆ ว่าเขาลำเอียงรักไอ้ลูกเหลือเดนนั่นมากกว่า!”