“คุณมินตรา คุณช่างกล้าเสียจริงๆ กล้ามาตบคนถึงที่เดอะวิวซี คุณคิดว่าวันนี้คุณยกคนของตระกูลคุณออกมาแล้ว ตระกูลเทวเทพจะไม่กล้าทำอะไรคุณงั้นเหรอ?”
เธอโกรธถึงขีดสุด แต่ไม่มีสีหน้าท่าทางอะไรมากนัก เพียงแค่จ้องมองผู้หญิงคนนี้แล้วย้อนถามมาด้วยคำพูดนี้ทีละคำ
เมื่อเสียงจบลง ทันใดนั้น ห้องรับแขกก็เกิดความโกลาหล
“มินตรา นี่มันอะไรกัน? หล่อนอายุน้อยกว่า ทำไมถึงกล้าย้อนถามคำถามเหล่านี้กับเธอได้?”
“นั่นสิ หล่อนเพิ่งเข้าในตระกูลเทวเทพได้ไม่กี่วัน ก็ไม่เห็นเธออยู่ในสายตาขนาดนี้แล้ว มินตรา บ้านตระกูลเทวเทพนี่มันยังไงกันแน่? มันไม่ใช่เรื่องเลยจริงๆ คนอายุน้อยกว่าคนหนึ่งขี่ขึ้นมาบนหัวเธอแล้ว”
“มิน่าวันนี้เธออยากที่จะมา ที่แท้ก็ถูกรังแกแบบนี้นี่เอง”
“เสียมารยาท!”
เสียงตะโกนด้วยความโมโหเสียงสุดท้ายนี้ ก็คือมาจากคุณท่านของตระกูลโชคศักดานั่นเอง
ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความโกรธ สายตาที่แสนดุร้ายนั้น ก็เหมือนว่าจะจับเส้นหมี่กลืนกินไปทั้งตัว!
“แกคิดว่าแกเป็นใคร? ตระกูลเทวเทพไม่มีใครแล้วเหรอไง? หรือว่าไชยันต์ตาบอดแล้ว? ถึงได้ให้เด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมอย่างเธอมาขวางและพูดจาหยาบคายอยู่ตรงนี้?”
“คุณท่านสมเกียรติ——”
คนที่ยืนอยู่ด้านข้างอย่างพิมเจ้าถึงกับหน้าถอดสี
แต่การตอบสนองของเส้นหมี่นั้นเร็วกว่า ยังไม่ทันที่เธอจะได้พูดอะไร เด็กสาวคนนี้ก็ตะโกนเสียงออกมา : “โยนพวกเขาออกไปให้หมด!”
เธอไม่มีแม้แต่จะอธิบายใดๆ สั่งคนให้ลงมือโดยทันที!
แม่ง!
พิมเจ้าถึงกับช็อกไป!
และคนตระกูลโชคศักดาเหล่านั้นก็ยิ่งเบิกตาทั้งคู่กว้างขึ้นอย่างเฉียบพลัน มองไปที่เธออย่างไม่น่าเชื่อเลย รวมทั้งคุณท่านของตระกูลโชคศักดา
ยัยเด็กเมื่อวานซืนคนนี้ มันกล้าที่จะให้คนจับพวกเขาโยนออกไป?
เธออยากลองดีงั้นเหรอ?
เรื่องแบบนี้ แม้แต่ไชยันต์เองก็ไม่กล้าทำ!
แต่ในความเป็นจริงคือ เส้นหมี่ที่ไม่ได้เห็นพวกเขาอยู่ในสายตา หลังจากที่อดทนถึงขีดสุดแล้ว เธอเห็นว่ากัปตันทีมองครักษ์เองก็ตกตะลึงยืนนิ่งอยู่ตรงนั้น
เธอก็ตะคอกขึ้นมาอีกหนึ่งประโยค : “ทำไมยังไม่ลงมืออีก? พวกนายลืมไปแล้วใช่ไหม? คุณท่านได้มอบเดอะวิวซีให้ฉันดูแลแล้ว?”
“ไม่....ไม่ลืมครับ!”
“งั้นพวกนายยังรออะไรอยู่? ยังไม่รีบจับพวกเขาโยนออกไป? เดอะวิวซีคือที่ที่ใครก็ตามจะเข้ามาทำอะไรป่าเถื่อนได้งั้นเหรอ?”
ประโยคสุดท้ายนี้ช่างดุดันและน่าเกรงขามที่สุด
กัปตันทีมองครักษ์ได้ยิน ก็ไม่พูดอะไรมาก โบกมือขึ้น ทันใดนั้น องครักษ์ทั้งหมดของเดอะวิวซีก็เข้ามา
นั่นเป็นถึงยอดฝีมือที่ไชยันต์ฝึกฝนมาด้วยตัวเอง หากพวกเขามาแล้ว คนเหล่านี้ก็ไม่มีสิทธิ์ขัดขืนใดๆ
ดังนั้นทุกคนในเดอะวิวซี ในที่สุดก็ได้เห็นและคลายความโกรธ เมื่อคนที่มาอาละวาดอยู่เป็นเวลานาน จนวิลล่าต้องกลายเป็นเหมือนสถานที่มีมลพิษทั้งหมดเหล่านั้นถูกจับโยนออกไปแล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก