ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 940

เป็นถึงคุณนายใหญ่แห่งตระกูลเทวเทพอาละวาดจนถึงขั้นนี้ พูดตามจริง คือดูไม่ได้เลยจริงๆ

แสนรักกำลังอยู่ในห้องดับจิต

จู่ ๆ ได้รับข่าวนี้ เขาเหลือบมองดูผู้ชายอีกคนหนึ่งที่ยังคงนั่งเหม่อลอยอยู่ตรงหน้าตู้เก็บศพ

“ม็อกโก แม่นายมาแล้ว”

“……”

ไม่มีใครตอบ

ชายคนนี้นั่งแข็งทื่อเหมือนท่อนไม้อยู่ตรงนี้เป็นเวลาหลายชั่วโมงแล้ว เหมือนกับว่าไม่ได้ยินอะไรแล้วทั้งสิ้น ดวงตาทั้งคู่ของเขาจ้องมองร่างไร้วิญญาณตรงหน้าอย่างว่างเปล่า ไม่มีการตอบสนองเลยแม้แต่น้อย

แสนรัก : “.......”

ขมวดคิ้ว สุดท้ายเขาก็หันหลังกลับ เตรียมที่จะออกไปรับมือเรื่องนี้ด้วยตัวเอง

“ตอนนี้พวกเราพ่อลูกชดใช้หนี้หมดแล้วใช่ไหม?”

ทันใดนั้น ในห้องดับจิตที่แสนเย็นสงัด เสียงผู้ชายที่ฟังดูแหบแห้งก็ลอยมา แสนรักที่ก้าวเท้าเดินมาถึงตรงประตูทางเข้าได้ยินก็ชะงักฝีเท้าลง

คำพูดนี้ คือเขาพูดเหรอ?

เขาหันหน้ามา ใบหน้าหล่อเหลาขมวดคิ้วแน่นเผยให้เห็นถึงความไม่พอใจจ้องมองไปที่คนคนนี้

“ม็อกโก ตอนนี้นายยังไม่ได้สติ นายควรจะไปพักผ่อน”

“ไม่ ฉันมีสติดีกว่าเวลาไหน ๆ” ในที่สุดม็อกโกก็เงยหน้าขึ้นมา ดวงตาคู่หนึ่งที่ถูกเติมเต็มไปด้วยสีเลือด จ้องมองเขาอยู่อย่างไม่ละสายตา

“อันที่จริงนายก็ไม่ได้คิดจะปล่อยเขาไปใช่ไหม? พ่อของนายตายเพราะน้ำมือเขา แม่ของนายตายก็เพราะฉันเป็นสาเหตุทางอ้อม ดังนั้น ตอนนี้ฉันรู้เพียงแค่ว่า เขาตายแล้ว หนี้ที่พวกเราติดค้างครอบครัวนายได้ชดใช้หมดแล้วใช่ไหม?”

เมื่อเขาถามถึงประโยคสุดท้าย น้ำเสียงแฝงด้วยความสั่นเครือเล็กน้อย ในดวงตาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงฉ่ำที่จะเห็นได้น้อยมาก

ในใจของแสนรัก “กระตุก” เล็กน้อย

เขามีลางสังหรณ์ที่ไม่ดีนัก

“ฉันไม่เคยพูดว่านายติดค้างอะไรฉัน พ่อของนายก็คือพ่อของนาย ไม่เกี่ยวข้องอะไรกับนาย” ในที่สุดเขาก็แสดงให้เห็นจุดยืนของตัวเองอย่างชัดเจน

ใช่สิ เรื่องนี้ เขาแก้แค้น

แต่ไม่เคยนำเขามาจัดรวมอยู่ในรายชื่อ

ในที่สุดม็อกโกก็ได้รับคำตอบแล้ว ก้มหน้า หยดน้ำตาร่วงหล่นจากมุมตาของเขาและยิ้ม

ดี ชดใช้หมดแล้วก็ดี

ในที่สุดเขาก็ลุกยืนขึ้นมา จากนั้น เขาเคลื่อนย้ายศพของไชกุออกมาจากข้างในต่อหน้าต่อตาของแสนรักที่อยู่ข้างหลังเขา

“ม็อกโก นายจะทำอะไร?”

“ไม่มีอะไร ฉันก็แค่อยากพาเขาไปเจอแม่ฉัน ขอแค่เธอเห็นศพของพ่อฉัน จึงจะยอมไปจากที่นี่”

ม็อกโกตอบกลับหนึ่งประโยคอย่างเรียบเฉย

นิ้วมือทั้งสองข้างของแสนรักกำหมัดแน่นอีกครั้ง