ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 941

“งั้น.....งั้นเขาก็ไม่ต้องทำร้ายเขาสิ เขาคือน้องชายแท้ๆ ของเขา คนในครอบครัวเดียวกัน ปฏิบัติที่ไม่เป็นธรรมต่อกันก็สามารถพูดออกมาได้ แต่ทำไมสุดท้ายเขาจึงได้มีความคิดโหดร้ายแบบนั้นออกมา?”

เขาอดกลั้นต่อคลื่นยักษ์ที่ปั่นป่วนอยู่ในก้นบึ้งหัวใจ สุดท้ายยังคงตำหนิพ่อของตัวเอง

มินตราโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ!

และแสนรักที่เดินตามหลังเขามาด้วยจนถึงที่นี่ได้ยินแล้ว ก็รู้สึกร้อนผ่าวในใจขึ้นมาทันที

นี่ แท้จริงแล้วก็คือสิ่งที่มีค่าที่สุดของชายคนนี้

แม้ว่าเขาจะขาดความรับผิดชอบเล็กน้อย และก็ขาดความกล้าหาญในการจัดการเรื่องบางอย่าง แต่มุมมองทัศนคติของเขายังคงเป็นเชิงบวก ในเรื่องการมองสิ่งต่างๆ ก็สามารถคำนึงถึงสถานการณ์โดยรวมซึ่งมีได้น้อยมาก

“แกพูดอะไรอยู่? แกกล้าพูดว่าพ่อของแกชั่วร้าย? แกนี่มันลูกอกตัญญู แกรู้บ้างหรือเปล่าถ้าเขาไม่ทำอย่างนี้? ตอนนี้ตระกูลเทวเทพก็คงไม่มีที่ยืนของแกไปนานแล้ว!”

มินตรากลับคืนสู่สภาพตะโกนส่งเสียงดังขึ้นมาอีกครั้ง เธอชี้ไปที่ลูกชายตัวเองและตะโกนด่า

สีหน้าของม็อกโกก็เปลี่ยนเป็นมืดมนลงไปทันที

เขาไม่ทะเลาะกับเธออีก เข็นศพของพ่อเดินตรงไปข้างหน้า

มินตราเห็นเข้า ภายใต้อารมณ์ที่กำลังตื่นตระหนก เธอคว้าราวกันตกด้านข้างแล้วปีนขึ้นไปบนนั้น

“มินตรา มินตราเธอจะทำอะไร?”

“ใช่ คุณนายมินตรา คุณจะทำอะไร? คุณรีบลงมาเถอะ!”

คนของตระกูลโชคศักดาที่ตามมาด้านหลังของเธอ ยังมีคนในโรงพยาบาลที่ยืนดูอยู่ หลังจากที่เห็นฉากนี้แล้ว ต่างก็พากันตกใจกรีดร้องขึ้นมา

ม็อกโกก็ได้ยินแล้ว เขารีบหันหน้ากลับมาทันที

“แม่ แม่คิดจะทำอะไรกันแน่? แม่บ้าไปแล้วเหรอ?”

“บ้า?”

ผู้หญิงที่ปีนขึ้นไปหัวเราะ เธอมองดูลูกชายที่ในที่สุดก็หันหน้ากลับมา ปล่อยมือ และก็ยืนอยู่บนด้านนอกของราวกันตกอย่างสั่นๆ

ม็อกโก : “! ! ! !”

แสนรัก : “.......”

แม้แต่เส้นหมี่กับพิมเจ้า ทั้งสองคนที่ต่างก็รีบมาถึงที่นี่พร้อมกับพวกเด็กๆ ทางนั้น หลังจากที่เห็นฉากนี้แล้ว ก็รู้สึกเสียวสันหลังวาบอยู่ตรงพื้นชั้นล่าง

ผู้หญิงคนนี้ เป็นไปได้ว่าเป็นบ้าไปแล้ว!

“แม่ไม่ได้บ้า ลูก แม่ก็แค่คิดว่า ในเมื่อลูกรังเกียจพ่อของลูก งั้นแม่ก็ทำได้เพียงแค่ลงไปอยู่เป็นเพื่อนเขา แม่จากไปแล้ว ต่อไปลูกจำไว้ว่าต้องดูแลตัวเองดีๆนะ”

“……”

ม็อกโกตกตะลึง

เมื่อตั้งสติได้ เขารีบปล่อยมือจากเปลเข็นและรีบวิ่งไปหาเธอทางนั้นทันที

แต่มันสายเกินไปแล้ว ในวินาทีที่เข้าวิ่งเข้าไปนั้น แม่ของเขาคนนี้กลับกระโดดลงไปจากบนราวกันตกจริงๆ รวดเร็วมากจนแม้แต่แสนรักทางนี้ที่พุ่งเข้ามาด้วยก็คว้าไว้ไม่ทัน!

“แม่—-“

ทันใดนั้น เสียงตะโกนเรียกแสนบีบหัวใจก็ดังก้องขึ้นมาจากทางเดินของโรงพยาบาลแห่งนี้

ทั้งโรงพยาบาลก็เงียบลง!

พวกเขามองดูผู้หญิงที่หล่นลงมาละเอียดเละเป็นก้อนเนื้ออยู่ตรงพื้นด้านล่างอย่างตกใจอ้าปากค้าง เป็นเวลานานกว่าครึ่งนาทีที่สมองของทุกคนต่างเต็มไปด้วยความว่างเปล่าและนิ่งเฉย