ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 95

“……”

ผ่านไปสองวินาทีได้ คิวคิวที่อยู่ด้านหลัง จึงค่อยๆเก็บขาเล็กๆกลับมา นั่งท่าแบบตาเฉิ่มชินจัง

ทำไมตาเฉิ่มนั่นนั่งแบบนี้เสมอ แน่นอน นั่นเพราะว่าแด๊ดดี้นิสัยไม่ดีคนนี้สอน

คิวคิวถอนหายใจ

ที่ยังดีคือ หลังจากเขาปรับท่านั่งของตัวเองให้ตรง แด๊ดดี้ก็ไม่พูดอะไรอีก ในที่สุดสองพ่อลูกก็กลับถึงเรืองรอง

“คุณชายเล็กกลับมาแล้ว หิวไหมคะ？น้าภาทำขนมที่คุณชายเล็กชอบกินด้วย เดี๋ยวไปเอาให้คุณชายเล็กดีไหมคะ？”

“ครับ ขอบคุณครับน้าภา”

คิวคิวตกลงด้วยรอยยิ้มตาหยี ใบหน้าเล็กๆที่สดใสเหมือนกับดวงอาทิตย์น้อยๆนั้น พี่ภาเห็นก็นิ่งไป

คุณชายเล็กยิ้มให้เธอเหรอ？

พระเจ้า คุณชายเล็กยิ้มแล้ว！ที่แท้คุณชายเล็กก็ยิ้มเป็น หล่อมากเลย！

พี่ภาเซอร์ไพรส์มาก วิ่งไปหยิบขนมที่ครัวทันที คิวคิวเห็นเธอไป ก็สะพายกระเป๋าเรียนใบเล็กเข้าไปในคฤหาสน์ เตรียมกลับไปที่ห้องชั้นสอง

เขาต้องไปโทรหาชินจัง เมื่อกี๊ตอนอยู่ในรถ เขาโทรแล้ว เขากลัวว่าแด๊ดดี้จะได้ยิน เลยตัดสายไป

“ชินจัง ลูกไปไหน？ไม่เปลี่ยนชุด？”

“อ๋า？”

คิวคิวที่กำลังปีนขึ้นไป ได้แต่หยุดลงอีกครั้ง ดวงตาคู่สวยราวกับพระจันทร์เสี้ยวจ้องมองไปที่แด๊ดดี้

เปลี่ยนชุด？

เปลี่ยนชุดทำไมล่ะ？

คิวคิวไม่เข้าใจเลย แด๊ดดี้พูดหมายความว่าอะไร

แต่ในความเป็นจริง ถ้าเขารู้ว่าชินจังอยู่ในบ้านหลังนี้ เพราะแด๊ดดี้ที่เข้มงวดเรื่องความสะอาดอย่างมาก จนทำให้เขาเป็นคนที่เข้มงวดต่อสุขอนามัยส่วนตัวของตัวเองตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาก็น่าจะเข้าใจ

“ยังจะอ๋าอะไรอีก？เมื่อก่อนลูกกลับห้องตัวเองก็ต้องไปเปลี่ยนเสื้อผ้าตัวเองที่ห้องฆ่าเชื้อไม่ใช่เหรอ？วันนี้เป็นอะไรไป？แม้แต่นี่ก็ลืมแล้วเหรอ”

แสนรักก็รู้สึกแปลก วันนี้ลูกชายคนนี้เป็นอะไรไป？ทำไมผิดปกติมากขนาดนี้？

คิวคิวกลัวทันที！

ห้องฆ่าเชื้อ？！！

งั้นตาเฉิ่มก็มีห้องฆ่าเชื้อในบ้านอีก？

คิวคิวยอมแพ้จริงๆ ด้วยความที่หมดหนทาง เขาได้แต่ก้าวเท้าเล็กๆลงมาจากบันไดอีกครั้ง：“ขอโทษครับแด๊ดดี้ ผมลืมไป ผมจะไปเดี๋ยวนี้”

จากนั้นเด็กคนนี้ก็แบกกระเป๋าไปเล็กไปที่ห้องฆ่าเชื้ออีกครั้ง

แสนรัก：“……”